ອະຣິຍະສັຈຈະ 4

ອະຣິຍະສັຈຈະ 4 (ໂດຍຫຍໍ້)
- ບັນຫາ : ອະຣິຍະສັຈຈ໌ 4 ໄດ້ແກ່ອັນໃດ ?
- ແກ້ : ອະຣິຍະສັຈຈ໌ 4 ໂດຍຫຍໍ້ໄດ້ແກ່:-

- ພຸດທະດຳຣັສຕອບ : “ດູດ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ທຸກຂະອະຣິຍະສັຈຈະ ກໍຄື ຄວາມເກີດເປັນທຸກ, ຄວາມແກ່ເປັນທຸກ, ຄວາມເຈັບ, ຄວາມຕາຍ, ຄວາມປະຈວບກັບບຸກຄົຮ ແລະສິ່ງຂອງອັນບໍ່ໜ້າຮັດ, ຄວາມພັດພາກຈາກບຸກຄົນ ຫຼືສິ່ງອັນເປັນທີ່ຮັກ, ປາສະຈາກສິ່ງໃດແລ້ວບໍ່ໄດ້ເປັນທຸກ ເມື່ອສະຫຼຸບແລ້ວ ຂັນ 5 ທີ່ຕົນເຂົ້າໄປຢືດຖື ເປັນທຸກ.“

- ອະຣິຍະສັຈຈ໌ ຄື ເຫດເກີດແຫ່ງທຸດ ຄື ຄວາມຍາກອັນເປັນເຫດໃຫ້ເກີດພົບໃໝ່, ປະກອບດ້ວຍຄວາມກຳນັດຍິນດີ ຄວາມເພີດເພີນໃນພາບນັ້ນໆ ໄດ້ແກ້ ຄວາມຍາກໃນກາມ (ກາມຕັນຫາ) ຄວາມຍາກໃນພົບ (ພະວະຕັນຫາ) ຄວາມຍາກໃນຄວາມສູນ (ວິພາວະຕັນຫາ).“

- ອະຣິຍິສັຈຈ໌ ຄື ຄວາມດັບທຸກ ໄດ້ແກ່ຄວາມດັບເພາະຄວາມກຳນົດຢ່າງຍສິ່ນ້ເຊີງ ຄວາມສະຫຼະ ຄວາມສະຫຼັດອອກ ຄວາມຫຼຸດພົ້ນ ຄວາມບໍ່ມີເຍື້ອ
ໃຍໃນຕັນຫານັ້ນແລ.

- ອະຣິຍະສັຈຈ໌ ຄື ທາງໄປສູ່ຄວາມດັບທຸກ ກໍຄືອະຣິຍະມັກອັນປະກອບດ້ວຍ ອົງ 8 ປະການ....“

ຕະຖາຄະຕະສູຕ ທີ 1 ມະຫາ. ສັງ. (1665)
ຕບ. 19 : 528-529 ຕທ. 19. 477-478
ຕອ. K.S 5 : 357-358

ທາງສຸດໂຕ່ງສອງຢ່າງ

ທາງສຸດໂຕ່ງສອງຢ່າງ
- ທາງປະຕິບັດສຸດໂຕ່ງ 2 ຢ່າງ
- ບັນຫາ
ທາງປະຕິບັດແບບປາຍສຸດສອງຢ່າງທີ່ນັກບວດໃນອິນເດັຍສະໄໝພຸດທະການນິຍົມ ປະຕິບັດກັນຢູ່ຄືອັນໃດ ?

- ພຸດທະດຳຣັສຕອບ:
“ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ທາງສຸດໂຕ່ງສອງຢ່າງນີ້ ບັນພະຊິດບໍ່ຄວນເຂົ້າໃກ້ ທາງສຸດໂຕ່ງສອງຢ່າງນັ້ນ ຄືອັນໃດ ? ຄື
- ການປະກອບມົວເມົາໃນ ກາມສຸຂ ໃນສິ່ງທີ່ໜ້າໃຄ່ທັງຫຼາຍອັນຕໍ່າຊາມ ເປັນຂອງຊາວບ້ານ ເປັນຂອງປຸຖຸຊົນ ບໍ່ປະເສີດ ບໍ່ປະກອບປະໂຫຍດ 1.
- ການປະກອບມົວເມົາໃນການທໍຣະມານຕົນໃກ້ລຳບາກ ເປັນທຸກ ບໍ່ປະເສີດ ບໍ່ປະກອບດ້ວຍປະໂຫຍດ ັ1.
- ຂໍ້ປະຕິບັດໃນທາງກາງ ບໍ່ເຂົ້າໄປໃກ້ ບໍ່ເຂົ້າໄປໃຫ້ທາງສຸດໂຕ່ງທັງສອງນັ້ນ ຕະຖະຄົຕໄດ້ຕັສຮູ້ແລ້ວທີ່ສ້າງດວງຕາ ສ້າງຍານ ເປັນໄປເພື່ອຄວາມ ສະຫງົບ ເພື່ອຄວາມສະຫງົບຍິ່ງ ເພື່ອການຕັສຮູ້ຍິ່ງ ເພື່ອການຕັສຮູ້ ເພື່ອນພພານ ຂໍ່ປະຕິບັເອັນເປັນທາງສາຍກາງນັ້ນ...ຄື ອະຣິຍະມັຄຄະອັນ ປະກອບດ້ວຍອົງ 8 ປະການນີ້ແລ...“

ຕະຖາຄະຕະສູຕ ທີ 1 ມະຫາ. ສັງ. (1664)
ຕບ. 19 :528 ຕທ.19 : 475
ຕອ. K.S. 5: 356-357

ສັດທາສ້າງຮູບໃໝ່່

ທ້າວພູແວ ອິນທະວົງ - ນາງວິຈິດ ສຸຣິວັນ ພ້ອມຄອບຄົວ ບ້ານໂພນປ່າເປົ້າ.

ໜ້າທີ່ຂອງຄົນ ທີ່ທຳໃຫ້ພົ້ນທຸກຂ໌

ປາລີພຸດທະພົຈນ໌

ເຍເນວະ ຍັນຕິ ນິພພານັງ
ພຸດທາ ເຕສັນຈະ ສາວະກາ
ເອກາເຍນະ ມັຄເຄນະ
ສະຕິປັຕຖານະສັນຍິຍາ

ແປວ່າ

ພຣະນິພພານດ້ວຍເສັ້ນທາງສາຍໃດ ເສັ້ນທາງສາຍນັ້ນ ຄື ສະຕະປັດຖານ 4

ເອກະຍະໂຍໂນ ອະຍັງ ພິກຂາເວ ມັຄຖໂຄ
ສັຕຕານັງ ວິສຸທທິຍາ ໂສກະປະຣິເທວານັງ ອັຕຖັງຄະມາຍະ
ຍາຍັສສະ ອະທິຄະມາຍະ
ນິພພນັສະ ສັຈສິກິຣິຍາ
ຍະທິທັວ ຈັຕຕາໂຣ ສະຕິປັຕຖານາ

ແປວ່າ

ດູກ່ອນທ່ານຜູ້ເຫັນພັຍໃນວັຕຕະສົງສາຣທັງຫຼາຍ ທາງຄືສະຕິປັຕຕຖານ 4 ນີ້ ເປັນທາງສາຍດຽວທີ່ເປັນໄປພ້ອມ ເພື່ອຄວາມບໍຣິສຸດໝົດຈົດຂອງສັດ ທາງຫຼາຍ ເພື່ອກ້າວລ່ວງຄວາມເສົ້າໂສກເສັຍໃຈພິໄຣຣຳພັນ ເພື່ອດັບທຸກຂ໌ ດັບໂທມະນັສສະ ເພື່ອບັລລຸມັຄຄ໌ ຜົລ ນິພພານ.

ເຮົາເຄີຍຖາມຕົວເອງແນ່ຫຼືບໍ່ວ່າ ຈຸດໝາຍປາຍທາງທີ່ແທ້ຈິງຂອງຊີວິດຢູ່ທີ່ໃດ ?
- ຕາບໃດທີ່ຍັງຕອບບັນຫານີ້ບໍ່ໄດ້ ຕາບນັ້ນ ເຮົາຈະຕ້ອງດຳເນີນຊີວິຕດ້ວຍຄວາມລັ່ງເລ ໄຮ້ຈຸດໝາຍ ເໝືອນຄົນເດີນໃນທີ່ມິດ ບໍ່ມີແສງໄຟ ອັນຕຣາຍແມ່ນຕັ້ງຢູ່ສະເພາະໜ້າ ເໝືອນນົກທີ່ບິນຢູ່ໃນເວຫາມອງຫາຂອບຟ້າບໍ່ເຫັນ ເໝືອນຄົນລອຍນໍ້າຢູ່ມະຫາສະໝຸດຍ່ອມມອງຫາຟັ່ງບໍ່ເຫັນ ທ່ານກ່າວ່າເໝືອນຄົນງົມເຂັມໃນສະໝຸດ,
ເຮົາເກີດມາເພື່ອຫຍັງ ?
- ເຮົາບໍ່ໄດ້ເກີດມາເພື່ອຄວາມຣື່ນເຣີງສຳຣານໃຫ້ກັບຊີວິຕໄປພຽງວັນໆ ເທົ່ານັ້ນ.
ເຮົາບໍ່ໄດ້ເກີດມາ
- ເພື່ອລຸ່ມຫຼົງມົວເມົາຢູ່ໃນຣົສຂອງໂລກ ຄື ກິນ ກາມ ກຽດ
ເຮົາບໍ່ໄດ້ເກີດມາ
- ເພື່ອເປັນທາດຂອງຊີວິຕ
ເຮົາບໍ່ໄດ້ເກີດມາພຽງເພື່ອ
- ສຶກສາຮໍ່າຮຽນ ທຳງານ ທຳກາຣ ຕັ້ງຫຼັກຕັ້ງຖານ ມີຄອບຄົວ ມີລູກມີຫຼານ ແລ້ວກໍເຖົ້າ ແລ້ວແກ່ ແລ້ວກໍເຈັບ ແລ້ວກໍຕາຍໄປພຽງເທົ່ານັ້ນ.
ຖ້າເຮົາເກີດມາເພື່ອທໍ່ນັ້ນ
- ກໍເທົ່າກັບວ່າ ເກີດມາເພື່ອວຽນວາຍຕາຍເກີດ ຢູ່ໃນວັຕຕະສົງສາຣເທົ່ານັ້ນ ເປັນເຫຍື່ອໜອນໄປໃນຊາດໜຶ່ງໆເທົ່ານັ້ນ ບໍ່ສາມາດພົ້ນໂລກນີ້ໄປ ໄດ້ແມ່ນຈະຮັ່ງມີສີສຸຂ ເຖິງພຽງໃດ ເປັນເຈົ້າຄົນນາຍຄົນ ມີອຳນາດໃຫຍ່ເຖິງປານໃດ ກໍໄຮ້ຄວາມໝາຍ.
ແຕ່ເຮົາເກີດມາ ເພື່ອທີ່ຈະປົດເປື້ອງພັນທະນາກາຣ ທີ່ຄ້ອງດ້ວຍໂສ້ ເຄື່ອງ ເຄື່ອງຮ້ອຍຮັດທີ່ຜູກມັດຈິຕໃຈ ເຮົາໄວ້ໄປສູ່ຄວາມອິສຣະ ເພື່ອປົດປ່ອຍຕົວເອງໃຫ້ພົ້ນ ຈາກອຳນາຈຄວາມງຳຂອງກິເລສ ຕັນຫາ.
- ເພື່ອພັດທະນາຊີວິຕ ແລະຈິຕວິນຍານໃຫ້ສູງຂຶ້ນ ຈະເຣີນຂຶ້ນສູ່ຖານະອັນສູງສຸດເທົ່າທີ່ຈະຂຶ້ນໄດ້ນັ້ນເອງ ກາຣທຳຈິຕໃຈໃຫ້ບໍຣິສຸດ ຂ້າມແດນແຫ່ງຄວາມມືດມົນຂອງຊີວິຕ ເພື່ອເຂົ້າເຖິງຈຸດໝາຍ ທີ່ວັນໜຶ່ງທີ່ມີຈຸດຈົບຂອງຊີວິຕ ເຖິງທີ່ສຸດແຫ່ງທຸກຂ໌ ຄືພຣະນິພພານ.

ພຸດທະພົຈນ໌

ນິພພານ ກໍມີຢູ່
ທາງໄປພຣະນິພພານ ກໍມີຢູ່
ເຮົາຜູ້ຊີ້ທາງໄປນິພພານ ກໍມີຢູ່
ຖ້າທ່ານບໍ່ເດີນ
ແລ້ວທ່ານຈະເຖິງນິພພານໄດ້ຢ່າງໃດ

ກັມມະຖານ
- ທັມມະຊາຕໃດທີ່ທຳໃຫ້ຈິຕໃຈບໍຣິສຸດ
ທັມມະຊາຕິນັ້ນ ຊື່ວ່າ ກັມມະຖານ

- ທັມມະຊາຕິໃດ ທີ່ທຳໃຫ້ເກີດຄວາມຮູ້ແຈ້ງເຫັນຈິງ
ໃນສະພາວະທັມ ຄື ຮູບນາມ ວ່າເປັນອະນິຈຈັງ ເປັນທຸກຂັງ ເປັນອະນັຕຕາ
ທັມມະຊາຕິນັ້ນຊື່ວ່າ ວິປັສສະນາກັມມັຕຖານ

ນິພພານ

ດູກ່ອນອານົນທ໌ ຈະຖືເອົາຄວາມຮູ້ ແລະຄວາມບໍ່ຮູ້
ເປັນປະມານທີ່ດຽວບໍ່ໄດ້ ຕ້ອງຖືເອົາການລະກິເລສໄດ້ເປັນປະມານ
ເພາະຮູ້ວ່າຜູ້ທີ່ຈະເຖິງພຣະນພພານຕ້ອງອາສັຍ
ກາຣລະກິເລສໂດຍສ່ວນດຽວ
ເມື່ອລະກິເລສໄດ້ແລ້ວ ກໍຍ່ອມເຖິງພຣະນິພພານໄດ້.

ພຣະອະຣິຍະເຈົ້າທັງຫຼາຍ ມີປົກກະຕິເປັນຢ່າງນີ້
ທຳໃນສິ່ງທີ່ຜູ້ອື່ນທຳໄດ້ຍາກ
ອົດທົນໃນສິ່ງທີ່ຜູ້ອື່ນທຳໄດ້ຍາກ
ເອົາຊະນະໃນສິ່ງທີ່ຜູ້ອື່ນເອົາຊະນະໄດ້ຍາດ
ທ່ານຈຶ່ງໄດ້ ເຂົ້າເຖິງທີ່ຄົນອື່ນທັງຫຼາຍເຂົ້າເຖິງໄດ້ຍາກ.

ໂລກີຍະຊານ

ມຸ້ງສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ມີ

ແຕ່

ໂລກຸຕຕະຣະຊານ - ຜູ້ຢູ່ເໜືອໂລກ

ມຸ້ງສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ບໍ່ມີ ແລ້ວກໍຢູ່ກັບສິ່ງທີ່ບໍ່ມີນັ້ນ

ທຳໃຈໃຫ້ເໝືອນແຜ່ນດິນ.

- ລາຫຸລ: ທ່ານຈົ່ງທຳໃຫ້ເໝືອນແຜ່າດິນເຖີດ
ເພາະເມື່ອທ່ານທຳໃຫ້ເໝືອນແຜ່ນດິນເປັນປະຈຳ ຢູ່ສະເໝືແລ້ວ
ເມື່ອກະທົບກັບອາຣົມທີ່ຊອບໃຈ ຫຼືບໍ່ຊອບໃຈກໍດີ
ອາຣົມເຫຼົ່ານັ້ນ ກໍບໍ່ສາມາດທີ່ຈະທຳລາຍຈິຕຂອງທ່ານໃຫ້ຫວັ່ນໄຫວໄດ້.

- ປຽບເໝືອນຄົນທັງຫຼາຍ ຖິ່ມຄອງທີ່ສະອາດແນ່ ບໍ່ສະອາດແນ່, ຖ່າຍອຸຈຈະຣະແນ່ ລົງແຜ່ນດິນແຜ່ນດິນກໍບໍ່ມີໂກດບໍ່ມີເຄືອງ ແຜ່ນດິນຈະອຶດ ອັດອຸກອັກເອືອມລະອາ ແລະຣັງກຽດສິ່ງຂອງເຫຼົ່ານັ້ນ ກໍບໍ່ມີເລີຍ.

- ລາຫຸນ: ຖ້າທ່ານທຳໃຫ້ເໝືອນແຜ່ນດິນເປັນປະຈຳ ຢູ່ສະເໝີໄດ້ເຊັ່ນນີ້ແລ້ວ ອາຣົມທັງຫຼາຍກໍບໍ່ມີ ສາມາດຄອບງຳຈິຕໃຈຂອງທ່ານໄດ້.

ໜ່ວຍງານເຜີຍແຜ່ສິນທັມນະຄອນຫຼວງ ເຮັດບຸນຄົບຮອບ 1 ປີ ການຊາປະນະກິດ ຂອງພຣະເດດພຣະຄຸນຍາທ່ານປະທານສູນກາງ ອພສ ອົງກ່ອນ

- ໜ່ວຍງາຍເຜີຍແຜ່ສິນທັມນະຄອນຫຼວງ (ນສທ) ໜ່ວຍງານເຜີຍແຜ່ສິນທັມນະຄອນຫຼວງ ເຮັດບຸນຄົບຮອບ 1 ປີ ການຊາປະນະກິດ ຂອງພຣະເດດພຣະຄຸນຍາທ່ານປະທານ ດຣ. ມະຫາວິຈິຕ ສິງຫະຣາດ ອະດີດປະທານສູນກາງອົງການພຸດທະສາສນາສັມພັນລາວ (ອພສ)
ໃນຖານະເຄີຍເປັນອະດີດລູກສິດ, ອະດີດພະນັກງານສູນກາງ ອພສ, ຖານະເປັນອຸປັດຖາກ ຈຶ່ງຮ່ວມມືກັບ ໜ່ວຍງານເຜີຍແຜ່ສິນລະທັມ ນະຄອນຫຼວງ ເຊິ່ງມີພຣະອາຈານດາວເຮືອງ ຄຳປະສິດ ຫົວໜ້າໜ່ວຍງານດຳເນີນການດ້ານຈັດດານ ແລະບໍຣິຫານພິທີການ ໂດຍມອບໃຫ້ພຣະ ຄຣູເນືອງພິລັກ ໂຊຕິທອນ ຫົວໜ້າຫ້ອງການຝ່າຍວິຊາການ ວິທະຍາໄລສົງ ເປັນປະທານດຳເນີນການ ພ້ອມດ້ວຍພຣະອາຈານ ພູສະຫວັນພັນທະບົວລີ ກັມມາທິການສູນກາງ ອພສ, ຮອງຫົວໜ້າຫ້ອງການສູນກາງ ອພສ ແລະພຣະອາຈານສຸຂີ ເຮືອນມຸງຄຸນ ເປັນຜູ້ຮັບພິດ ຊອບສະຖານທີ່, ພ້ອມດ້ວຍຄະນະໜ່ວຍງານ ນສທ, ພຣະສົງສາມະເນນວັດທາດຫຼວງ, ພຣະສົງສາມະເນນວັດດົງສະວາດ ແລະຄະນະສົງ-ສາມເນນ ວັດວຽງຈະເລີນ ເປັນເຈົ້າພາບ.
- ເປັນປະທານໃນພິທີ ມີພຣະອານ ພຣະອາຈານ ດຣ. ມະຫາຜ່ອງ ສະມາເລີກ ປະທານອົງການ ອພສ ປັດຈຸບັນ, ພຣະອາຈານ ດຣ. ມະຫາ ຊາລີ ກັນຕະສີໂລ ຄະນະກັມມາທິການເຜີຍ ແຜ່ແລະ ວິປັດສະນາກັມມັດຖານ, ແລະຄະນະກັມມາທິການ ແລະພະນັກງານສູນກາງ ອພສ. ມຸກອົງ, ພຣະອາຈານວັນນາ ສຸຣິຍະວົງ ປະທານສູນກາງອົງການພຸດທະສາສນາສັມພັນລາວ ນະຄອນຫຼວງ ແລະຄະນະ ອພສ ກຳແພງນະ ຄອນທຸກອົງ, ປະທານ ແລະຄະນະ ອພສ ເມືອງທຸກໆອົງ ໃນ 7 ເມືອງ, ທ່ານພຣະອາຈານບຸນສ່ວນ ແກ້ວພລົມ ຫົວໜ້າອຳນວຍການວິທະ ຍາໄລສົງ ພ້ອມດ້ວຍຄະນາຈານໃນວິທະຍາໄລສົງທຸກໆອົງ ແລະພ້ອມດ້ວຍ, ເຈົ້າອະທິການໃນເຂດທາດຫຼວງທຸກວັດ ລວມ 140 ອົງ.
- ພາຍນອກມີຄະນະສາມລະວັນ ເຖົ້າແກ່ແນວໂຮມ ໃນບ້ານທາດຫຼວງເໜືອ, ບ້ານທາດຫຼວງກາງ, ບ້ານວຽງຈະເລີນ ເປັນສັດທາອຸປະຖັມ ພ້ອມອອກຕົນຍາດໂຮມທີ່ເປັນລູກສິດລູກຫາຂອງເພິ່ນມາອຸປຖັມດ້ານອາຫານຫວານຄາວຢ່າງລົ້ນເຫຼືອ.

- ວິທີການເຮັດບຸນ ແມ່ນລ້ຽງເພນ ຕາມກຳນົດການ ຮອດເວລາ 10:30 ນາທີ ສາລະວັດນຳພາໄຫວ້ພຣະ, ຮັບສິນ ແລະຖວາຍທານ, ພຣະສົງສູດໄຊຍະມຸງຄຸງຄຸນ ແລະພຣະອາຈານໃຫຍ່ພະ ດຣ. ຜ່ອງ ສະມາເລີກ ປະທານສູນກາງ ອພສ ເທດສາສນາ 1 ກັນ ເລື່ອງກະຕັນ ຍູກະຕະເວລາ ຂຶ້ນຕົ້ນພຣະຄາຖາວ່າ ນິມິດຕັງ ສາທຸ ຣູປານັງ ກະຕັນຍູ ກະຕະເວທິຕາ ເມື່ອເທດສະໜາແລ້ວ ໃຫ້ພອນ ແລ້ວສັດພັດຕາຫານ ອອກຕົນຍາດໂຍມ ຮັບປະທານອາຫານທ່ຽງຮຽບຮ້ອຍ ເປັນອັນຈົບພິທີ ໃນເວລ 13:30 ນາທີ.

ພາບກິດຈະກັມ

ar: both; text-align: center;">

ກິດຈະກັມວັນສິນ ແຮມ 8 ຄ່ໍາເດືອນ 8 ວັນທີ 23/07/11 ທີ່ວັດວຽງຈະເລີນ(ເລວາແລງ 18:00 ໂມງ)

ກິດຈະກັມມວນຊົນທີ່ວັດ ມີຄື

(ເວລາ 17:00 ໂມງ ເບິ່ງໜັງເລື່ອງພຸດທະປະຫວັດ 1 ມ້ວນ ມີ 12 ມ້ວນຈົບສາຍໄປທຸກໆວັນສິນ)
ທຸກໆໆສີນ 8 ຄໍ່າ 15 ຄໍ່າ
ເວລາ 17: 45 ນາທີ ເຕົ້າໂຮມຍາດໂຍມ
1. ຟັງເທດ (ເລື່ອງຊະນະສັນທະ 20 ນາທີ)
2. ໄຫວ້ພຣະ 20 ນາທີ
3. ນັ່ງສະມາທິ 20 ນາທີ,
4. ຟັງທັມ 20 ນາທີ.
ຈົບແລ້ວໃຫ້ພອນ ກັບບ້ານ
(ຜູ້ຢູ່ ຈໍາສິນ 8 ນອນທີວັດ 1 ຄືນ)
ທ່ານໃດສົນໃຈ ເຊິນມາໄດ້ທຸກໆວັນສີນ
(ບໍ່ແມ່ນວັນສິນ ຫາກຢາກໄວ້ພຣະ ແລະນັ່ງສະມາທີ 10 ນາທີ ເຊີນໄດ້ທຸກວັນ ມາຮອດວັດກ່ອນ 6 ໂມງຍັງ 10 ນາທີ)

ເຫດທີ່ທຳໃຫ້ໂລກວິປະຣິດ

- ພະສູດຕັນຕະປິດົກ ເຫຼັ້ມທີ 13 ອັງຄຸຕະຣະນິກາຍ ຈະຕຸກກະນິບາດ (ໜ້າທິ 74-75).
[70] ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ສະໄໝໃດພະຣາຊາເປັນຜູ້ບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ ສະໄໝນັ້ນ ແມ່ນພວກ ຣາຊະການ ກໍເປັນຜູ້ບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ, ເມື່ອພວກຣາຊະການບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມສະໄໝນັ້ນ ແມ່ນພຣາມ ແລະຄະຫະບໍດີ ກໍເປັນຜູ້ບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ, ເມື່ອພຣາມ ແລະຄະຫະບໍດີບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມສະໄໝນັ້ນ ແມ່ນຊາວນິຄົມ ແລະຊາວຊົນນະບົດ ກໍເປັນຜູ້ບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ, ພຣະຈັນ ແລະພຣະອາທິດ ຍ່ອມໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອພຣະຈັນ ແລະພຣະອາທິດໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ ໝູ່ດາວນັກສັດກໍຍ່ອມໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອຄືນແລະວັນໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ ເດືອນໜຶ່ງ ເຄິ່ງເດືອນກໍໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອເດືອນໜຶ່ງ ແລະເຄິ່ງ ເດືອນໝູນວຽນ ບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ ຣະດູແລະປີຍ່ອມໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອຣະດູປີໝູນວຽນບໍ່ສະໝໍ່າສະ ເໝີ ລົມຍ່ອມພັດບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອລົມພັດບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ ລົມກໍເດີນຜິດທາງບໍ່ສະໝໍ່າ ສະເໝີຍ່ອມ ພັດວຽນໄປຜິດທາງ, ເມື່ອລົມເດີຜິດທາງບໍ່ສະໝໍ່າສະເໝີ ພັດວຽນໄປ ເທວະ ດາຍ່ອມກຳເຣີບ, ເມື່ອເທວະດາກຳເຣີບ ຝົນຍ່ອມບໍ່ຖືກຕົກຕ້ອງຕາມຣະດູການ, ເມື່ອຝົນບໍ່ຕົກຖືກຕ້ອງຕາມຣະດູການ ເຂົ້າກ້າທັງຫຼາຍກໍສຸກບໍ່ສະເໝີກັນ.
- ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ມະນຸດຜູ້ບໍຣິໂພກເຂົ້າທີ່ສຸກບໍ່ສະເໝີກັນ ຍ່ອມເປັນຜູ້ມີອາຍຸນ້ອຍ, ມີຜິວພັນເສົ້າໝອງ, ມີກຳລັງນ້ອຍ, ມີອາພາດຫຼາຍ.
- ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ຜູ້ທີ່ບໍຣິໂພກເຂົ້າທີ່ສຸກບໍ່ສະເໝີກັນ ຍ່ອມເປັນຜູ້ມີອາຍຸນ້ອຍ, ຜິວພັນເສົ້າໝອງ, ມີກຳລັງນ້ອຍ, ມີອາພາດຫຼາຍ.

- ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ສະໄໝໃດພະຣາຊາເປັນຜູ້ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມສະໄໝນັ້ນ ແມ່ນພວກຣາຊະການ ກໍເປັນຜູ້ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ, ເມື່ອພວກຣາຊະການບຕັ້ງຢູ່ໃນທັມສະໄໝນັ້ນ ແມ່ນພຣາມແລະຄະຫະ ບໍດີກໍເປັນຜູ້ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ, ເມື່ອພຣາມ ແລະຄະຫະບໍດີຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ ສະໄໝນັ້ນ ແມ່ນຊາວນິຄົມ ແລະຊາວຊົນນະບົດ ກໍເປັນຜູ້ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ, ພຣະຈັນ ແລະພຣະອາທິດ ຍ່ອມໝູນວຽນສະໝໍ່າ ສະເໝີ, ເມື່ອພຣະຈັນ ແລະພຣະອາທິດໝູນວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ ໝູ່ດາວນັກສັດກໍຍ່ອມໝູນ ວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອຄືນແລະວັນໝູນວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ ເດືອນໜຶ່ງ ເຄິ່ງເດືອນກໍໝູນ ວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອເດືອນໜຶ່ງ ແລະເຄິ່ງເດືອນໝູນວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ ຣະດູ ແລະປີ ຍ່ອມໝູນວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ, ເມື່ອຣະດູປີໝູນວຽນສະໝໍ່າສະເໝີ ລົມຍ່ອມພັດສະໝໍ່າສະ ເໝີ, ເມື່ອລົມພັດສະໝໍ່າສະເໝີ ລົມກໍເດີນຖືກທາງສະໝໍ່າສະເໝີຍ່ອມ ພັດວຽນໄປຖືກທາງ, ເມື່ອລົມບໍ່ເດີນຖືກທາງສະໝໍ່າສະເໝີ ພັດວຽນໄປເທວະດາຍ່ອມບໍ່ກຳເຣີບ, ເມື່ອເທວະດາບໍ່ ກຳເຣີບ ຝົນຍ່ອມຍຕົກຖືກຕ້ອງຕາມຣະດູການ, ເມື່ອຝົນຕົກຖືກຕ້ອງຕາມຣະດູການ ເຂົ້າກ້າທັງ ຫຼາຍກໍສຸກສະເໝີກັນ.
- ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ມະນຸດຜູ້ບໍຣິໂພກເຂົ້າທີ່ສຸກສະເໝີກັນ ຍ່ອມເປັນຜູ້ມີອາຍຸຫຼາຍ, ມີຜິວ ພັນບໍ່ເສົ້າໝອງ, ມີກຳລັງຫຼາຍ, ມີອາພາດນ້ອຍ.
- ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ! ຜູ້ທີ່ບໍຣິໂພກເຂົ້າທີ່ສຸກສະເໝີກັນ ຍ່ອມເປັນຜູ້ມີອາຍຸຫຼາຍ, ຜິວພັນ ບໍ່ເສົ້າໝອງ, ມີກຳລັງຫຼາຍ, ມີອາພາດນ້ອຍ.
- ເມື່ອຝູງງົວຂ້າມໄປຢູ່ ຖ້າງົວນຳຜູ້ນຳທາງໄປຄົດ, ງົວເຫຼົ່ານັ້ນຍ່ອມໄປຄົດທັງໝົດ, ໃນເມື່ອງົວ ຜູ້ນໍາທາງໄປຄົດ ໃນມະນຸດກໍເໝືອນ, ຜູ້ໃດຮັບໃຫ້ສົມມຸດເປັນຜູ້ນຳ ຖ້າຜູ້ນັ້ນປະພຶດອະທັມ ປະຊາຊົນນອກນີ້ກໍຈະປະພຶດອະທັມເໝືອນກັນ ແວ້ນແຄວ້ນທັງໝົດຈະໄດ້ໄດ້ປະສົບຄວາມ ທຸກ ຖ້າພຣະຣາຊາເປັນຜູ້ບໍ່ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ.
- ເມື່ອງຝູງງົວຂ້າມໄປຢູ່ ຖ້າຝູງງົວເປັນຜູ້ນໍາໄປກົງ ງົວເຫຼົ່ານັ້ນຍ່ອມໄປກົງທັງໝົດ ໃນເມື່ອງົວ ຜູ້ນໍາທາງໄປກົງ ໃນໝູ່ມະນຸດກໍເໝືອນກັນ ຜູ້ໃດໄດ້ຮັບສົມມຸດໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳ ຖ້າປະພຶດທັມ ປະຊາຊົນນອກນັ້ນປະພຶດທັມເໝືອນກັນ ແວ້ນແຄວ້ນທັງໝົດຍ່ອມໄດ້ປະສົບຄວາມສຸກ ຖ້າພຣະຣາຊາເປັນຜູ້ຕັ້ງຢູ່ໃນທັມ.
(ຈົບສູດທີ 10)

ໂລກ 1 (ສຸຣິຍະສູຕ)

สุริยสูตร

พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๕ อังคุตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต - หน้าที่ 84-87

สุริยสูตร

[๖๓] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ อัมพปาลีวัน ใกล้พระนครเวสาลี ณ ที่
นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มี
พระภาคแล้ว พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่น่าชื่นชม นี้เป็นกำหนดควรเบื่อหน่าย ควรคลายกำหนัด ควรหลุดพ้น ในสังขารทั้งปวง

ดูกรภิกษุทั้งหลายขุนเขาสิเนรุ โดยยาว ๘๔,๐๐๐ โยชน์ โดยกว้าง ๘๔,๐๐๐ โยชน์ หยั่งลงใน
มหาสมุทร ๘๔,๐๐๐ โยชน์ สูงจากมหาสมุทรขึ้นไป ๘๔,๐๐๐ โยชน์ มีกาลบางคราวที่ฝนไม่ตก
หลายปี หลายร้อยปี หลายพันปี หลายแสนปี เมื่อฝนไม่ตก พืชคาม ภูตคามและติณชาติที่
ใช้เข้ายา ป่าไม้ใหญ่ ย่อมเฉา เหี่ยวแห้ง เป็นอยู่ไม่ได้ ฉันใด สังขารก็ฉันนั้น เป็นสภาพ
ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่น่าชื่นชม นี้เป็นกำหนดควรเบื่อหน่าย ควรคลายกำหนัด ควรหลุดพ้น
ในสังขารทั้งปวง ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไปแห่งกาลนาน พระอาทิตย์ดวง
ที่ ๒ ปรากฏ เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๒ ปรากฏ แม่น้ำลำคลองทั้งหมด ย่อมงวดแห้ง ไม่มีน้ำ
ฉันใด สังขารก็ฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ...ควรหลุดพ้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไปแห่งกาลนาน พระอาทิตย์ดวง
ที่ ๓ ปรากฏ เพราะอาทิตย์ดวงที่ ๓ ปรากฏ แม่น้ำสายใหญ่ๆคือ แม่น้ำคงคา ยมุนา
อจิรวดี สรภู มหี ทั้งหมดย่อมงวดแห้ง ไม่มีน้ำ ฉันใดดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลาย
ก็ฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ... ควรหลุดพ้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไปแห่งกาลนาน พระอาทิตย์ดวง
ที่ ๔ ปรากฏ เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๔ ปรากฏ แม่น้ำสายใหญ่ๆ ที่ไหลมารวมกันเป็นแม่น้ำ
ใหญ่ คือแม่น้ำคงคา ยมุนา อจิรวดี สรภูมหี ทั้งหมดย่อมงวดแห้ง ไม่มีน้ำ ฉันใด ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายก็ฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ... ควรหลุดพ้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไปแห่งกาลนาน พระอาทิตย์ดวง
ที่ ๕ ปรากฏ เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๕ ปรากฏ น้ำในมหาสมุทรลึก ๑๐๐ โยชน์ก็ดี ๒๐๐ โยชน์
ก็ดี ๓๐๐ โยชน์ก็ดี ๔๐๐ โยชน์ก็ดี ๕๐๐โยชน์ก็ดี ๖๐๐ โยชน์ก็ดี ๗๐๐ โยชน์ก็ดี ย่อมงวดลง
เหลืออยู่เพียง ๗ ชั่วต้นตาลก็มี ๖ ชั่วต้นตาลก็มี ๕ ชั่วต้นตาลก็มี ๔ ชั่วต้นตาลก็มี ๓ ชั่วต้นตาล
ก็มี ๒ ชั่วต้นตาลก็มี ชั่วต้นตาลเดียวก็มี แล้วยังจะเหลืออยู่ ๗ ชั่วคน๖ ชั่วคน ๕ ชั่วคน
๔ ชั่วคน ๓ ชั่วคน ๒ ชั่วคน ชั่วคนเดียว ครึ่งชั่วคน เพียงเอว เพียงเข่า เพียงแค่ข้อเท้า
เพียงในรอยเท้าโค ดูกรภิกษุทั้งหลาย น้ำในมหาสมุทรยังเหลืออยู่เพียงในรอยเท้าโคในที่นั้นๆ
เปรียบเหมือนในฤดูแล้ง เมื่อฝนเมล็ดใหญ่ๆ ตกลงมา น้ำเหลืออยู่ในรอยเท้าโคในที่นั้นๆ
ฉะนั้น เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๕ ปรากฏ น้ำในมหาสมุทรแม้เพียงข้อนิ้วก็ไม่มี ฉันใด ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายก็ฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ...ควรหลุดพ้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไปแห่งกาลนาน พระอาทิตย์
ดวงที่ ๖ ปรากฏ เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๖ ปรากฏ แผ่นดินใหญ่นี้และขุนเขาสิเนรุ ย่อมมี
กลุ่มควันพลุ่งขึ้น เปรียบเหมือนนายช่างหม้อเผาหม้อที่ปั้นดีแล้ว ย่อมมีกลุ่มควันพลุ่งขึ้น ฉะนั้น
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายก็ฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ... ควรหลุดพ้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไปแห่งกาลนาน พระอาทิตย์
ดวงที่ ๗ ปรากฏ เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๗ ปรากฏ แผ่นดินใหญ่นี้และขุนเขาสิเนรุ ไฟจะติด
ทั่วลุกโชติช่วง มีแสงเพลิงเป็นอันเดียวกัน เมื่อแผ่นดินใหญ่และขุนเขาสิเนรุไฟเผาลุกโชน
ลมหอบเอาเปลวไฟฟุ้งไปจนถึงพรหมโลก เมื่อขุนเขาสิเนรุไฟเผาลุกโชนกำลังทะลาย ถูกกอง
เพลิงใหญ่เผาท่วมตลอดแล้ว ยอดเขาแม้ขนาด ๑๐๐ โยชน์ ๒๐๐ โยชน์ ๓๐๐ โยชน์ ๔๐๐ โยชน์ ๕๐๐ โยชน์ ย่อมพังทะลาย เมื่อแผ่นดินใหญ่และขุนเขาสิเนรุถูกไฟเผาผลาญอยู่ย่อมไม่ปรากฏขี้เถ้าและเขม่า เปรียบเหมือนเมื่อเนยใสหรือน้ำมันถูกไฟเผาผลาญ อยู่ ย่อมไม่ปรากฏขี้เถ้าและเขม่า ฉะนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายก็ฉันนั้น เป็นสภาพไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่น่าชื่นชม ควรจะเบื่อหน่าย ควรคลายกำหนัด ควรหลุดพ้น ในสังขารทั้งปวง

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในข้อนั้น ใครจะรู้ใครจะเชื่อว่า แผ่นดินนี้และขุนเขาสิเนรุจักถูกไฟไหม้
พินาศไม่เหลืออยู่ นอกจากอริยสาวกผู้มีบทอันเห็นแล้ว (โสดาบัน) ฯ

ກາຣກຳເນີດຂອງສັຕວ໌ມີ 4 ຢ່າງ

- ກາຣກຳເນີດຂອງສັຕວ໌ ພຣະພຸດທະອົງຊົງຕັສໄວ້ ມີ 4 ຢ່າງ ດັ່ງນີ້
1. ອັນທະຊະກຳເນີດ : ສັຕວ໌ໄປເກີດເປັນໄຂ່.
2. ຊະລາພຸຊະກຳເນີດ : ສັຕວ໌ທີ່ໄປເກີດໃນມຸດລູກ.
3. ສັງເສທະຊະກຳເນີດ : ສັດທີ່ໄປເກີດໃນເຖົ້າໄຄ (ຂອງສົກກະປົກ).
4. ໂອປປາຕິກະກຳເນີດ : ສັຕວ໌ທີ່ຜຸດເກີດຂຶ້ນເອງແລ້ວໃຫຍ່ທັນທີ.
- ໃນກຳເນີດ 4 ອັນທະຊະກຳເນີດ ແລະຊະລາພຸຊະກຳເນີດ 2 ກຳເນີດນີ້ ຣວມຮຽກວ່າ ຄັພພະໄສຍຍະກະກຳເນີດ ຄືເປັນສັຕວ໌ທີ່ຕ້ອງອາໄສຄັພມາຣກາເກີດ.
- ສ່ວນສັງເສທະຊະກຳເນີດ ແລະໂອປປາຕິກກາກຳເນີກ ບໍ່ຕ້ອງອາໄສຄັພມາຣດາເກີດ (ເກີດຕາມບຸພພະກັມ).
ກ. ປະເພດສັຄວ໌ທີ່ີເກີດໃນແຕ່ລະທີ່ແຕ່ລະຢ່າງນັ້ນເປັນດັ່ງນີ້.
1. ສັຕວ໌ທີ່ເປັນ ອັນທະຊະກຳເນີດ ໄດ້ແກ່ນົກ, ກາ, ເປັດ, ໄກ່, ງູ, ເຕົ່າ, ເຫັ້ຍ, ແລນ, ສັດນໍ້າ ແລະສັຕວ໌ບາງປະເພດ ເປັນຕົ້ນ,
2. ສັຕວ໌ທີ່ເປັນ ຊະລາພຸຊະກຳເນີດ ໄດ້ແກ່ມະນຸດ ແລະສັຕວ໌ຕ່າງໆ ຊ້າງ, ມ້າ, ງົວ, ຄວາຍ ແລະສັຕວ໌ບາງປະເພດ ເປັນຕົ້ນ.
3. ສັຕວ໌ທີ່ເປັນ ໂອປປາຕິກະກຳເນີດ ໄດ້ແກ່ໜອນ ເກີດໃນຂອງເນ່ົ່າ, ມອດໃນເຂົ້າສານ, ເຊື່ອຣາ, ເຊື້່ອໂຣຄ ແລະພະຍາດ ເປັນຕົ້ນ.
4. ສັຕວ໌ທີ່ເປັນ ໂອປປາຕິກະກຳເນີດ ໄດ້ແກ່ ສັຕວ໌ນະຣົກ, ສັຕວ໌ເດັຍຣະສານບາງຈຳພວກ ເຜດບາງຈຳພວກ ມະນຸສຍ໌ໃນສະໄໝຕົ້ນກັປ ແລະເທວະບຸຕຣ໌ ເທວະດາເປັນຕົ້ນ.

ວັນເທໂວໂລຫະນະ (ວັນພຣະພຸດທະເຈົ້າເປີດໂລກ ໃຫ້ມະນຸດສາໂລກ, ເທວະໂລກ, ນະຣົກໂລກ ແລະນາຄະໂລກ ໄດ້ເຫັນກັນ ໃນພຸດທະສາສນາ ຂອງສາສນາພຣະພຸດທະເຈົ້າໂຄຕະມະຂອງເຮົາ ມີຄັ້ງດຽວ ຄື ວັນແຮມ 1 ຄ່ຳ ເດືອນ 11 ປີທີ 6 ຫຼັງຈາກພຣະອົງສະເດັດໄປຈຳພັນສາ ທີ່ຊັ້ນຕາວະຕິງສາແລ້ວ)

(ພາບສະຫວັນເທວາສະຖານ ຂອງພຣະຍາອິນ ເຊິ່ງເປັນແນວຄວາມເຊື່ອຂອງສາສນາພຸດ ເຖຣະວາດ ລາວ, ໄທຍ໌, ກັມປູເຈັຍ, ພະມ້າ,ສີລັງກາ)

(ພາບສະຫວັນເທວາສະຖານ ຂອງພຣະຍາອິນ ເຊິ່ງເປັນແນວຄວາມເຊື່ອຂອງສາສນາພຸດ ອາຈະຣິຍະວາດ ຝ່າຍຈີນ, ເກົ່າຫຼີ, ຍີ່ປຸ່ນ)

(ພາບນະຣົກຕ່າງ)

ກາຣເກີດຂອງສັຕວ໌

การเกิดของสัตว์

พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๒ อังคุตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาท - หน้าที่ 37-38

[๒๐๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์ที่เกิดบนบกมีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่เกิดในน้ำมากกว่า
โดยแท้
สัตว์ที่กลับมาเกิดในมนุษย์มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่กลับมาเกิดในกำเนิดอื่นจากมนุษย์
มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่เกิดในมัชฌิมชนบทมีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่เกิดในปัจจันตชนบท ในพวก
ชาวมิลักขะที่โง่เขลา มากกว่าโดยแท้สัตว์ที่มีปัญญา ไม่โง่เง่า ไม่เงอะงะ สามารถที่จะรู้อรรถ
แห่งคำเป็นสุภาษิต และคำเป็นทุพภาษิตได้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่เขลา โง่เง่า เงอะงะ ไม่
สามารถที่จะรู้อรรถแห่งคำเป็นสุภาษิต และคำเป็นทุพภาษิตได้มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ประกอบด้วยปัญญาจักษุอย่างประเสริฐ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ตกอยู่ในอวิชชา หลงใหลมากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ได้เห็นพระตถาคต มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ได้เห็นพระตถาคตมากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ได้ฟังธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศไว้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ได้ฟังธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศไว้ มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ได้ฟังธรรมแล้วทรงจำไว้ได้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ได้ฟังธรรมแล้วทรงจำไว้ไม่ได้ มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ไตร่ตรองอรรถแห่งธรรมที่ตนทรงจำไว้ได้ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ไตร่ตรองอรรถแห่งธรรมที่ตนทรงจำไว้ได้ มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่รู้ทั่วถึงอรรถ รู้ทั่วถึงธรรมแล้ว ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม มีเป็นส่วนน้อยสัตว์ที่ไม่รู้ทั่วถึงอรรถ ไม่รู้ทั่วถึงธรรมแล้ว ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่สลดใจในฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความสลดใจ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่สลดใจในฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความสลดใจ มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่สลดใจเริ่มตั้งความเพียรโดยแยบคาย มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่สลดใจไม่เริ่ม
ตั้งความเพียรโดยแยบคาย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่กระทำนิพพานให้เป็นอารมณ์แล้วได้สมาธิได้เอกัคคตาจิต มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่กระทำนิพพานให้เป็นอารมณ์แล้ว ไม่ได้สมาธิ ไม่ได้เอกัคคตาจิตมากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ได้ข้าวอันเลิศและรสอันเลิศ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ได้ข้าวอันเลิศและรสอันเลิศ ยังอัตภาพให้เป็นไปด้วยการแสวงหา ด้วยภัตที่นำมาด้วยกระเบื้อง มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่ได้อรรถรสธรรมรส วิมุติรส มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่ไม่ได้อรรถรส ธรรมรส วิมุติรสมากกว่าโดยแท้
เปรียบเหมือนในชมพูทวีปนี้ มีส่วนที่น่ารื่นรมย์ มีป่าที่น่ารื่นรมย์มีภูมิประเทศที่น่ารื่นรมย์ มีสระโบกขรณีที่น่ารื่นรมย์ เพียงเล็กน้อย มีที่ดอนที่ลุ่ม เป็นลำน้ำ เป็นที่ตั้งแห่งตอและหนาม มีภูเขาระเกะระกะเป็นส่วนมากฉะนั้น เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราจักเป็นผู้ได้อรรถรสธรรมรส วิมุติรส ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้แล ฯ

[๒๐๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์ที่จุติจากมนุษย์กลับมาเกิดในมนุษย์ มีเป็นส่วนน้อย
สัตว์ที่จุติจากมนุษย์ไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากมนุษย์ไปเกิดในเทพยดา มีเป็นส่วนน้อยสัตว์ที่จุติจากมนุษย์ไปเกิดในนรก เกิด
ในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัยมากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากเทพยดากลับมาเกิดในเทพยดา มีเป็นส่วนน้อยสัตว์ที่จุติจากเทพยดาไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัยมากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากเทพยดากลับมาเกิดในมนุษย์มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่จุติจากเทพยดาไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากนรกกลับมาเกิดในมนุษย์ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่จุติจากนรกไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากนรกไปเกิดในเทพยดา มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่จุติจากนรกไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากกำเนิดสัตว์เดียรัจฉานกลับมาเกิดในมนุษย์ มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่จุติจากกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน ไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากกำเนิดสัตว์เดียรัจฉานไปเกิดในเทพยดา มีเป็นส่วนน้อยสัตว์ที่จุติจากกำเนิดสัตว์เดียรัจฉานไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน เกิดในปิตติ
วิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากปิตติวิสัยกลับมาเกิดในมนุษย์มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่จุติจากปิตติวิสัยไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉานเกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
สัตว์ที่จุติจากปิตติวิสัยไปเกิดในเทพยดา มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ที่จุติจากปิตติวิสัย ไปเกิดในนรก เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉานเกิดในปิตติวิสัย มากกว่าโดยแท้
เปรียบเหมือนในชมพูทวีปนี้ มีส่วนที่น่ารื่นรมย์มีป่าที่น่ารื่นรมย์ มีภูมิประเทศที่น่ารื่นรมย์ มีสระโบกขรณีที่น่ารื่นรมย์ เพียงเล็กน้อย มีที่ดอน ที่ลุ่ม เป็นลำน้ำ เป็นที่ตั้งแห่งตอและหนาม มีภูเขาระเกะระกะ เป็นส่วนมากโดยแท้ ฉะนั้น ฯ

ສາມັນຍະຜົລ

- ພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູທູລຖາມພຣະພຸດທະເຈົ້າວ່າ:

ບຸຄຄົລໃດໃນໂລກນີ້ ເຂົາມີອາຊີພແຕກຕ່າງກັນ ເປັນທະຫາຮ ເປັນຂ້າຣາຊະກາຣ ເປັນຄະຫະບໍດີ ມີອາຊີພເປັນຊ່າງຕ່າງໆ ເປັນຊາວນາ ເປັນຊ່າວໄຮ່ ຊາວສວນ ຫຼືອາຊີພຊ່າງໄມ້ຕ່າງໆ ບຸຄຄົລທີ່ປະກອບອາຊີພເຫຼົ່ານີ້ ເມື່ອປະກອບອາຊີພແລ້ວກໍຈະສ້າງຕົວໄດ້ ລ້ຽງຕົວໄດ້ໃນປັຈຈຸບັນ ແລ້ວກໍມີເງິນຄຳລຽງດູເບິ່ງ ແຍງບຸຕ ພັລຍາຂອງຕົນ ແລະກໍທຳບຸນທຳທານ ກໍມີໂອກາສໄປເດີນບົນສວັນຄ໌ ຢາກຖາມວ່າ ໃນພຸດທະສາສນານີ້ ພຣະອົງຕັສຄວາມ ເປັນສາມັນຍະຜົລ ຄືຜົລທີ່ຈະໄດ້ຈາກກາຮບວຊຂອງບຸຕໃນສາສນານີ້ໄວ້ຢ່າງໃດແນ່

- ພຣະພຸດທະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຕັສວ່າ :

"ຜູ້ບວຊເຂົ້າມາໃນສາສນານີ້ ຍ່ອມໄດ້ອານິສົງສ໌ 14 ປະກາຣ"

ສາມັນຍະ ຜົລ 3 ໝວດ, ສາມັນຍະຜົລ ຫຼືຜົລຂອງຄວາມເປັນສະມະນະ ທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງສະແດງໄວ້ນີ້ ສາມາຖຈັດອອກໄດ້ເປັນ 3 ໝວດຄື:

ໝວດທີ 1. ທຳໃຫ້ພົ້ນຈາກຖານະເດີມ ຄື ພົ້ນຈາກຄວາມເປັນທາສ, ເປັນກັມມະກຣ ເປັນຊາວນາ ໄດ້ຮັບກາຣປະຕິບັຕິດີ ແມ່ນຈາກພຣະມະຫາກະສັຕຍ໌ ນີ້ຄືຜົລຂໍ້ທີ 1 ແລະຂໍ້ທີ 2.
ໝວດທີ 2. ເມື່ອອົບຮົມຈິຕໃຈເປັນສະມາທິ ເປັນເຫຕຸໃຫ້ໄດ້ຊານທີ 1 ເຖິງທີ 4 ອັນທຳໃຫ້ກິເລສຢ່າງກາງສງົບລົງໄດ້ ຄື ຜົນຂໍ້ທີ 3 ທີ 4 ທີ 5 ແລະທີ 6.
ໝວດທີ 3 ທຳໃຫ້ໄດ້ວິຊຊາ 8 ເຣີ່ມຕັ້ງແຕ່ຂໍ້ທີ 7 ຄືໄດ້ ວິປັສສະນາຍານ ຈົນເຖິງຂໍ້ທີ 14 ຄື ອາສາວັກຂະຍານ.

- ໃນຂໍ້ແຮກພຣະພຸດທະອົງຊົງຕັສຖາມພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູວ່າ:

ກໍຄົນທີ່ເປັນທາສກັມມະກຣ ຂອງພຣະອົງຄ໌ ເຄີຍຮັບໃຊ້ພຣະອົງຄ໌ຢູ່ ຕື່ນກ່ອນນອນທີຫຼັງ ທາສກັມມະກຣເຫຼົ່ານັ້ນມາພິຈາຣະນາວ່າ ພຣະມະຫາກະສັຕຍ໌ເຈົານາຍຂອງເຮົານີ້ ຊົງມີບຸນ ຍາທິກາຣ ມີບຸຄຄົລແວດລ້ອມ ມີສັພຍ໌ສິນນານາປະກາຣ ມີອຳນາຈຍິ່ງໃຫຍ່ ພຣະອົງຄ໌ກໍເປັນມະນຸສຍ໌ ເຮົາກໍເປັນມະນຸສຍ໌ ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະຕ້ອງອອກບວຊສາດີກວ່າ ເມື່ອອອກບວຊແລ້ວ ປະພືດພຣົມະຈັນຍ໌ ຕໍ່ມາພຣະອົງຄ໌ໄດ້ພົບທາສກັມມະກຣຂອງພຣະອົງຄ໌ນັ້ນ ພຣະອົງຄ໌ຈະຮຽກບຸຄຄົລນັ້ນໃຫ້ມາທຳນາ ທຳງານຮັບໃຊ້ພຣະອົງຄ໌ ໃຫ້ຕື່ນກ່ອນນອນທີຫຼັງອີກຫຼືບໍ ?

- ພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູທູລຕອບວ່າ:

ບໍ່ເລີຍ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງຄ໌ຈະເຄົາຣົບຂາບໄຫວ້ຜູ້ນັ້ນ ໃຫ້ຄວາມຄຸ້ມຄອງຕາມທັມ

- ພຣະພຸດທະອົງຄ໌ຕັສວ່າ:

ນີ້ແລ້ວ ຄືອະນິສົງຄ໌ຂໍ້ທີ 1 ທີ່ເຫັນໄດ້ແຈ້ງຊັດໃນປັຈຈຸບັນ

- ຕໍ່ຈາກນັ້ນພຣະພຸດທະອົງຕັສວ່າ

"ມີຄົນທີ່ທຳນາຂອງພຣະອົງ ມາພິຈາຣະນາວ່າ ພຣະເຈົາແຜ່ນດິນຂອງເຮົາມີອຳນາຈວາສນາ ມີບຸນໃຫຍ່ ພຣະອົງຄ໌ເປັນມະນຸສຍ໌ ເຮົາກໍເປັນມະນຸສຍ໌ ຈັ່ງໃດໜໍ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ອອກບວຊ ປະພຶຕພຣົມະຈັນຍ໌ ແລະໃນທີສຸດ ທ່ານຜູ້ນັ້ນກໍໄດ້ອອກບວຊ ປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ເມື່ອພຣະອົງຄ໌ພົບຊົງພົບ ພຣະພິກຂຸຜູ້ທີ່ເຄີຍເປັນຊາວນານັ້ນອີກ ຈະຕັສຣຽກທ່ານຜູ້ນັ້ນໃຫ້ມາທຳນາໃຫ້ແກ່ພຣະອົງອີກຫຼື ?"

- ພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູທູລຕອບວ່າ

"ບໍ່ດອກຂ້ານ້ອຍ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງຄ໌ຈະເຄົາຣົບຂາບໄຫວ້ ໃຫ້ຄວາມຄຸ້ມຄອງ ຖວາຍປັຈຈັຍ 4 ໃຫ້ກາຣຄຸ້ມຄອງດ້ວຍຄວາມເປັນທັມແກ່ຜູ້ນັ້ນ"

- ພຣະພຸດທະອົງຈຶ່ງຕັສຕໍ່ໄປວ່າ: ຄະຫະບໍດີ ຫຼືກຸລບຸຕໃນແວ້ນແຄວ້ນຂອງພຣະອົງຄ໌ນີ້ ມາພິຈາຣະນາວ່າ ພຣະເຈົ້າແຜ່ນດິນຂອງເຮົານັ້ນ ພຽບພ້ອມໄປດ້ວຍຄວາມສຸຂ ມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ ກໍເຮົານີ້ເຫັນວ້າກາຣຄອງເຮືອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມທຸກຂ໌ ເປັນທີ່ຄັບແຄບ ສ່ວນບັນພະຊາ ເປັນຊ່ອງວ່າງ ກາຣທີ່ຢູ່ຄອງເຮືອນຈະປະພຶຕພຣົມະຈັນຍ໌ໃຫ້ບໍຣິສຸທ ສະອາດດຸຈດັ່ງສັງຂ໌ຂັດນັ້ນທຳໄດ້ຍາກ ເພາະສະນັ້ນ ເຂົາຈຶ່ງອອກບວຊ ປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ສົມບູນຍ໌ໄປດ້ວຍສີລ ຄື ຈຸລສີລ ມັຊຊິມະສີລ ແລະມະຫາສີລ (ຄື ສີລຂນາດນ້ອຍ, ຂນາດກາງ ແລະສີລຫຼາຍ) ຕໍ່ຈາກ ນັ້ນສຳຣວມອິນຊີຍ໌ ຄື ຕາ, ຫູ, ດັງ, ລິ້ນ, ກາຍ, ໃຈ ມີສະຕິສັມປະຊັນຍະ ລະບາປອະກຸສົລ ມີສັນໂດສ ຍິນດີດ້ວຍປັຈຈັຍ 4 ອອກປ່າບໍາເພັງ ສະມາທິ ລະນິວຣນ໌ 5 ໄດ້, ໃນທີສຸດກໍໄດ້ບັລລຸຊານທີ 1 ໄດ້ປະສົບຄວາມສຸຂ ອັນເກີດຈາກຊານນີ້ ຄື ອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊ ຫຼືສະມັນຍະ ຜົລ ຂໍ້ທີ 3 ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ທ່ານຜູ້ນັ້ນກໍບຳເພັງສະມາທິຈົນບັລລຸຊານທີ 2 ກໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 4 ບັລລຸຊານທີ 3 ກໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 5 ບັລລຸ ຊານທີ 4 ກໍເປັນອານິສົງສ໌ ຂໍ້ທີ 6, ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ທ່ານກໍນ້ອມຈິຕໄປເພື່ອຈະເຣີນວິປັສນາ.

- ໂດຍພິຈາຣະນາພຣະໄຕຣລັກສນ໌ ຈົນຈິຕຂອງຕົນເຂົ້າເຖິງວິປັສນາຍາຍ ແຍກຮູບແຍກນາມ ພິຈາຣະນານາມຮູປ ເຫັນຕາມຄວາມເປັນຈິງ ກໍເປັນເຫຕຸໃຫ້ທ່ານຜູ້ນັ້ນ ສາມາຖບັລລຸຍານະທັສສນະ ອັນເປັນວິປັສສນາຍາຍ ພຣະພຸດທະອົງຕັສວ່າ: ນີ້ ຄືອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊຂໍ້ທີ 7 ຕໍ່ຈາກນັ້ນກໍສະມາຖບັລລຸ ມະໂນຍິທທິ ຄື ຣິທທາງໃຈ: ນິຣະມິຕກາຍອື່ນຈາກກາຍນີ້ໄດ້ເປັນອານິສົງສ໌ ຂໍ້ທີ 8, ຕໍ່ຈາກນັ້ນກໍໄດ້ບັລລຸ ອິທທິ ວິທີ ຄື ສແດງຣິທ ເຊັ່ນ ນ້ອຍຄົນທຳໃຫ້ເປັນຄົນຫຼາຍຄົນ, ດຳໄປໃນດິນ, ດຳໄປໃນນ້ຳໄດ້ດໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 9, ເມື່ອປະຕິບັຕິຕໍ່ໄປ ກໍສາມາຖ ໄດ້ທິພໂສຕ ຄື ຫູທິພຍ໌ ໄດ້ຍິນສຽງຈາກທີ່ໄກເກີນວິສັຍຂອງຫູມະນຸສຍ໌ທັມມະດາ ເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 10, ເມື່ອປະຕິບັຕິຕໍ່ໄປ ກໍສາມາຖໄດ້ ເຈໂຕປະຣິຍາຍາຍ ຄື ຮູ້ໃຈຄົນອື່ນ ຄື ສາມາຖທາຍໃຈຄົນອື່ນໄດ້ (ແມ່ນໃຈປັຈຈຸບັນກໍມີພຣະບາງອົງທີ່ສາມາຖຮູ້ໃຈຄົນອື່ນໄດ້ ຮຽກວ່າ ເຈໂຕ ປຣິຍາຍານ) ກາຣໄດ້ເຈໂຕປະຣິຍາຍານເປັນອານິສົງສ໌ ຂໍ້ທີ 11, ບາງທ່ານກໍຣະລືກຊາຕໄດ້ ຮຽກບຸພເພນິວາສານຸສສະຕິຍານ ຄື ຣະນຶກຊາຕິ ຫຼັງໄດ້ເປັນຈຳນວນມາກມາຍ ອາຈາຈະເປັນຈຳນວນຫຼາຍໆຊາຕິ ຫຼືຊາຕິຈພນວນມາກມານທີ່ຜ່ານມາໃນອະດີຕ, ກາຣຣະລຶກຊາຕຫຼັງໄດ້ນີ້ ເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 12, ບາງທ່ານກໍໄດ້ທິພຈັກຂຸ, ຫຼືຈຸຕູປປະຕະຍານ ຄື ຍານຮູ້ຈຸຕິກຳເນີດຂອງສັຕວ໌ທັງຫຼາຍ ຄື ສາມາຖຮູ້ເຫັນສັຕວ໌ທັງ ຫຼາຍທີ່ເກີດ ແລະຕາຍດ້ວຍຕາທິພຍ໌ ກາຣໄດ້ທິພຈັກຂຸນີ້ ເປັນອານະສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊຂໍ້ທີ 13 ໃນທີ່ສຸດກໍໄດ້ບັລລຸອາສະວັກຂະຍານ ຄື ທຳກິເລສໃຫ້ສິ້ນໄປ ກໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 14.
- ພຣະພຸດທະອົງຊົງສຣຸປ ໃນທີ່ສຸດແຫ່ງທຸກຂ໌ວ່າ ເປັນຜົລແຫ່ງຄວາມເປັນສະມະນະ ທີ່ເຫັນໄດ້ໃນປັຈຈຸບັນວ່າສູງກວ່າກັນໄປຕາມລຳດັບ ຄືຕັ້ງແຕ່ຂັ້ນແຮກແລ້ວບັລລຸສູງຂຶ້ນໆໄປຕາມລຳດັບ ເຊິ່ງເປັນອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊ ທີ່ເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງເຊັ່ນ ຜູ້ໄດ້ບັນລຸຊານທີ 2 ກໍປະເສີຖ ກວ່າຊານທີ 1, ໄດ້ບັລລຸຊານທີ 3 ກໍປະເສີຖກວ່າຊານທີ 2, ໄດ້ບັລລຸຊານທີ 4 ກໍປະເສີຖກວ່າຊານທີ 3 ບັລລຸຕໍ່ໄປ ກໍສູງຂຶ້ນໄປຕາມລຳດັບ.
ວິຊຊາ 8 ຄືອັນໃດ ? ວິຊຊາ 8 ນັ້ນ ຄື:

1) ວິປັສສນາຍານ: ຍານອັນນັບເຂົ້າເປັນວິປັສສນາ
2) ມະໂນຍິທິ : ຣິທທາງໃຈ.
3) ອິທທິວິທີ : ສແດງຣິທ.
4) ທິພໂສຕ : ຫູທິພຍ໌.
5. ເຈໂຕປະຣິຍະຍານ : ຮູ້ໃຈຄົນອື່ນ.
6. ປຸພເພນິວາສານຸສສະຕິຍານ : ຣະລຶກຊາດໄດ້.
7) ທິພຈັກຂຸ : ຕາທິພຍ໌.
8) ອາສາວັກຂະຍານ : ສິ້ນອາສາວະ ຄື ກິເລສສິ້ນໄປໄດ້.
(ສະມັນຍະຜົລ ຄືຜົລທີ່ໄດ້ຈາກການບວຊ)

ອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊ

1. ອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊ.
- ອານິສົງສ໌ຂອງກາຮບວຊ ແບ່ງອອກເປັນ 3 ຢ່າງ.
1.1. ປະໂຍຊນ໌ອານິສົງສ໌ທີ່ຕົວຜູ້ຂໍບັນພະຊາຈະໄດ້ຮັບຢ່າງໜຶ່ງ.
1.2. ປະໂຍຊນ໌ອານິສົງສ໌ທີ່ຍາຕິມິຕທັງຫຼາຍໝາຍມີບິດາ, ມາຣດາ ເປັນຕົ້ນຈະໄດ້ຮັບຢ່າງໜຶ່ງ.
1.3. ປະໂຍຊນ໌ທີ່ເພື່ອນມະນຸດ ສັຕວະໂລກທັງຫຼາຍ ເພິ່ງໄດ້ຮັບ ຕລອດຕົນສາສນາຈະເພິ່ງໄດ້ຮັບຮ່ວມກັນນີ້ ອີກຢ່າງໜຶ່ງ.

- ອານິສົງທີ 1. ທີ່ວ່າໃນສ່ວນຕົວເຂົານັ້ນ ຕ້ອງໄດ້ຮັບອັນໃດໃໝ່ໆ ເປັນຂອງໃໝ່ໆ ແລະດີທີ່ສຸດທີ່ເຂົາຈະໄດ້ຮັບ ຄື ໃຫ້ໄດ້ມີການບັນພະຊາ ຈິງນັ້ນແຫຼ້ວ, ຮຽກວ່າບວຊຈິງ ໃຫ້ຮຽນຈິງ ໃຫ້ປະຕິບັດຈິງ ໃຫ້ໄດ້ຜົນຈິງໆ ນີ້ຮຽກວ່າບັນພະຊາຈິງໆ ໄດ້ຜົນຈິງໆ ໃນຣະຫວ່າງທີ່ເຂົາບັນ ພະຊາຢູ່ໄດ້ສິ່ງດີທີ່ສຸດ ທີ່ເຂົາຄວນຈະຳດ້ ຄືເລື່ອງຂອງພຣະທັມທີ່ທຳໃຫ້ບຸຄຄົນຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຂ໌ ນີ້ປໂຍຊນ໌ສ່ວຮຕົວຂອງເຂົາ
ກໍມີຢູ່ຢ່າງນີ້ແລ້ວ ຂໍໃຫ້ເຂົາໄດ້ຮັບ.

- ອານິສົງສ໌ 2. ຍາຕິທັງຫຼາຍມີບິດາ ມາຣດາເປັນຕົນ ຈະເພິ່ງໄດ້ອານິສົງສ໌ນີ້ກໍເພາະລູກຂອງເຮົາບວຊຈິງ ຮຽນຈິງ ປະຕິບັຕິຈິງ ໄດ້ຜົລຈິງ ຫຼືວ່າສອນຜູ້ອື່ນໄດ້ຈິງດ້ວຍກໍດີ ຖ້າລຸກຫຼານຂອງເຮົາບວຊຈິງຢ່າງໜີແລ້ວ ບິດາ ມາຣດາ ກໍມີຄວາມປີດາປໂມທຍ໌ ພໍໃຈໃນທັມ ໃນສາສນານີ້ ຫຼາຍຂຶ້ນ ກາຣບວຊຊອງລູດຈະທຳໃຫ້ມີອັນໃດໆ ເກີດຂຶ້ນຫຼາຍປະກາຣ ເຊັ່ນ ທີ່ວ່າບິດາ ມາຣດາຈະໄດ້ມີສັດທາຫຼາຍຂຶ້ນ ມີຄວາມໝັນຄົງ ໃນພຣະສາສນາຫຼາຍຂຶ້ນ ຮຽກວ່າເປັນຍາຕິໃຫ້ສາສນາຫຼາຍຂຶ້ນນັ້ນເອງ ເຂົາໃຊ້ຄຳຢ່າງນີ້ນັ້ນມາແຕ່ບູຣານະກາລແລ້ວ ທີ່ວ້າພໍລູກບວຊແລ້ວ ພໍ່ແມ່ເປັນຍາຕໃນພຣະສາສນາຫຼາຍຂຶ້ນ ເພາະສະນັ້ນອານິສົງສ໌ຂໍ້ນີ້ໄດ້ແກ່ ຍາຕິທັງຫຼາຍມີບິດາ ມາຣດາເປັນຕົ້ນດ້ວຍ.

- ອານິສົງສ໌ທີ 3 ກໍໄດ້ແກ່ສັຕວ໌ັທງຫຼາຍທັງປວງ ທັງມະນຸດ ທັງເທວະດາ ກະທັງສາກົລຈັກຣະວາລ ແລະໄດ້ແກ່ສາສນາດ້ວຍ ຂໍ້ນີ້ມັນສັມ ພັນທ໌ກັນທີ່ວ່າສັຕວ໌ ທັງຫຼາຍທັງປວງກັບສາສນານັນສັມພັນທ໌ກັນຢູ່ ຖ້າສາສນາຍັງຢູ່ໃນໂລກ ສັຕວຼທັງຫຼາຍທັງປວງກໍປອດພັຍ ສັຕວ໌ທັງຫຼາຍ ທັງປວງຈະປອດພັຍ ກໍເພາະມີສາສນາຢູ່ຄູ່ໂລກ ສະນັ້ນເຮົາທຳສາສນາໃຫ້ມີຢູ່ຄູ່ໂລກ ກໍທໍາປໂຍຊນ໌ໃຫ້ເກີດແກ່ສັຕວ໌ທັງຫຼາຍທັງປວງ ສາສນາ ນີ້ຈະມີອາຍຸໄດ້ບໍ່ສູນຫາຍໄປເສັຍ ກໍເພາະວ່າ.
1. ມີຄົນບວຊຄົນຮຽນ.
2. ມີຄົນປະຕິບັດຖືກຕ້ອງ.
3. ມີຄົນໄດ້ຜົລຂອງກາຣປະຕິບັຕິ.
- ທັງໝົດນີ້ທີ່ເຂົາຮຽກວ່າ ປະຣິຍັຕິ, ປະຕິບັຕິ ປະຕິເວທະ ເປັນພາສາປາລີ ເຮົາຄວຣຈະຂອບໃຈຄົນທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ ທີ່ເຂົາສືບອາຍຸພຣະ ສາສນາາໄວ້ຈົນມາເຖິງເຮົາ ເຮົາຕ້ອງຊ່ວຍກັນສືບຕໍ່ໄປ ດ້ວຍກາຣບວຊ, ກາຣບວຊະຈະເປັນກາຣຊົ່ວຄາວ ຫຼືບວຊຍາວນານ, ກາຣບວຊ ທີ່ໄດ້ຜົລແທ້ໆ ບໍ່ຄວຣຕໍ່າກວ່າ 2 ເດືອນ, 3 ເດືອນ ຫາກບວຊຍາວນານບໍ່ມີກຳນົດ ແຕ່ 1 ປີໄປຈົນຮອດຕລອດຊີວິຕ, ຢ່າງໃດກໍຕາມກາຣ ບວຊໄລຍະສັ້ນ ຫຼືຍາວຍ່ອມໄດ້ອານິສົງສ໌ເທົ່າກັນ ຕ່າງແຕ່ຄວາມຮູ້ໃນທາງພຸດທະສາສນາຕ່າງກັນທໍ່ນັ້ນເອງ, ເມື່ອເຮົາສິກໄປແລ້ວ ເຮົາກໍມອບ ມັນທະກິດນີ້ໃຫ້ຄົນອື່ນສືບຕໍ່ໄປ ສ່ວນເຮົາສິກອອກໄປແລ້ວ ກໍບໍ່ແມ່ນວ່າເຮົາຈະເລີກຈາກສາສນາ ເຮົາກໍຍັງຈະໄດ້ສືບສາສນາອີກ ດ້ວຍກາຣ ເອົາຄວາມຮູ້ທີ່ໄດ້ຈາກກາຣບວຊ ໄປປະຕິບັຕິດີປະຕິບັຕິຊອບ ອົບຮົມບົ່ມສອນຕົນແລະຄົນອື່ນ, ປະຕິບັຕິທານ, ສີລ, ພາວະນາ, ອຸປະຖັມສາສນາໄຫວ້ພຣະສູຕມົນຕ໌ ແລະປະຕິບັຕິທັມ ໃນຢ້າວໃນເຮືອນ.

- ກ່າວໂດຍຫຍໍ້ອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊແບ່ງອອກເປັນ 2 ປະກາຣ ຄື:
ປະກາຣທີ 1 ອານິສົງສ໌ຫຼັກ ໄດ້ແກ່.
1. ກໍຣະນີຂອງຜູ້ທີ່ໝົດກິເລສ ສຳເຣັຈພຣະອໍຣະຫັນຕ໌ ຍ່ອມໄດ້ອານິສົງສ໌ ຄື.
ກ. ທຸກຂ໌ເກົ່າໝົດໄປ.
ຂ. ທຸກຂ໌ໃໝ່ບໍ່ເກີດຂຶ້ນ ຄື ໝົດກິເລສ ກໍໝົດທຸກຂ໌.
ຄ. ເປັນເນື້ອນາບຸນອັນປະເສີດຂອງມະນຸດທັງຫຼາຍ ທີ່ໄດ້ທຳບຸນໃຫ້ທານ ແລະຖວາຍສັກກາຣະແກ່ທານ.
2. ມອງໃນດ້ານຄຸນນະທັມໃນຕົວຂອງຜູ້ບວຊ.
ກ. ທຳໃຫ້ຕົນເອງເປັນຜູ້ມີຄວາມບໍຣິສຸທ.
ຂ. ຈະໄດ້ນໍ້າໃຈອັນງາມ ຮຽກວ່າເປັນຄົນມີນ້ຳໃຈ.
ຄ. ເປັນຜູ້ມີປັນຍາ.

ປະກາຣທີ 2 ອານະສົງສ໌ທີ່ພອຍໄດ້ ໄດ້ແກ່.
1. ອານິສົງສ໌ທີ່ເກີດແກ່ຜູ້ອື່ນ.
ກ. ຊ່ວຍໃຫ້ມາຣດາບິດາໄດ້ໃກ້ຊິດພຣະພຸດທະສາສນາ ເຊັ່ນ ໄດ້ໃຫ້ທານເນື່ອງໆ ເປັນຕົ້ນ, ເພາະຕ້ອງໄປຢ້ຽມຢາມຜູ້ບວຊຢູ່ສະເໝີ, ເຫີງໆເຂົ້າກໍຮັກສາສີລ ແລະໄດ້ຟັງທັມ,
ຂ. ແມ່ນສິກອອກໄປແລ້ວ ລູກເມັຍກໍເປັນສຸຂ ເພາະໄດ້ຄົນນິສັຍດີໆຈາກກາຣໄດ້ຂັດເກົາຄວາມຈັງໄຮຕິດຕົວອອກໄປແນ່ແລ້ວ ເຊັ່ນ ແຕ່ກ່ອນ ເຄີຍກິນເຫຼົ້າ ເມົາມາກໍອາຣະວາດ ບາດນີ້ຫຼັງຈາກບວຊກັບໄປແລ້ວ ເຫຼົ້າບໍ່ຫົວຊາກາຍເປັນຄົນນິສັຍເສັຍ.
ຄ. ປະເທສຊາຕິໄດ້ພົລເມືອງດີໆເພີ່ມຂຶ້ນ.
2. ອານິສົງສ໌ທາງທັມ ເປັນຜູ້ສືບທອດອາຍຸພຸດທະສາສນາ.

ອານິສົງສ໌ກາຣບວຊຊົ່ວຄາວ.
- ສຳລັບນິສິຕ ນັກສຶກສາ ທີ່ໄດ້ບວຊໃນໄຣຍະສັ້ນໆ ເປັນຄັ້ງໆ ຄາວໆ ກໍຖືວ່າເປັນການບວຊຊົ່ວຄາວ ຫາກຕັ້ງໃຈປະພຶດປະຕິບັຕິຂະນະ ບວຊນັ້ນຢ່າງເຄັ່ງຄັດແລ້ວ ຍ່ອມໄດ້ອານິສົງສ໌ ດັ່ງນີ້:

1) ເປັນຜູ້ຮູ້ຈັກບໍຣິຫາຣເວລາ ຄື ຮູ້ຈັກໃຊ້ເວລາໃຫ້ປໂຍຊນ໌ ພາສາສາສນາຮຽກວ່າ ກາລັນຍຸຕາ ເປັນຜູ້ຮູ້ຈັກກາລອັນເປັນຄຸນທັມຂໍ້ໜຶ່ງຂອງ ສັປປຸຣິສະ, ຂະນະເປັນນິສິຕນັກສຶກສາ ພາຣະຮັບຜິດຊອບຍັງບໍ່ມີຫຼາຍ ຄວາມຫັງວົນທາງບ້ານເຮືອນຍັງບໍ່ມີ ຫາກຮີບມາບວຊກ່ອຍຍ່ອມບັລ ລຸທັມໄດ້ໂດຍງ່າຍ.
2) ແມ່ນໄຣຍະເວລາຈະສັ້ນ ແຕ່ຖ້່ລົງມືປະຕະບັຕິຢ່າງຈິງໆຈັງໆ ກໍຈະໄດ້ຊີມຣົສແຫ່ງຄວາາມສຸຂອັນເກີດຈາກຄວາມສງົບຕັ້ງແຕ່ເຍົາວ໌ໄວ ເພາະຕອນເປັນນິສິຕນັກສຶກສາ ກິເລສຍັງບໍ່ແກ່ ຈັດເປັນໄມ້ອ່ອນພໍດັດໄດ້ງ່າຍ ຄັນບວຊແລ້ວໄດ້ຣົສແຫ່ງຄວາມສຸຂພາຍໃນ ກໍຈະຮູ້ວ່າບາປ ບຸນ ນັ້ນມີຈິງ ຄວາມສຸຂພາຍໃນດີກວ່າ ກໍຈະບໍ່ຕິດໃນອາມິສສຸຂ ອັນເປັນສຸຂທາງໂລກ.
3) ມີໂອກາສໄດ້ສຶກສາຫຼັກທັມໄວ້ ກຳກັບຄວາມຮູ້ ຈະໄດ້ໃຊ້ຄວາມຮູ້ໄປໃນທາງທີ່ຖືກທີ່ຄວຣ ດັ່ງພຸທພົຈນ໌ວ່າ (ຄວາມຮູ້ທາງດ້ານວິຊາກາຣ ທີ່ຊາວໂລກຮຽນ ຫາກເກີດແກ່ຄົນພາລ ບໍ່ມີສີລທັມ ຍ່ອມມີແຕ່ຈະນຳຄວາມຈິບຫາຍມາໃຫ້ ເພາະເຂົາຈະນຳຄວາມຮູ້ໄປໃຊ້ໃນທາງທີ່ຜິດ ເນື່ອງຈາກບໍ່ມີຄຸນທັມກຳກັບ).
4) ທຳໃຫ້ໄດ້ຝຶກວິນັບ ແລະເຂົ້າໃຈວັດທະນະທັມໃນກາຣຢູ່ຮ່ວມກັນກັບໝູ່ຄະນະ, ຖ້າບວຊແລ້ວ ຕັ້ງໃຈຝຶກຝົນອົບຮົມຕົນຢ່າງຈິງຈັງ ສິກອອກໄປແລ້ວ ຈະເປັນຄົນມີວິນັຍ ຄົນສ່ວນຫຼາຍມັກຈະສັງເກຕທັງໆທີ່ມີພຣະເປັນຕົວຢ່າງທາງດ້ານວິນັຍໃຫ້ເບິ່ງ ເຊົ້າຂຶ້ນ ກໍອອກໄປ ບິນທະບາຕກັນເປັນແຖວ, ສູຕມົນ ໄຫວ້ພຣະ ຟັງທັມ ເທສນາ ຮຽນໜັງສືຕ່າງໆກໍນັ່ງເປັນແຖວ ເພາະສະນັ້ນຄົນທີ່ເຄີຍບວຊແລ້ວ ຄວາມີວິນັຍກໍຈະຕິດຕົວໄປເປັນນະສັຍໄປດ້ວຍ.
5) ທຳໃຫ້ໄດ້ຝຶືກສາມາທິ ທຳຈິຕໃຈໃຫ້ສງົບ ເຊິ່ງເປັນຜົລດີຕໍ່ກາຣສຶກສາຕໍ່ໄປພາຍໜ້າ.
6) ເກີດຄວາມປຶ້ມປະຕິຍິນດີ ທີ່ໄດ້ກະທຳຄວາມດີໄວ້ແລ້ວຕັ້ງແຕ່ຍັງໜຸ່ມນ້ອຍ, ປິຕິຈະເປັນເຄື່ອງຫຼໍ່ລ້ຽງໃຈຢູ່ສເມີ ເຖິງຄາວຕາຍກໍບໍ່ຕ້ອງຫ່ວງ ນ້າພະວົງຫຼັງ ຄົນໜຸ່ມໆສາວໆ ມັກຈະມອງໂລກໄປທາງໜ້າສເມີ ຄິດສ້າງສາອະນາຄົຕຢ່າງນັ້ນ ຢ່າງໜີ ສ່ວນຄົນເຖົ້າແກ່ ຈະຫຼຽວມອງຂ້າງຫຼັງ ມອງໄປດູໄປຫາດີບໍ່ໄດ້ ກໍຈະແຫ່ງຫ່ຽວໃຈ ເປັນເຄື່ອງຕອບແທນ ຕອນໃກ້ຕາຍ ກໍຈະຕາຍແບບຫ່ຽວ, ກົງກັນຂ້າມກັບ ບວຊ ຫຼືໄດ້ທໍາຄວາມດີມາກ່ອນກໍຈະປຶ້ມປິຕິທີ່ໄດ້ທຳຄວາມດໄວ້ ແມ່ນຕາຍກໍຕາຍດີ ຕາຍຢ່າງຄົນມີຊີວິຕທີ່ກຸ້ມຄ່າມາແລ້ວ. (ເລື່ອງນີ້ຍັງກວາມ ຣວມໄປເຖິງແມ່ຍິງທີ່ບໍ່ມີໂອກາດບວຊ ແຕ່ກໍໄດ້ອຸປະຖັມວັດວາສາສນາ ສົ່ງລູກຫຼານຂອງຕົນມາບວຊ ກໍມີຄວາມປິດາເຊັ່ນຫັນ)
7) ທຳໃຫ້ໃຫ້ຮູ້ຈັກເປົ້າໝາຍຂອງຊິວິຕຢ່າງຈິງຈັງແທ້ວ່າ ເກີດມາເພື່ອຫຍັງ ເພາະຝືກຮູ້ແລ້ວວ່າ ທຳໃຫ້ກິເລສໝົດໄປໄດ້ ເກີດເປັນຄວາມສຸຂ ພາຍໃນຂຶ້ນມາ ຈະໄດ້ແກ້ໄຂປັບປຸງຕົວເອງໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.
8) ທຳໃຫ້ມີຄວາມອົດທົນ ບໍ່ຫວັນໄຫວ້ໃນອຸປະສັກ....
9) ທຳໃຫ້ຮູ້ຈັກຕົນເອງ ຄື ຮູ້ວ່າຄົນເອງມີຄວາມຮູ້ ຄວາມສາມາດ ມີຄຸນທັມພຽງໃດ ຂະໜາດໃດ.....
10) ທຳໃຫ້ເປັນຄົນມີເຫຕຸ-ຜົລ.
11) ໄດ້ຊື່ວ່າຊຳຮະໂທດທາງກາຍ ວາຈາ ໃຈ ໃຫ້ສີ້ນໄປເພາະສີລ ເປັນເຄື່ອງຊຳຮະໂທສທາງກາຍ ວາຈາ ສະມາທິ ເປັນເຄື່ອງຊຳຮະໂທສທາງ ໃຈ ປັນຍາຊຳຮະໂທສທາງສັນດານ ເປັນເປັນຄົນມີສັມມາທິຕຖີ.
12) ໄດ້ຊື່ວ່າ ປະຕິບັຕິບູຊາ ເຊິ່ງເປັນການບູຊາອັນສູງສູດ ແມ່ນຈະເປັນໄຣຍະສັ້ນໆກໍຕາມ. (ບວຊສັ້ນໆ ໝາຍເອົາ ແຕ່ 2-3 ເດືອນຂຶ້ນໄປ ທີ່ໄດ້ຮຽນ ໄດ້ສຶດສາທາງທັມແນ່ແລ້ວ).
13) ທຳໃຫ້ມີໂອກາສເອົາຊະນະກິເລສ ໄດ້ໄຣຍະໜຶ່ງ ຈຶ່ງມີເຊື້ອສາຍແຫ່ງຄວາມເປັນຜູ້ຊະນະ.
14) ທຳໃຫ້ສະແຫວງຫາຄວາມສຸຂໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ ເທົ່າທີ່ມະນຸດຈະເພິ່ງໄດ້ເພິ່ງມີ.
15) ໄດ້ຊື່ວ່າ ເປັນຜູ້ມີກຳໄຣຊີວິຕແລ້ວ ເພາະໄດ້ກະທຳກັມທີ່ບໍຣິສຸດທັງກາຍ ວາຈາ ແລະໃຈ.
16) ໄດ້ຊື່ວ່າເປັນຜູ້ເຣີ່ມຖາງທາງໄປພຣະນິພພານແລ້ວ.
- ອານິສົງສ໌ທີ່ກ່າວມາທັງໝົດນີ້ ບໍ່ຕ້ອງຫ່ວງວ່າຈະມາປະມານການເທົ່າໃດ ເພາະເມື່ອໄດ້ເຣີ່ມຕົ້ນ ໜຶ່ງ,ຕ້ອງມີສອງ, ສາມ, ສີ່ ຫ້າ....ກໍຈະຕາມາ ເອງດີກວ່າຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເຣີ່ມລົ້ມສາແລ້ວນັ້ນເອງ.
- ນອກຈາກອານິສົງສ໌ ທັງໝົດທີ່ກ່າວໄວ້ແລ້ວນັ້ນ ກາຣບວຊ ແລ້ວໄດ້ບຳເພັງສະມາທິພາວະນາ ຕາມໜ້າທີ່ຂອງບັນພະຊິຕແລ້ວ ຍ່ອມໄດ້ອານິສົງສ໌ ຈາກກາຣບວຊນັ້ນ ເຊິ່ງຮຽກວ່າສາມັນຍະຜົລ ຄືຜົລທີ່ໄດ້ຈາກກາຣບວຊນັ້ນອີກ 14 ຢ່າງ.

ປາກົດຫຼັກຖານ ການຂຶ້ນເຮືອນໃໝ່ ນິຍົມນິມົນພຣະໄປຂຶ້ນກ່ອນ ໃນສັງຄີຕິສູຕ

- ການປຸກເຮືອນໃໝ່ ຄົນລາວດຽວນີ້ຖືກັນໜັກກັນໜາ ຕ້ອງໄປຊອກຫາມື້ຫາວັນດິບດີຈຶ່ງຈະໄດ້ລົງມືລົງເສົາແຮກເສົາເຂັມ ຕັ້ງເສົາແຮກເສົາແຮກແລ້ວຜູ້ມີເງິນກໍຮີບປຸກຮີບແລ້ວ, ບາງຄົນບໍ່ມີເງິນກໍຮີບລົງເສົາແຮກ ເອົາມື້ເອົາວັນດິບວັນດີ ປຸກແລ້ວຍາມໃດກໍບໍ່ເປັນຫຍັງ ຂໍແຕ່ໃຫ້ມື້ດີ ມີຫຼາຍຄົນ ຮີບແທ້ຮີບວ່າ ບາງຄົນຊ່າງປລັງຍັງບໍ່ທັນຜ່ານ, ບາງຄົນຊ່າງຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຈ້າງ ຟ້ານິມົນພຣະມາສູດຖອດລົງເສົາເຂັມ ໄວ້ກ່ອນເອົາມື້ດີ ອັນນີ້ແລ່ນນໍາມື້ດີ, ບາງຄົນຟ້ານໍາປີ ຍິນເຂົາຊ່າລືກັນວ່າປີຂານປຸກເຮືອນບໍ່ໄດ້ວ່າຈັ່ງຊັ້ນ ກໍຟ້າວປຸກເຮືອນຕັ້ງເສົາແຮກ ເສົາຂວັນໄວ້ກ່ອນແຕ່ປີປີສະຫຼຸບພີ້ ທັງໆທີ່ຍັງບໍ່ທັນມີງົບປະມານພໍ, ແຕ້ມແບບຍັງບໍ່ທັນແລ້ວຊໍ້າ ຟ້າວລົງເສົາແຮກໄວ້ກ່ອນຮອດປີຂານຊິປຸກ ບໍ່ໄດ້, ມີເຈົ້າໜຶ່ງແລ່ນຕາລິງຕາຈໍມານິມົນພຣະໃຫ້ໄປສູດຕັ້ງເສົາແຮກມື້ອື່ນເຊົ້າ ເປັນ 9 ຄໍ່າ ນິມົນວັດອາຈານ 4 ອົງ ແລະນິມົນວັດຍາທ່ານອີກ 5 ລວມກັນເປັນ 9 ຮອດມື້ອື່ນເຊົ້າ ເຂົາມາຮັບເຫັນຍາທ່ານພ້ອມດ້ວຍພຣະນັ່ງຢູ່ພຸ້ນກ່ອນແລ້ວ ຈັ່ງແມ່ນມັນຄັກ ບໍ່ຈືເດືອນເພາະຕັ້ງແຕ່ປີສະຫຼຸ ພຸ້ນ ບາດໄປຮອດແລ້ວອີຫຍັງກະຍັງບໍ່ທັນມີ ເສົາກະຍັງບໍ່ທັນຂຸດ, ພາມຸງຄຸນຍັງບໍ່ທັນມີ, ເຄື່ອງສູດຖອດຍັງບໍ່ທັນຕັ້ງ, ເສົາຊິຕັ້ງຍັງບໍ່ທັນມີ ເອົາໄປເອົາມາໃຫ້ພຣະໄປນ່ັງໜາວຢູ່ກາງເດີນແຕ່ 7 ໂມງ ຈົນຮອດ 9 ໂມງ, (ວັ້ນນັ້ນກະແປກແທ້ແປກວ່າໜາວພິລຶກກຶກກີ) ບາດສູດແລ້ວ ເຂົາກໍນິມົນສັນເຂົ້າເຮືອນເຂົາເພາະຈວນເພນ, ສ່ວນຍາທ່ານຄານິມົນທີ່ອື່ນກັບໄປກ່ອນ ຈຶ່ງຖາມເຈົ້າຂອງປຸກເຮືອນວ່າ ເປັນຫຍັງຄືປຸກຟ້າວປຸກ ຟັ່ງແທ້ ອີສັງກະຍັງບໍ່ທັນແລ້ວ ຮ່າວມາລົງເສົາແຮກ, ຈັກແລ້ວເພິ່ນວ່າປີໜ້າ(ປີຂານ) ປຸກເຮືອນບໍ່ໄດ້ ແລະວັນນີ້ກະເປັນວັນດີ ເພິ່ນວ່າຈັ່ງຊັ້ນ ກະເລີຍອິລຸບປຸບປັບ ເຮັດຫຍັງນຳບໍ່ທັນ.
- ອາຕະມາວ່າ ອືມ໌.....ວັນນີ້ກະຊົງດີອີຫຼືໃດ ໜາວແທ້ໜາວວ່າ ໜາວແບບບໍ່ມີໃນປະຫວັດການເລີຍ, ຈາກວັນນັ້ນ ເຖິງວັນນີ້ ເຮືອນຫຼັງນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ປຸກຊ້ຳ.
- ບາດນີ້ມາເວົ້າເລື່ອງປຸກແລ້ວ ພັດມີແນວມາວ່າ ແທນທີ່ຊິເອົາພຣະສົງອົງຄະເຈົ້າໄປຂຶ້ນເຮືອນ ຫາມື້ດີ ມື້ງາມເໝືອນກັບຕອນປຸກ, ກັບມີ ຄຳເວົ້າໃໝ່ອອກມາອີກວ່າ ປຸກເຮືອນແລ້ວ ໃຜຊິເອົາພຣະມາຂຶ້ນກ່ອນລະ ເຮືອນເຈົ້າຍັງໃໝ່ຢູ່, ບາງກໍວ່າຢູ່ໄປກ່ອນ 1 ປີ, ບາງກໍວ່າ ຢູ່ໄປກ່ອນຮອດ 3 ປີ, ບາດຮອດ 1 ຫຼື 3 ປີ ແລ້ວກໍມີຄຳເວົ້າເຂົ້າມາອີກວ່າ ຕ້ອງເຮັດບຸນເຮືອນໄປອີກ 3. ປີຊ້ອນ.
- ທີ່ຍົກຕົວຢ່າງມາຂ້າງເທິງນັ້ນ ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ເກີດມາໃນສັງຄົມເມືອງ ໂດຍສະເພາະນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ອາດຊິຂະຫຍາຍຕົວໄປຮອດ ບ້ານນອກ ແລະເມືອງນອກໆແລ້ວ, ເພາະປະເພນີແບບນີ້ເກີດຂຶ້ນທີ່ວຽງຈັນກ່ອນ ມັນຍ່ອມມີອິດທິພົນຕໍ່ຄົນຊົນນະບົດເປັນຢ່າງຍິ່ງ ຫາກແນວຄິດນີ້ຂະຫຍາຍຕົວໄປ ຄົງຈະໄວວາ ເພາະການສື່ສານສະດວກກວ່າແຕ່ເດີມ.
- ເມື່ອຄວາມຄິດແບບ ນີ້ຖືກຂະຫຍາຍຕົວໄປທົ່ວສັງຄົມ ກໍບໍ່ສາມາດທີ່ຈະລະເລີກໄດ້ ກໍພາກັນເຮັດຈົນກາຍເປັນປະເພນີ. ຜູ້ສຶບທອດກໍວ່າ ເປັນການປະຕິບັດຖືກ ເພາະເຫັນວ່າຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ພາເຮັດ, ຈິງຢູ່ວ່າປະເພນີ ເປັນສິ່ງທີ່ຄວນຢຶດໝັ້ນ ຢຶດຖື ແຕ່ປະເພນີບາງປະເພນີ ຂັດຕາມຫຼັກ ຄຳສອນກໍດີ, ເປັນຫົນທາງແຫ່ງຄວາມເສື່ອມ, ບໍ່ກໍ່ເກີດທາງບຸນ ກໍບໍ່ຄວນສົ່ງເສີມ ແລະສະໜັບສະໜຸນ, ອີກອັນໜຶ່ງ ຫາກພຶດຕິກັມໃດ ທີ່ກາຍເປັນປະເພນີ ຫາກອະທິບາຍທາງເຫດຜົນບໍ່ໄດ້, ບໍ່ມີຫຼັກຖານອ້າງພໍເໝາະ ກໍຍິ່ງບໍ່ສົມຄວນຈະສົ່ງເສີມ ນັກປາດ ຫຼືທ່ານຜູ້ຮູ້ຄວນແນະ ນຳກ່າວເຕືອນ ຫາກເຮົາເປັນຊາວພຸດແທ້ ເວັ້ນເສັຍແຕ່ບາງທ່ານ ບາງຄົນບໍ່ແມ່ນຊາວພຸດນັ້ນ ກໍຍົກເປັນເລື່ອງໜຶ່ງ ເພາະວິທິ ຫຼືປະເພນີຄວາມ ເຊື່ອຂອງຄົນຕ່າງສາສນາ ແລະວັດທະນະທັມກໍຍ່ອມຕ່າງກັນເປັນທັມມະດາ ອັນນັ້ນກໍບໍ່ວ່າກັນ.
- ແຕ່ຫາກເປັນວິທີຂອງຊາວພຸດແລ້ວ ທຸກໆ ຢ່າງໃນກິດຈະກັມຂອງຊີວິດເຮົາ ຍ່ອມເອົາຄຳສອນ ແລະແນວທາງຂອງພຸດທະສາສນານໍາໜ້າ, ເຊັ່ນການຖືຣຶກງາມຍາມດີນີ້ ຫາກເປັນພຸດທະແທ້ ທີ່ເດີນຕາມທາງປາຣະມັດແທ້ ເພີ່ນຈະບໍ່ຖືກຣືກຖືຍາມເດັດຂາດ, ເພິ່ນຖືກວ່າ ຣືກດີ, ຍາມດີ, ຊົ່ວດີ, ຂະນະດີ, ບຸກຄົນດີ ແລະອື່ນຍ່ອມເປັນມຸງຄຸນທັງນັ້ນ ໂດຍສະເພາະຫາກບຸກຄົນດີ ທຸກຢ່າງຍ່ອມດີ, ການປະກອບກິດທາງ ສາສນາແມ່ນທຳປັດຈຸບັນໃຫ້ດີນັ້ນແມ່ນດີທີ່ສຸດ.
- ເຖິງປານນັ້ນ ຂັ້ນພຣະວິໄນ ແລະພິທີກັມທາງພຸດທະສາສນາກໍໃຫ້ກຳນົດຣືກ ພໍສົມຄວນ ຄື ລົງອຸໂປສົດຍາມວັນສິນ, ການໄຫວ້ພຣະເຊົ້າ ການໄຫວ້ພຣະເດີກ, ການໄຫວ້ພຣະແລງເປັນອາຈີນ, ການເຂົ້າພັນສາ ການອອກພັນສາ ຕ້ອງເຂົ້າແລະອອກຕາມພຸດທະບັນຍັດເທົ່ານັ້ນ ແມ່ນກະທັງການທຳກະຖິນ ເຂດກະໂິນກໍມີກຳນົດຕາຍຕົວ, ນອກນັ້ນ ແມ່ນເຮັດຕາມການຕົກລົງເໝາະສົມ ສັງຄົມນັ້ນໆ ກຳນົດຂຶ້ນເອງ ແລະພ້ອມກັນປະຕິບັດ ກໍຖືວ່າເປັນເລື່ອງດີ ເລື່ອງມຸງຄຸນ.
- ກ່ຽວກັບ ການເຮັດບຸນຂຶ້ນເຮືອນໃໝ່ນັ້ນ ເຖິງວ່າບໍ່ເປັນປະເພນີ ທີ່ພຣະພຸດທະອົງກຳນົດໄວ້ ແຕ່ປາກົດເວັນວ່າ ໃນສະໄໝພຸດທະການນັ້ນ ກໍມີຄວາມນິຍົມ ນິມົນພຣະສົງຂຶ້ນເຮືອນໃໝ່ ເພື່ອເປັນສີຣິມຸງຄຸນເຊັ່ນກັນ ດັ່ງເຮົາພົບໃນພຣະໄຕປິດົກ ສັງຄີຕິສູດ ດັ່ງລຸ່ມນີ້:

สังคีติสูตร
ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเสด็จเที่ยวจาริกไปในแคว้นมัลละ พร้อมด้วย พระภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ประมาณ ๕๐๐ รูป ได้เสด็จถึงนครของพวกมัลลกษัตริย์อัน มีนามว่า ปาวา ได้ยินว่า สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ สวนมะม่วง ของนายจุนทกัมมารบุตร เขตนครปาวา ฯ

ก็โดยสมัยนั้นแล ท้องพระโรงหลังใหม่ อันมีนามว่า อุพภตกะ ของพวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวา สร้างสำเร็จแล้วไม่นาน ยังไม่ทันที่สมณพราหมณ์ หรือใครๆ ที่เป็นมนุษย์จะได้อยู่อาศัย พวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวาได้สดับข่าวว่า พระผู้มีพระภาคได้เสด็จเที่ยวจาริกไปในแคว้นมัลละ พร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์หมู่ ใหญ่ประมาณ ๕๐๐ รูป เสด็จถึงนครปาวาโดยลำดับ กำลังประทับอยู่ ณ สวน มะม่วงของนายจุนทกัมมารบุตร เขตนครปาวา ฯ

ครั้งนั้นแล พวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวา ได้พากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มี พระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้วถวายบังคมพระผู้มีพระภาค นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ท้องพระโรงหลังใหม่ อันมีนามว่าอุพภตกะ ของ พวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวา สร้างสำเร็จแล้วไม่นาน ยังไม่ทันที่สมณพราหมณ์ หรือใครๆ ที่เป็นมนุษย์จะได้อยู่อาศัย ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาค จงเสด็จประทับ ณ ท้องพระโรงนั้นก่อนเถิด พระผู้มีพระภาคเสด็จประทับก่อนแล้ว ภายหลังพวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวาจึงจักใช้สอย การเสด็จประทับก่อนของพระผู้มี พระภาคนั้น พึงเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่พวกเจ้ามัลละ แห่งนครปาวาสิ้นกาลนาน พระผู้มีพระภาคทรงรับด้วยดุษณีภาพแล้ว ฯ

ครั้นพวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวา ได้ทราบการทรงรับของพระผู้มีพระภาค แล้ว จึงลุกจากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคทำประทักษิณแล้ว พากันไปยัง ท้องพระโรง ครั้นแล้วจึงปูลาดท้องพระโรงให้พร้อมสรรพ แต่งตั้งอาสนะ ให้ตั้ง หม้อน้ำ ตามประทีปน้ำมัน แล้วพากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวาย บังคมพระผู้มีพระภาค ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาค ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ท้องพระโรงพวกข้าพระองค์ปูลาดพร้อมสรรพแล้ว อาสนะก็แต่งตั้งไว้แล้ว หม้อน้ำก็ให้ตั้งไว้แล้ว ประทีปน้ำมันก็ตามไว้แล้ว พระเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคย่อมทรงทราบกาลอันควรในบัดนี้ ฯ

ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงครองอันตรวาสกแล้ว ทรง ถือบาตรจีวรเสด็จไปยังท้องพระโรง พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ ทรงล้างพระบาทแล้ว เสด็จเข้าไปยังท้องพระโรง ประทับนั่งพิงเสากลาง ผินพระพักตร์ไปทางทิศบูรพา แม้พระภิกษุสงฆ์ก็ล้างเท้าแล้วพากันเข้าไปยังท้องพระโรง นั่งพิงฝาด้านหลัง ผิน หน้าไปทางทิศบูรพา แวดล้อมพระผู้มีพระภาค แม้พวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวา ก็พากันล้างเท้าแล้วเข้าไปยังท้องพระโรง นั่งพิงฝาด้านบูรพา ผินหน้าไปทางทิศ ปัจฉิมแวดล้อมพระผู้มีพระภาค ฯ

ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงยังพวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวาให้เห็นแจ้ง ให้สมาทาน ให้อาจหาญ ให้รื่นเริง ด้วยธรรมีกถาตลอดราตรีเป็นอันมาก แล้ว ทรงส่งไปด้วยพระดำรัสว่า ดูกรวาเสฏฐะทั้งหลาย ราตรีล่วงมากแล้ว บัดนี้พวก ท่านจงสำคัญเวลาอันสมควรเถิด พวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวาได้พร้อมกันรับ พระดำรัสของพระผู้มีพระภาคว่า อย่างนั้น พระเจ้าข้า แล้วพากันลุกขึ้นจากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค กระทำประทักษิณแล้วหลีกไป ฯ

ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาค เมื่อพวกเจ้ามัลละแห่งนครปาวา หลีกไปแล้วไม่นาน ได้ทรงเหลียวดูหมู่ภิกษุผู้นิ่งอยู่แล้วได้รับสั่งกะท่านพระสารีบุตรว่า ดูกรสารีบุตร ภิกษุสงฆ์ปราศจากถีนะและมิทธะ สารีบุตรจงแสดงธรรมีกถา แก่ภิกษุทั้งหลาย เราเมื่อยหลัง ฉะนั้น เราพึงพักผ่อน ท่านพระสารีบุตรได้ รับพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคด้วยคำว่า อย่างนั้น พระเจ้าข้า ดังนี้ ลำดับนั้น แล พระผู้มีพระภาครับสั่งให้ปูผ้าสังฆาฏิเป็นสี่ชั้น แล้วทรงสำเร็จสีหไสยา โดยพระปรัศว์เบื้องขวา ทรงเหลื่อมพระบาทด้วยพระบาท มีพระสติสัมปชัญญะ ทรงกระทำความหมายในอันที่จะเสด็จลุกขึ้นไว้ในพระทัย ฯ

ก็โดยสมัยนั้นแล นิครนถ์นาฏบุตรทำกาละแล้วที่นครปาวาไม่ นานนัก เพราะกาลกิริยาของนิครนถ์นาฏบุตรนั้น พวกนิครนถ์จึงแตกกัน เกิด แยกกันเป็นสองพวก เกิดบาดหมางกัน เกิดการทะเลาะวิวาทกันขึ้น เสียดแทง กันและกันด้วยหอกคือปากอยู่ว่า ท่านไม่รู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ ข้าพเจ้ารู้ทั่วถึง ท่าน จักรู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ได้อย่างไร ท่านปฏิบัติผิด ข้าพเจ้าปฏิบัติถูก ถ้อยคำของ ข้าพเจ้าเป็นประโยชน์ ของท่านไม่เป็นประโยชน์ คำที่ควรจะกล่าวก่อน ท่าน กลับกล่าวภายหลัง คำที่ควรจะกล่าวภายหลัง ท่านกลับกล่าวก่อน ข้อที่ท่านช่ำชอง มาผันแปรไปแล้ว ข้าพเจ้าจับผิดวาทะของท่านได้แล้ว ข้าพเจ้าข่มท่านได้แล้ว ท่านจงถอนวาทะเสีย มิฉะนั้นจงแก้ไขเสีย ถ้าสามารถ ดังนี้ เห็นจะมีแต่ความ ตายอย่างเดียวเท่านั้นจะเป็นไปในพวกนิครนถ์ ผู้เป็นสาวกของนาฏบุตร ถึงพวก สาวกของนิครนถ์นาฏบุตรที่เป็นคฤหัสถ์ผู้นุ่งขาวห่มขาวก็มีอาการเบื่อหน่าย คลาย ความรัก รู้สึกท้อถอยในพวกนิครนถ์ผู้เป็นสาวกของนาฏบุตร ทั้งนี้เพราะธรรมวินัย อันนิครนถ์นาฏบุตรกล่าวไว้ไม่ดี ประกาศไว้ไม่ดี ไม่เป็นธรรมที่จะนำผู้ปฏิบัติให้ ออกจากทุกข์ได้ ไม่เป็นไปเพื่อความสงบระงับ มิใช่ธรรมที่ท่านผู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศไว้ เป็นธรรมวินัยมีที่พำนักอันทำลายเสียแล้ว เป็นธรรมวินัย ไม่มีที่พึ่งอาศัย ฯ

ครั้งนั้นแล ท่านพระสารีบุตรได้เล่ากะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย นิครนถ์นาฏบุตรทำกาละแล้วที่พระนครปาวาไม่นานนัก เพราะกาลกิริยาของนิครนถ์ นาฏบุตรนั้น พวกนิครนถ์จึงแตกกัน เกิดแยกกันเป็นสองพวก เกิดบาดหมางกัน เกิดการทะเลาะวิวาทกันขึ้น เสียดแทงกันและกันด้วยหอกคือปากอยู่ว่า ท่านไม่รู้ทั่ว ถึงธรรมวินัยนี้ ข้าพเจ้ารู้ทั่วถึง ท่านจักรู้ทั่วถึงธรรมวินัยนี้ได้อย่างไร ท่านปฏิบัติผิด ข้าพเจ้าปฏิบัติถูก ถ้อยคำของข้าพเจ้าเป็นประโยชน์ ของท่านไม่เป็นประโยชน์ คำที่ ควรจะกล่าวก่อน ท่านกลับกล่าวภายหลัง คำที่ควรจะกล่าวภายหลัง ท่านกลับกล่าว ก่อน ข้อที่ท่านเคยช่ำชองมาผันแปรไปแล้ว ข้าพเจ้าจับผิดวาทะของท่านได้แล้ว ข้าพเจ้าข่มท่านได้แล้ว ท่านจงถอนวาทะเสีย มิฉะนั้น จงแก้ไขเสีย ถ้าสามารถ ดังนี้ เห็นจะมีแต่ความตายอย่างเดียวเท่านั้นจะเป็นไปในพวกนิครนถ์ ผู้เป็นสาวก ของนาฏบุตร ถึงพวกสาวกของนิครนถ์นาฏบุตรที่เป็นคฤหัสถ์ผู้นุ่งขาวห่มขาว ก็มี อาการเบื่อหน่าย คลายความรัก รู้สึกท้อถอยในพวกนิครนถ์ ผู้เป็นสาวกของ นาฏบุตร ทั้งนี้ เพราะธรรมวินัยอันนิครนถ์นาฏบุตรกล่าวไว้ไม่ดี ประกาศไว้ไม่ดี ไม่เป็นธรรมที่จะนำผู้ปฏิบัติให้ออกจากทุกข์ได้ ไม่เป็นไปเพื่อความสงบระงับ มิใช่ ธรรมที่ท่านผู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศไว้ เป็นธรรมวินัยมีที่พำนักอันทำลาย เสียแล้ว เป็นธรรมวินัยไม่มีที่พึงอาศัย ฯ

ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ข้อนี้ย่อมเป็นเช่นดังกล่าวมาสำหรับในธรรมวินัยที่ กล่าวไว้ไม่ดี ประกาศไว้ไม่ดี ไม่เป็นธรรมที่จะนำผู้ปฏิบัติให้ออกจากทุกข์ได้ ไม่เป็นไปเพื่อความสงบระงับ มิใช่ธรรมที่ท่านผู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศไว้ ผู้มีอายุทั้งหลาย ส่วนธรรมนี้แล อันพระผู้มีพระภาคของเราทั้งหลาย ตรัสไว้ดี แล้ว ประกาศไว้ดีแล้ว เป็นธรรมที่จะนำผู้ปฏิบัติให้ออกจากทุกข์ได้ เป็นไปเพื่อ ความสงบระงับ เป็นธรรมอันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศไว้แล้ว พวกเราทั้งหมด ด้วยกัน พึงสังคายนา ไม่พึงกล่าวแก่งแย่งกันในธรรมนั้น การที่พรหมจรรย์นี้จะ พึงยั่งยืนตั้งอยู่นาน นั้นพึงเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อความสุขแก่ชน มาก เพื่อความอนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ผู้มีอายุทั้งหลาย ก็ธรรมอะไรเล่าที่พระผู้มีพระภาค ตรัสไว้ดีแล้ว ประกาศไว้ดีแล้ว เป็นธรรมที่จะนำผู้ปฏิบัติให้ออกจากทุกข์ได้ เป็น ไปเพื่อความสงบระงับ เป็นธรรมอันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประกาศไว้แล้ว พวก เราทั้งหมดด้วยกัน พึงสังคายนา ไม่พึงกล่าวแก่งแย่งกันในธรรมนั้น การที่พรหมจรรย์นี้จะพึงยั่งยืนตั้งอยู่นาน นั้นพึงเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อความสุข แก่ชนมาก เพื่อความอนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความ สุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ฯ

หมวด ๑
ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ธรรมหนึ่ง ที่พระผู้มีพระภาค ผู้ทรงรู้เห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ตรัสไว้โดยชอบแล้วมีอยู่แล พวก เราทั้งหมดด้วยกันพึงสังคายนา ไม่พึงกล่าวแก่งแย่งกันในธรรมนั้น การที่ พรหมจรรย์นี้จะพึงยั่งยืนตั้งอยู่นาน นั้นพึงเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อ ความสุขแก่ชนมาก เพื่อความอนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ธรรมหนึ่งเป็นไฉน สัตว์ทั้งหมดตั้งอยู่ ได้เพราะอาหาร สัตว์ทั้งหมดตั้งอยู่ได้เพราะสังขาร ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ธรรม หนึ่งนี้แล อันพระผู้มีพระภาคผู้ทรงรู้ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น ตรัสไว้โดยชอบแล้ว พวกเราทั้งหมดด้วยกันพึงสังคายนา ไม่พึง กล่าวแก่งแย่งกันในธรรมนั้น การที่พรหมจรรย์นี้จะพึงยั่งยืนตั้งอยู่นาน นั้นพึงเป็น ไปเพื่อประโยชน์แก่ชนมาก เพื่อความสุขแก่ชนมาก เพื่อความอนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ฯ

ນິທທະສະສູຕທີ 2

- ສະໄໝໜຶ່ງ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄປະທັບຢູ່ ນະ ໂຄສີຕາຣາມ ໃຫ້ພຣະນະຄອນໂກສັມພີ, ຄັ້ງນັ້ນເປັນເວລາເຊົ້າ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ນຸ້ງແລ້ວ ຖືກບາດ ແລະຈີວອນ ເຊົ້າໄປບິນທະບາດຍັງພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກໍຍັງເຊົ້າຫຼາຍ ຢ່າເລີຍເຮົາຄວນເຂົ້າໄປຍັງອາຮາມຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີ ປະຣິພາຊົກເຖີດ, ລຳດັບນັ້ນແລ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ເຂົ້າໄປຍັງອາຣາມຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ໄດ້ສົນທະນາປາໄສກັບພວກ ຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ. ຄັນຜ່ານການປາໄສພໍໃຫ້ລະຣະລືກເຖິງກັນໄປແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ.
- ກໍສະໄໝນັ້ນ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ກຳລັງນັ່ງປະຊຸມສົນທະນາກຫນວ່າ ທ່ານຜູ້ມີອາຍຸ ທັງຫຼາຍ ທ່ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ບໍຣິສຸດບໍຣິບູນຄົບ 12 ປີ, ຄວນຈະຮຽກພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ບໍ່ຍິນດີ ບໍ່ຄັດຄ້ານຄຳກ່າວຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກເຫຼົ່ານັ້ນ ຄັນແລ້ວ ລຸກຈາກອາສະນະຫຼີກໄປດ້ວຍຕັງໃຈວ່າ ເຮົາຈະຮູ້ທົ່ວເຖິງເນື້ອຄວາມແຫ່ງຄຳກ່າວຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ ໃນສຳນັກຂອງພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ.
- ລຳດັບນັ້ນ ພຣະອານນົນທ໌ໄດ້ທ່ຽວບິນທະບາດໃນພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກັບຈາກບິນທະບາດໃນເວລ່ປັຈສາພັຕ ເຂົ້າໄປເຝົ້າພຣະຜູ້ມີ ພຣະພາຄເຖິງທີ່ປະທັບ ຖວາຍອະພິວາດແລ້ວນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ, ຄັນແລ້ວ ໄດ້ຂາບທູນວ່າ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ຂໍປະທານພຣະ ວະໂຣກາດ ເວລາເຊົ້າ ຂ້າພຣະອົງນຸ່ງແລ້ວ ຖືບາດ ແລະຈີວອນ ເຂົ້າໄປບິນທະບາດຍັງພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ຊ້າພຣະອົງ ຄິດໄດ້ວ່າເຮົາຈະທ໋ຽວບິນທະບາດ ໃນພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກໍຍັງເຊົ້າຫຼາຍ ກະຢ່າເລີຍ ເຮົາຄວນເຂົ້າໄປຍັງອາຣາມຂອງພວກອັນຍະ ເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ, ລຳດັບນັ້ນຂ້າພຣະອົງເຂົາໄປຍັງອາຮາມຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົໄດ້ສົນທະນາປາໄສກັບພວກ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ຄັນຜ່ານການປາໄສພໍໃຫ້ຣະລືກເຖິງກັນໄປແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ ກໍສະໄໝນັ້ນ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ ກຳລັງນັ່ງປະຊຸມສົນທະນາກັນວ່າ ທ່ານຜູ້ມີອາຍຸທັງຫຼາຍ ທ່ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ບໍ່ຣິສຸດ ບໍຣິບູນ ຄົບ 12 ປີ ຄວນຮຽກພິກຂຸນິທທະສະ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງບໍ່ຍິນດີ ບໍ່ຄັດຄ້ານຄຳກ່າວຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກເຫຼົ່ານັ້ນ ຄັນແລ້ວລຸກຈາກ ອາສະນະຫຼີກໄປ ດ້ວຍຄິດວ່າເຮົາຈະຮູ້ທົ່ວເຖິງ ເນື້ອຄວາມຂອງພາສິດນີ້ໃນສຳນັກຂອງພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ພຣະອົງ ອາດ ຫຼືໜໍ ເພື່ອຊົງບັນຍັດພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ ດ້ວຍເຫຕພຽງນັບພັນສາຢ່າງດຽວ ໃນທັມວິນັຍນີ້.
- ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄຕັດວ່າ ດູກຣອານົນທ໌ ບໍ່ມີໃຜໆ ອາຈເພື່ອບັນຍັດພິກຂຸ ຜູ້ນິທທະສະ ດ້ວຍເຫດພຽງເພື່ອນັບພັນສາຢ່າງດຽວ ໃນທັມວິ ນັຍນີ້ ດູກຣອານົນທ໌ ວັຕຖຸແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ ເຮົາກະທຳໃຫ້ແຈ້ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ, ປະກາດແລ້ວ 7 ປະການເປັນຈັ່ງໃດ ດູກຣອານົນທ໌ ພິກຂຸໃນທັມວິໄນນີ້ ເປັນຜູ້
- ມີສັດທາ 1
- ມີຫິຣິ 1
- ມີໂອຕຕັປປະ 1
- ເປັນພຣະຫູສູຕ 1
- ປາຣົພຄວາມພຽຣ 1
- ມີສະຕິ 1
- ມີປັນຍາ 1
- ດູກຣອານົນທ໌ ວັຕຖຸແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ແລ ເຮົາກະທຳໃຫ້ແຈ່ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ ປະກາດແລ້ວ, ດູກ່ອນອານົນທ໌ ພິກຂຸຜູ້ປະກອບດ້ວຍແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ແລ ຖ້າປະພຶກພຣົມມະຈັນຍ໌ບໍຣິສຸດ ບໍຣິບຸນຄົບ 12 ປີກໍດີຄວນຈະຮຽກໄດ້ວ່າພິກຂຸ ນິທທະສະ ຖ້າປະພຶກພຣົມະຈັນຍ໌ບໍຣິສຸດ ບໍຣິບູນຄົຍ 214 ປີກໍດີ....36 ປີກໍດີ....48 ປີກໍດີ ຄວນຈະຮຽກໄດ້ວ່າ ພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ.

ນິທທະສະສູຕທີ 2

- ສະໄໝໜຶ່ງ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄປະທັບຢູ່ ນະ ໂຄສີຕາຣາມ ໃຫ້ພຣະນະຄອນໂກສັມພີ, ຄັ້ງນັ້ນເປັນເວລາເຊົ້າ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ນຸ້ງແລ້ວ ຖືກບາດ ແລະຈີວອນ ເຊົ້າໄປບິນທະບາດຍັງພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກໍຍັງເຊົ້າຫຼາຍ ຢ່າເລີຍເຮົາຄວນເຂົ້າໄປຍັງອາຮາມຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີ ປະຣິພາຊົກເຖີດ, ລຳດັບນັ້ນແລ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ເຂົ້າໄປຍັງອາຣາມຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ໄດ້ສົນທະນາປາໄສກັບພວກ ຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ. ຄັນຜ່ານການປາໄສພໍໃຫ້ລະຣະລືກເຖິງກັນໄປແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ.
- ກໍສະໄໝນັ້ນ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ກຳລັງນັ່ງປະຊຸມສົນທະນາກຫນວ່າ ທ່ານຜູ້ມີອາຍຸ ທັງຫຼາຍ ທ່ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ບໍຣິສຸດບໍຣິບູນຄົບ 12 ປີ, ຄວນຈະຮຽກພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ບໍ່ຍິນດີ ບໍ່ຄັດຄ້ານຄຳກ່າວຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກເຫຼົ່ານັ້ນ ຄັນແລ້ວ ລຸກຈາກອາສະນະຫຼີກໄປດ້ວຍຕັງໃຈວ່າ ເຮົາຈະຮູ້ທົ່ວເຖິງເນື້ອຄວາມແຫ່ງຄຳກ່າວຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ ໃນສຳນັກຂອງພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ.
- ລຳດັບນັ້ນ ພຣະອານນົນທ໌ໄດ້ທ່ຽວບິນທະບາດໃນພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກັບຈາກບິນທະບາດໃນເວລ່ປັຈສາພັຕ ເຂົ້າໄປເຝົ້າພຣະຜູ້ມີ ພຣະພາຄເຖິງທີ່ປະທັບ ຖວາຍອະພິວາດແລ້ວນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ, ຄັນແລ້ວ ໄດ້ຂາບທູນວ່າ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ຂໍປະທານພຣະ ວະໂຣກາດ ເວລາເຊົ້າ ຂ້າພຣະອົງນຸ່ງແລ້ວ ຖືບາດ ແລະຈີວອນ ເຂົ້າໄປບິນທະບາດຍັງພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ຊ້າພຣະອົງ ຄິດໄດ້ວ່າເຮົາຈະທ໋ຽວບິນທະບາດ ໃນພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກໍຍັງເຊົ້າຫຼາຍ ກະຢ່າເລີຍ ເຮົາຄວນເຂົ້າໄປຍັງອາຣາມຂອງພວກອັນຍະ ເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ, ລຳດັບນັ້ນຂ້າພຣະອົງເຂົາໄປຍັງອາຮາມຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົໄດ້ສົນທະນາປາໄສກັບພວກ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ຄັນຜ່ານການປາໄສພໍໃຫ້ຣະລືກເຖິງກັນໄປແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ ກໍສະໄໝນັ້ນ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ ກຳລັງນັ່ງປະຊຸມສົນທະນາກັນວ່າ ທ່ານຜູ້ມີອາຍຸທັງຫຼາຍ ທ່ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ບໍ່ຣິສຸດ ບໍຣິບູນ ຄົບ 12 ປີ ຄວນຮຽກພິກຂຸນິທທະສະ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງບໍ່ຍິນດີ ບໍ່ຄັດຄ້ານຄຳກ່າວຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກເຫຼົ່ານັ້ນ ຄັນແລ້ວລຸກຈາກ ອາສະນະຫຼີກໄປ ດ້ວຍຄິດວ່າເຮົາຈະຮູ້ທົ່ວເຖິງ ເນື້ອຄວາມຂອງພາສິດນີ້ໃນສຳນັກຂອງພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ພຣະອົງ ອາດ ຫຼືໜໍ ເພື່ອຊົງບັນຍັດພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ ດ້ວຍເຫຕພຽງນັບພັນສາຢ່າງດຽວ ໃນທັມວິນັຍນີ້.
- ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄຕັດວ່າ ດູກຣອານົນທ໌ ບໍ່ມີໃຜໆ ອາຈເພື່ອບັນຍັດພິກຂຸ ຜູ້ນິທທະສະ ດ້ວຍເຫດພຽງເພື່ອນັບພັນສາຢ່າງດຽວ ໃນທັມວິ ນັຍນີ້ ດູກຣອານົນທ໌ ວັຕຖຸແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ ເຮົາກະທຳໃຫ້ແຈ້ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ, ປະກາດແລ້ວ 7 ປະການເປັນຈັ່ງໃດ ດູກຣອານົນທ໌ ພິກຂຸໃນທັມວິໄນນີ້ ເປັນຜູ້
- ມີສັດທາ 1
- ມີຫິຣິ 1
- ມີໂອຕຕັປປະ 1
- ເປັນພຣະຫູສູຕ 1
- ປາຣົພຄວາມພຽຣ 1
- ມີສະຕິ 1
- ມີປັນຍາ 1
- ດູກຣອານົນທ໌ ວັຕຖຸແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ແລ ເຮົາກະທຳໃຫ້ແຈ່ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ ປະກາດແລ້ວ, ດູກ່ອນອານົນທ໌ ພິກຂຸຜູ້ປະກອບດ້ວຍແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ແລ ຖ້າປະພຶກພຣົມມະຈັນຍ໌ບໍຣິສຸດ ບໍຣິບຸນຄົບ 12 ປີກໍດີຄວນຈະຮຽກໄດ້ວ່າພິກຂຸ ນິທທະສະ ຖ້າປະພຶກພຣົມະຈັນຍ໌ບໍຣິສຸດ ບໍຣິບູນຄົຍ 214 ປີກໍດີ....36 ປີກໍດີ....48 ປີກໍດີ ຄວນຈະຮຽກໄດ້ວ່າ ພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ.

ນິທທະສະສູຕທີ 2

- ສະໄໝໜຶ່ງ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄປະທັບຢູ່ ນະ ໂຄສີຕາຣາມ ໃຫ້ພຣະນະຄອນໂກສັມພີ, ຄັ້ງນັ້ນເປັນເວລາເຊົ້າ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ນຸ້ງແລ້ວ ຖືກບາດ ແລະຈີວອນ ເຊົ້າໄປບິນທະບາດຍັງພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກໍຍັງເຊົ້າຫຼາຍ ຢ່າເລີຍເຮົາຄວນເຂົ້າໄປຍັງອາຮາມຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີ ປະຣິພາຊົກເຖີດ, ລຳດັບນັ້ນແລ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ເຂົ້າໄປຍັງອາຣາມຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ໄດ້ສົນທະນາປາໄສກັບພວກ ຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ. ຄັນຜ່ານການປາໄສພໍໃຫ້ລະຣະລືກເຖິງກັນໄປແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ.
- ກໍສະໄໝນັ້ນ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ກຳລັງນັ່ງປະຊຸມສົນທະນາກຫນວ່າ ທ່ານຜູ້ມີອາຍຸ ທັງຫຼາຍ ທ່ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ບໍຣິສຸດບໍຣິບູນຄົບ 12 ປີ, ຄວນຈະຮຽກພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ ທ່ານພຣະອານົນທ໌ບໍ່ຍິນດີ ບໍ່ຄັດຄ້ານຄຳກ່າວຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກເຫຼົ່ານັ້ນ ຄັນແລ້ວ ລຸກຈາກອາສະນະຫຼີກໄປດ້ວຍຕັງໃຈວ່າ ເຮົາຈະຮູ້ທົ່ວເຖິງເນື້ອຄວາມແຫ່ງຄຳກ່າວຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ ໃນສຳນັກຂອງພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ.
- ລຳດັບນັ້ນ ພຣະອານນົນທ໌ໄດ້ທ່ຽວບິນທະບາດໃນພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກັບຈາກບິນທະບາດໃນເວລ່ປັຈສາພັຕ ເຂົ້າໄປເຝົ້າພຣະຜູ້ມີ ພຣະພາຄເຖິງທີ່ປະທັບ ຖວາຍອະພິວາດແລ້ວນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ, ຄັນແລ້ວ ໄດ້ຂາບທູນວ່າ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ຂໍປະທານພຣະ ວະໂຣກາດ ເວລາເຊົ້າ ຂ້າພຣະອົງນຸ່ງແລ້ວ ຖືບາດ ແລະຈີວອນ ເຂົ້າໄປບິນທະບາດຍັງພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ຊ້າພຣະອົງ ຄິດໄດ້ວ່າເຮົາຈະທ໋ຽວບິນທະບາດ ໃນພຣະນະຄອນໂກສັມພີ ກໍຍັງເຊົ້າຫຼາຍ ກະຢ່າເລີຍ ເຮົາຄວນເຂົ້າໄປຍັງອາຣາມຂອງພວກອັນຍະ ເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ, ລຳດັບນັ້ນຂ້າພຣະອົງເຂົາໄປຍັງອາຮາມຂອງພວກອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົໄດ້ສົນທະນາປາໄສກັບພວກ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກ ຄັນຜ່ານການປາໄສພໍໃຫ້ຣະລືກເຖິງກັນໄປແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ ກໍສະໄໝນັ້ນ ອັນຍະເດັຍຣະຖີປະ ຣິພາຊົກ ກຳລັງນັ່ງປະຊຸມສົນທະນາກັນວ່າ ທ່ານຜູ້ມີອາຍຸທັງຫຼາຍ ທ່ານຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ບໍ່ຣິສຸດ ບໍຣິບູນ ຄົບ 12 ປີ ຄວນຮຽກພິກຂຸນິທທະສະ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງບໍ່ຍິນດີ ບໍ່ຄັດຄ້ານຄຳກ່າວຂອງອັນຍະເດັຍຣະຖີປະຣິພາຊົກເຫຼົ່ານັ້ນ ຄັນແລ້ວລຸກຈາກ ອາສະນະຫຼີກໄປ ດ້ວຍຄິດວ່າເຮົາຈະຮູ້ທົ່ວເຖິງ ເນື້ອຄວາມຂອງພາສິດນີ້ໃນສຳນັກຂອງພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ພຣະອົງ ອາດ ຫຼືໜໍ ເພື່ອຊົງບັນຍັດພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ ດ້ວຍເຫຕພຽງນັບພັນສາຢ່າງດຽວ ໃນທັມວິນັຍນີ້.
- ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄຕັດວ່າ ດູກຣອານົນທ໌ ບໍ່ມີໃຜໆ ອາຈເພື່ອບັນຍັດພິກຂຸ ຜູ້ນິທທະສະ ດ້ວຍເຫດພຽງເພື່ອນັບພັນສາຢ່າງດຽວ ໃນທັມວິ ນັຍນີ້ ດູກຣອານົນທ໌ ວັຕຖຸແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ ເຮົາກະທຳໃຫ້ແຈ້ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ, ປະກາດແລ້ວ 7 ປະການເປັນຈັ່ງໃດ ດູກຣອານົນທ໌ ພິກຂຸໃນທັມວິໄນນີ້ ເປັນຜູ້
- ມີສັດທາ 1
- ມີຫິຣິ 1
- ມີໂອຕຕັປປະ 1
- ເປັນພຣະຫູສູຕ 1
- ປາຣົພຄວາມພຽຣ 1
- ມີສະຕິ 1
- ມີປັນຍາ 1
- ດູກຣອານົນທ໌ ວັຕຖຸແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ແລ ເຮົາກະທຳໃຫ້ແຈ່ງດ້ວຍປັນຍາອັນຍິ່ງເອງ ປະກາດແລ້ວ, ດູກ່ອນອານົນທ໌ ພິກຂຸຜູ້ປະກອບດ້ວຍແຫ່ງນິທທະສະ 7 ປະການນີ້ແລ ຖ້າປະພຶກພຣົມມະຈັນຍ໌ບໍຣິສຸດ ບໍຣິບຸນຄົບ 12 ປີກໍດີຄວນຈະຮຽກໄດ້ວ່າພິກຂຸ ນິທທະສະ ຖ້າປະພຶກພຣົມະຈັນຍ໌ບໍຣິສຸດ ບໍຣິບູນຄົຍ 214 ປີກໍດີ....36 ປີກໍດີ....48 ປີກໍດີ ຄວນຈະຮຽກໄດ້ວ່າ ພິກຂຸຜູ້ນິທທະສະ.

ເວຣັນຊະພຣາມ (ຕູ່ຫາພຣະພຸດທະເຈົ້າ)

- ເວຣັນຊະພຣາມກ່າວຕູ່ຫາພຣະພຸດທະເຈົ້າ.
- ຫຼັງຈາກນັ້ນ ເວຣັນຊະພຣາມໄດ້ໄປໃນພຸດທະສຳນັກ ຄັນເຖິງແລ້ວໄດ້ທູນປາໄສກັບພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ຄັນຜ່ານການທູນປາໄສພໍໃຫ້ເປັນ ທີ່ບັນເທີງ ເປັນທີ່ຣະນຶກເຖິງກັນແລ້ວ ຈຶ່ງນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ ເວຣັນຊະພຣາມນັ່ງ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງແລ້ວ ໄດ້ທູນຄຳນີ້ແດ່ພຣະ ຜູ້ມີພຣະພາຄວ່າ:

{ວ}. ທ່ານສະມະນະໂຄດົມ ຂ້າພະເຈົ້າຊາບມາວ່າ ພຣະສະມະນະໂຄດົມ ບໍ່ໄຫວ້, ບໍ່ລຸກຮັບພວກພຣາມຜູ້ແກ່, ຜູ້ເຖົ້າ, ຜູ້ໃຫຍ່ ຜູ້ລ່ວງການ ຜ່ານໄວມາໂດຍລຳດັບ ຫຼືບໍ່ເຊື້ອເຊີນດ້ວຍອາສະນະ ຂໍທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຊາຍມານີ້ ເປັນເຊັ່ນນັ້ນຈິງ, ອັນການທີ່ທ່ານສະມະນະໂຄດົມບໍ່ໄຫວ້, ບໍ່ລຸກຮັບພວກພຣາມຜູ້ແກ່, ຜູ້ເຖົ້າ, ຜູ້ໃຫຍ່ ຜູ້ລ່ວງການ ຜ່ານໄວມາໂດຍລຳດັບ ຫຼືບໍ່ເຊື້ອເຊີນດ້ວຍອາສະນະນີ້ນັ້ນ ບໍ່ສົມຄວນເລີຍ.
{ພ}. ຕັດວ່າ, ດູກຣພຣາມ ໃນໂລກ, ທັງເທວະໂລກ, ມາຣໂລກ, ພຣົມໂລກ, ໃນໝູ່ສັດ, ພ້ອມທັງສະມະນະພຣາມ, ເທບ ແລະມະນຸດ ເຮົາບໍ່ເລັງເຫັນບຸກຄົນທີ່ເຮົາຄວນໄຫວ້, ຄວນລຸກຮັບ, ຫຼືຄວນເຊື້ອເຊີນດ້ວຍອາສະນະ ເພາະວ່າຕະຖາຄົດເພິ່ງໄຫວ້, ເພິ່ງລຸກຮັບ ຫຼືເພິ່ງເຊືອເຊີນ ບຸກຄົນໃດດ້ວຍອາສະນະ ແມ່ນສີສະຂອງບຸກຄົນນັ້ນກໍຈະເພິ່ງຂາດຕົກໄປ.

{ວ}. ພຣະສະມະນະໂຄດົມມີປົກກະຕິບໍ່ໄຍດີ.
{ພ}. ມີຢູ່ຈິງແທ້ ພຣາມ ເຫດທີ່ເຂົາກ່າວຫາເຮົາວ່າ ພຣະສະມະນະໂຄດົມມີປົກກະຕິບໍ່ໄຍດີ, ດັ່ງນີ້ ຊື່ວ່າກ່າວຖືກ, ເພາະຄວາມບໍ່ໄຍດີໃນຮູບ, ສຽງ, ກິ່ນ, ຣົສ, ໂຜຕຖັພພະ ເຫຼົ່ານັ້ນ ຕະຖາຄົຕລະໄດ້ແລ້ວ, ຕັດຮາກຂາດແລ້ວ, ທຳໃຫ້ເໝືອນຕານຍອດກຸດ ທຳບໍ່ໃຫ້ມີໃນພາຍຫຼັງ, ມີບໍ່ເກີດອີກ, ຕໍ່ໄປເປັນທັມມະດາ, ນີ້ແລ ເຫດທີ່ເຂົາກ່າວຫາວ່າພຣະສະມະນະໂຄດົມມີປົກກະຕິບໍ່ໄຍດີ ດັ່ງນີ້ຊື່ວ່າກ່າວຖືກ, ແຕ່ບໍ່ໃຊ່ເຫດທີ່ທ່າມຸ້ງກ່າວ.

{ວ}. ພຣະສະມະນະໂຄດົມບໍ່ມີສົມບັດ.
{ພ} ມີຢູ່ຈິງແທ້ພຣາມ ເຫດທີ່ເຂົາກ່າວຫາເຮົາວ່າ ພຣະສະມະນະໂຄດົມບໍ່ມີສົມບັດ, ດັ່ງນີ້ຊື່ວ່າກ່າວຖືກ ເພາະສົມບັດ ຄື ຮູບ, ສຽງ, ກິ່ນ, ຣົສ ໂຜຕຖັພພະເຫຼົ່ານັ້ນ, ຕະຖະຄົດລະໄດ້ແລ້ວ ຕັດຮາກຂາດແລ້ວ ທຳໃຫ້ເປັນເໝືອນຕານຍອດກຸດ ທຳບໍ່ໃຫ້ມີໃນພາຍຫຼັງ ມີບໍ່ເກີດອີກຕໍ່ໄປ ເປັນ ນີ້ແລເຫດທີ່ເຂົາກ່າວກາເຮົາວ່າ ພຣະສະມະນະໂຄດົມບໍ່ມີສົມບັດ ດັ່ງນີ້ ຊື່ວ່າກ່າວຖືກ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເຫດທີ່ທ່ານມຸ້ງກ່າວ.

{ວ}. ພຣະສະມະນະໂຄດົມກ່າວການບໍ່ທຳ.
{ພ} ມີຢູ່ຈິງແທ້ພຣາມ ເຫດທີ່ເຂົາກ່າວຫາວ່າ ພຣະສະມະນະໂຄດົມກ່າວການບໍ່ທຳດັ່ງນີ້, ຊື່ວ່າກ່າວຖືກ ເພາະເຮົາກ່າວການບໍ່ທໍາກາຍທຸດຈະ ຣິຕ, ວະຈີທຸຈະຣິຕ, ມະໂນທຸຕຈະຣິຕ ເຮົາການການບໍ່ທຳສິ່ງທີ່ເປັນບາບອະກຸສົນຫຼາຍຢ່າງນີ້ແລ, ເຫດທີ່ເຂົາກ່າວກາວ່າພຣະສະມະນະໂຄດົມ ກ່າວການບໍ່ທຳ ດັ່ງນີ້ຊື່ວ່າກ່າວຖືກ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເຫດທີ່ທ່ານມຸ້ງກ່າວ.

{ວ}. ພຣະສະມະນະໂຄດົມບໍ່ມີສົມບັດ.
{ພ} (ຍັງມີຕໍ່ ເຊີນຕິດຕາມບົດສະຫຼຸບ ຂອງເລື່ອງໄດ້)


ໝາຍເຫດ:
- {ວ}. ເວຣັນຊະພຣາມ.
- {ພ}. ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ.

ເຣື່ອງ: ອະໄພຣາຊະກຸມານ.

- ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສະດັບມາຢ່າງນີ້ :-
- ສະໄໝໜຶ່ງ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້າ ປະທັບຢູ່ ນະເວລຸວັນກະລັນທະກະນິວາປະສະຖານ ເຂດພຣະນະຄອນຣາຊະຄື, ຄັ້ງນັ້ນພຣະຣາຊະ ກຸມານພຣະນາມວ່າ ອະໄພ ສະເດັດໄປຫານິຄຣົນຕະບຸດ ທີ່ຢູ່ຊົງອະພິວາທະນິຄຣົນຖ໌ນາບຸດແລ້ວ ປະທັຍນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ.
- ນິຄຣົນຖ໌ນາບຸດ ໄດ້ທູນອະໄພຣາຊະກຸມານວ່າ ໄປເຖີດພຣະຣາຊະກຸມານ ເຊີນພຣະອົງ ທົງຍົກວາທະແກ່ພຣະສະມະນະໂຄດົມ, ເມື່ອພຣະສະມະນະໂຄດົມຢ່າງໜີແລ້ວ ກິດຕະສັບອັນງາມຂອງພຣະອົງຈັກລືກະສ່ອນໄປວ່າ ອະໄພຣາຊະກຸມານຊົງຍົກວາທະແກ່ພຣະສະ ມະນະໂຄດົມຜູ້ມີຣິດ ມີອານຸພາບມາກ ຢ່າງນີ້.
- ອະໄພຣາຊະກຸມານຕັດຖາມວ່າ ທ່ານຜູ້ຈະເຣີຍ ກໍຂ້າພະເຈົ້າຈະຍົກວາທະແກ່ພຣະສະມະນະໂຄດົມ ຜູ້ມີຣິດມາກ ມີອານຸພາບມາກຢ່າງນີ້ ໄດ້ຢ່າງໃດ ?
- ນິຄຣົນຖ໌ນາຕບຸດທູນວ່າ ໄປເຖີດ ພຣະຣາຊະກຸມານ ເຊີນພຣະອົງສະເດັດໄປເຝົ້າພຣະສາມະນະໂຄດົມ ເຖິງທີປະທັບ ແລ້ວຈົ່ງທູນຖາມ ພຣະສະມະນະໂຄດົມຢ່າງນີ້ວ່າ :-
- ຂ້າແຕ່ ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ພຣະຕະຖາຄົດຈະເພິ່ງ ຕັດພຣະວາຈາອັນບໍ່ເປັນທີ່ຊອບຂອງຄົນອື່ນແນ່ຫຼືນໍ ? ຖ້າພຣະສະມະໂຄດົມຖືກຖາມ ຢ່າງໜີ້ແລ້ວ ຈະຊົງຍົກພຣະຍາກອນວ່າ ດູກ່ອນຣາຊະກຸມານ ຕະຖະຄົດເພິ່ງກ່າວວາຈາອັນເປັນທີ່ຮັກ ບໍ່ເປັນທີ່ຊອບໃຈຂອງຄົນອື່ນ ດັ່ງນີ້ແລ້ວແລ, ພຣະອົງເພິ່ງທູນພຣະສະມະນະໂຄດົມວ່າຢ່າງນີ້, ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ເມື່ອເປັນຢ່າງນັ້ນ ການກະທໍາຂອງພຣະອົງ ຈະຕ່າງອັນໃດຈາກປຸຖຸຊົນລະ, ເພາະແມ່ປຸຖຸຊົນກໍເພິ່ງກ່າວວາຈາອັນບໍ່ເປັນທີ່ຮັກ, ບໍ່ເປັນທີ່ຊອບໃຈຂອງຄົນອື່ນ ຖ້າພຣະສະມະນະໂຄ ດົມຖືກຖາມຢ່າງນີ້ແລ້ວ ຊົງພະຍາກອນຢ່າງນີ້ວ່າ ດູກ່ອນຣາຊະກຸມານ ຕະຖາຄົດບໍ່ເພິ່ງກ່າວວາຈາອັນບໍ່ເປັນທີ່ຮັກ, ບໍ່ເປັນທີ່ຊອບໃຈຂອງ ຄົນອື່ນ ດັ່ງນີ້ແລ້ວແລ, ພຣະອົງເພິ່ງທູນພຣະສະມະໂຄດົມຢ່າງນີ້ ວ່າ, ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ເມື່ອເປັນຢ່າງນັ້ນ ຢ່າງໄດ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງພຣະຍາກອນພຣະເທວະທັຕ ເທວະທັຕຈັກເກີດໃນອະບາຍ ຈັກເກີດໃນນະຣົກ ຕັ້ງຢູ່ສິ້ນກັປໜຶ່ງ ເປັນຜູ້ອັນໃຄຢຽວຢາບໍ່ໄດ້ ດັ່ງນີ້ ເພາະພຣະວາຈາຂອງພຣະອົງນັ້ນ, ພຣະເທວະທັດ ໂກດເສັຍໃຈ ດູກ່ອນພຣະຣາຊະກຸມານ ພຣະສະມະນະໂຄດົມຖືກພຣະອົງທູນຖາມ ບັນຫາສອງເງື່ອນນີ້ແລ້ວ, ຈະບໍ່ອາດກືນເຂົ້າ ບໍ່ອາດຄາຍອອກໄດ້ເລີຍ, ປຽບເໝືອນກະຈັບເຫຼັກທີ່ຕິດຢູ່ໃນຄໍຂອງບູຣຸດ, ບູຣຸດນັ້ນຈະບໍ່ອາດ ກືນເຂົ້າ ບໍ່ອາດຄາຍອອກໄດ້ສັນໃດ, ດູກ່ອນກຸມານ ພຣະສະມະນະໂຄດົມກໍສັນນັ້ນ, ຖືກພຣະອົງທູນບັນຫາສອງເງື່ອນນີ້ແລ້ວ ຈະບໍ່ອາດ ກືນເຂົ້າ ບໍ່ອາດຄາຍອອກໄດ້ເລີຍ.
- ອະໄພກຸມານຮັບຄໍານິຄຣົນຖ໌ນາຕບຸດແລ້ວ ສະເດັດລຸກຈາກອາສະນະຊົງອະພິວາດນິຄຣົນຖ໌ນາຕບຸດ ຊົງປະທັກຂີນແລ້ວ ສະເດັກເຂົ້າໄປ ເຝົ້າພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄເຖິງທີ່ປະທັບ ແລ້ວຖວາຍບັງຄົມພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄແລ້ວ ປະທັຍນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ, ຄັນແລ້ວຊົງແຫງນເບິ່ງພຣະອາທິດ ຊໄງພຣະດຳຣິວ່າ ວັນນີ້ມິໄຊ່ການ ຈະຍົກວາທະແກ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ມື້ອື່ນເຖີ້ນ, ເຮົາຈັກຍົກວາທະແກ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ໃນນິເວດຂອງເຮົາ ດັ່ງນີ້ແລ້ວ ຈຶ່ງຂາບທູນພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄວ່າ, ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ຂໍພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ມີພຣະອົງ ເປັນທີ 4 ຈົ່ງຮັບພັດຕາການຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເພື່ອສະເຫວີຍໃນມື້ອື່ນ, ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄຊົງຮັບດ້ວຍ ດຸສະນີຍະພາບ.
- ລຳດັບນັ້ນ, ອະໄພຣາຊະກຸມານຊົງຊາບວ່າ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງຮັບແລ້ວ ກໍສະເດັກລຸກຈາກອາສະນະ ຖວາຍບັງຄົມພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄ ທຳປະທັກຂີນແລ້ວສະເດັດຫຼີກໄປ, ຄັ້ງນັ້ນ ພໍລ່ວງຣາຕຣີນັ້ນໄປ ເວລາເຊົາແລ້ວຳຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງນຸ່ງແລ້ວ ຊົງຖືບາດ ແລະຈີວອນ ສະເດັດໄປຍັງນິເວດຂອງອະໄພຣາຊະກຸມານ ປະທັບນັ່ງບົນອາສະນະທີ່ເຂົາປູລາດໄວ້, ລໍາດັບນັ້ນ ອະໄພຣາຊະກຸມານຊົງອັງຄາກພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄດ້ວຍ ຂາທະນີຍະໂພຊະນິຍະອັນປານີດ ໃຫ້ອີ່ໜໍາພຽງພໍດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງເອງ, ເມື່ອພຣະຜູ້ມີພຣະພາກສະເຫວີຍເສັດ ຊົງຊັກພຣະຫັດອອກຈາກບາດແລ້ວ ອະໄພຣາຊະກຸມາຣຊົງຖືອານະຕໍ່າອັນໜຶ່ງປະທັບນັ່ງ ນະທີ່ຄວນ ່ສວນຂ້າງໜຶ່ງ.

ກ. ວາຈາບໍ່ເປັນທີ່ຮັກ.
- ອະໄພຣາຊະກຸມາຮປະທັບ ນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງແລ້ວ ໄດ້ທູນຖາມພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້າວ່່າ ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ພຣະຕະຖາຄົດ ຈະເພິ່ງຕັດພຣະວາຈາອັນບໍ່ເປັນທີ່ຮັກ ບໍ່ເປັນທີ່ພໍໃຈຂອງຄົນອື່ນແນ່ບໍນໍ ?
- ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄຕັດວ່າ : ດູກຣ ຣາຊະກຸມານ ໃນບັນຫານີ້ ຈະວິສັຊນາໂດຍສ່່ວນດຽວບໍ່ໄດ້.
- ອະໄພຣາຊະກຸມານ : ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ເພາະບັນຫາຂໍ້ນີ້ ພວກນິຄຣົນໄດ້ສິບຫາຍແລ້ວ.
- ພຣະຜູ້ມີພຣະພາຄຕັດວ່າ : ດູກຣ ຣາຊະກຸມານ ເຫດສັນໃດພຣະອົງຈຶ່ງຕັດຢ່າງນັ້ນເລົ່າ ?
- ອະໄພຣາຊະກຸມານ : ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ເພາະບັນຫາຂໍ້ນີ້ ພວກນິຄຣົນຖ໌ໄດ້ຈິບຫາຍແລ້ວ, ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ຂໍປະທານພຣະ ວະໂຣກາດ, ຂ້ານ້ອຍໄປຫານິຄຣົນຖ໌ນາຕະບຸດເຖິງທີ່ຢູ່ ອະພິວາດແລ້ວ ນັ່ງນະທີ່ຄວນສ່ວນຂ້າງໜຶ່ງ, ນິຄຣົນຖ໌ນາຕະບຸດໄດ້ບອກວ່າ ໄປເຖີດ ພຣະກຸມານ ເຊີນພຣະອົງສະເດັດໄປ ຍົກວາທະແກ່ພຣະສະມະນະໂຄດົມເຖີດ, ເມື່ອພຣະອົງຍົກວາທະແກ່ພຣະສະມະນະໂຄດົມຢ່າງນີ້ ກິດຕິສັບອັນງາມ ຂອງພຣະອົງຈະລືກະສ່ອນໄປວ່າ อภัยราชกุมารยกวาทะแก่พระสมณโคดม ผู้มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก อย่างนี้ เมื่อนิครนถ์นาฏบุตรกล่าวอย่างนี้ หม่อมฉันได้ถามว่า ท่านผู้เจริญ ก็ข้าพเจ้าจะยกวาทะ แก่พระสมณโคดมผู้มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมากอย่างนี้ได้อย่างไร นิครนถ์นาฏบุตรตอบว่า ไปเถิด พระราชกุมาร เชิญพระองค์เสด็จเข้าไปเฝ้าพระสมณโคดมถึงที่ประทับ แล้วจงทูลถามอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระตถาคตจะพึงตรัสพระวาจาอันไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น บ้างหรือหนอ ถ้าพระสมณโคดมถูกพระองค์ทูลถามอย่างนี้แล้ว จะทรงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ดูกร ราชกุมาร ตถาคตพึงกล่าววาจาอันไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ดังนี้ไซร้ พระองค์พึง ทูลพระสมณโคดมอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อเป็นอย่างนั้น การกระทำของพระองค์ จะต่างอะไรจากปุถุชนเล่า เพราะแม้ปุถุชนก็กล่าววาจาอันไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น แต่ถ้าพระสมณโคดมถูกพระองค์ทูลถามอย่างนี้แล้ว จะทรงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ดูกรราชกุมาร ตถาคตไม่พึงกล่าววาจา อันไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ดังนี้ไซร้ พระองค์พึงทูล พระสมณโคดมอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อเป็นอย่างนั้น อย่างไรพระองค์จึงทรงพยากรณ์ เทวทัตต์ว่า เทวทัตต์จักเกิดในอบาย จักเกิดในนรก ตั้งอยู่สิ้นกัปหนึ่ง เป็นผู้อันใครๆ เยียวยา ไม่ได้ ดังนี้ เพราะพระวาจาของพระองค์นั้น พระเทวทัตต์โกรธ เสียใจ ดูกรพระราชกุมาร พระสมณโคดมถูกพระองค์ทูลถามปัญหาสองเงื่อนนี้แล้ว จะไม่อาจกลืนเข้า ไม่อาจคายออกได้เลย เปรียบเหมือนกะจับเหล็กติดอยู่ในคอของบุรุษ บุรุษนั้นจะไม่อาจกลืนเข้า ไม่อาจคายออกได้ ฉันใด ดูกรพระราชกุมาร พระสมณโคดมก็ฉันนั้น ถูกพระองค์ทูลถามปัญหาสองเงื่อนนี้แล้ว ไม่อาจกลืนเข้า จะไม่อาจคายออกได้เลย.

วาจาที่ประกอบด้วยประโยชน์

สมัยนั้นแล เด็กอ่อนเพียงได้แต่นอน นั่งอยู่บนตักของอภัยราชกุมาร ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะอภัยราชกุมารว่า ดูกรราชกุมาร ท่านจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ถ้ากุมารนี้อาศัยความเผลอของพระองค์ หรือของหญิงพี่เลี้ยง พึงนำไม้หรือก้อนกรวดมาใส่ในปาก พระองค์จะพึงทำเด็กนั้นอย่างไร?

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หม่อมฉันจะพึงนำออกเสีย ถ้าหม่อมฉันไม่อาจจะนำออกได้แต่ ทีแรก หม่อมฉันก็จะเอามือซ้ายประคองศีรษะแล้วงอนิ้วมือขวาควักไม้หรือก้อนกรวดแม้พร้อม ด้วยเลือดออกเสีย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะหม่อมฉันมีความเอ็นดูในกุมาร.

ดูกรราชกุมาร ตถาคตก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมรู้วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วย ประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง วาจาที่แท้ และประกอบ ด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่ จะพยากรณ์วาจานั้น ตถาคตย่อมรู้วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้น เป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ ไม่ ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ และประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่จะพยากรณ์วาจานั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะ ตถาคตมีความเอ็นดูในสัตว์ทั้งหลาย.

พุทธปฏิภาณ

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กษัตริย์ผู้บัณฑิตก็ดี พราหมณ์ผู้บัณฑิตก็ดี คฤหบดีผู้ บัณฑิตก็ดี สมณะผู้บัณฑิตก็ดี ผูกปัญหาแล้วเข้ามาเฝ้าทูลถามพระตถาคต การพยากรณ์ปัญหา ของบัณฑิตเหล่านั้น พระผู้มีพระภาคทรงตรึกด้วยพระหฤทัยไว้ก่อนว่า บัณฑิตทั้งหลายจักเข้ามา เฝ้าเราแล้วทูลถามอย่างนี้ เราอันบัณฑิตเหล่านั้นทูลถามอย่างนี้แล้ว จักพยากรณ์อย่างนี้ หรือว่า พยากรณ์นั้นมาปรากฏแจ่มแจ้งกะพระตถาคตโดยทันที.

ดูกรราชกุมาร ถ้าอย่างนั้น ในข้อนี้ อาตมภาพจักกลับถามพระองค์บ้าง ข้อนี้ควรแก่ พระองค์อย่างใด พระองค์พึงพยากรณ์ข้อนั้นอย่างนั้น ดูกรราชกุมาร พระองค์จะสำคัญความ ข้อนั้นเป็นไฉน พระองค์เป็นผู้ฉลาดในส่วนน้อยใหญ่ของรถหรือ?

อย่างนั้น พระเจ้าข้า หม่อมฉันเป็นผู้ฉลาดในส่วนน้อยใหญ่ของรถ.

พระผู้มีพระภาค // ดูกรราชกุมาร พระองค์จะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ชนทั้งหลายเข้าไปเฝ้าพระองค์ แล้วพึงทูลถามอย่างนี้ว่า ส่วนน้อยใหญ่ของรถอันนี้ ชื่ออะไร การพยากรณ์ปัญหาของชนเหล่านั้น พระองค์พึงตรึกด้วยใจไว้ก่อนว่า ชนทั้งหลายเข้ามาหาเราแล้ว จักถามอย่างนี้ เราอันชนเหล่านั้น ถามอย่างนี้ จักพยากรณ์อย่างนี้ หรือว่าการพยากรณ์นั้นพึงแจ่มแจ้งกะพระองค์โดยทันที?

อภัยราชกุมาร // ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะหม่อมฉันเป็นทหารรถ รู้จักดี ฉลาดในส่วนน้อยใหญ่ ของรถ ส่วนน้อยใหญ่ของรถทั้งหมด หม่อมฉันทราบดีแล้ว ฉะนั้น การพยากรณ์ปัญหานั้น แจ่มแจ้งกะหม่อมฉันโดยทันทีทีเดียว.

ฉันนั้นเหมือนกันแล ราชกุมาร กษัตริย์ผู้บัณฑิตก็ดี พราหมณ์ผู้บัณฑิตก็ดี คฤหบดีผู้ บัณฑิตก็ดี สมณะผู้บัณฑิตก็ดี ผูกปัญหาแล้วจักเข้ามาถามตถาคต การพยากรณ์ปัญหานั้น ย่อม แจ่มแจ้งกะตถาคตโดยทันที ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะความที่ธรรมธาตุนั้น ตถาคตแทงตลอด ดีแล้ว การพยากรณ์ปัญหานั้น จึงแจ่มแจ้งกะตถาคตโดยทันที.

อภัยราชกุมารแสดงตนเป็นอุบาสก

เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว อภัยราชกุมารได้กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือตามประทีป ในที่มืด ด้วยหวังว่า ผู้มีจักษุจักเห็นรูป ดังนี้ ฉันใด พระผู้มีพระภาคทรงประกาศพระธรรม โดยอเนกปริยาย ฉันนั้นเหมือนกัน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หม่อมฉันขอถึงพระผู้มีพระภาค พระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงจำหม่อมฉันว่าเป็นอุบาสก ผู้ถึงสรณะตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ดังนี้แล.

ພຣະມະຫາວິຣະ (ສາສດາຂອງສາສນາເຊນ)

- ມະຫາວິຣະ ຫຼືນິຄຣົນນະຖະບຸດ ປະສູດໃນວັນທີ 12 ປີທີ 599 ກ່ອນ ຄ.ສ, ໃນວັນທີ່ປະສູດສະມາ ຊິກໃນຄອບຄົວໄດ້ມາໂຮມຕົວກັນໃນ ງານລ້ຽງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ບິດາຂອງເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ ຄອບຄົວເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມ ຜາສຸກ ແລະຄວາມດີງາມຕັ້ງແຕ່ແມ່ຂອງມະຫາວິຣະໄດ້ຕັ້ງຄັບ ແລະທັງສອງນັ້ນໄດ້ຕັ້ງຊື່ລູກທີ່ເກີດມາວ່າ ວັທທະ ມານະ ແປວ່າ ຄວາມເພີ່ມພູນ ຫຼືຜູ້ຈະເຣີນ ແຕ່ວ່າບັນດາສານຸສິດຂອງພຣະມະຫາວິຣະ ໄດ້ຮຽກວ່າ ມະຫາວິຣະ ແລະພວກເຂົາໄດ້ອ້າງວ່າຊື່ນີ້ບັນດາເທບພະເຈົ້າຮຽກກັນ ຄວາມໝາຍຄືຜູ້ຊະນະທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ມະຫາວິຣະເປັນ ລູກຄົນທີ 2 ເຂົາໃຊ່ຊີວິດໃນໄລຍະແຮກໆ ໃນອ້ອມກອດຂອງບິດາມານດາ. ໄດ້ຮັບຄວາມສຸກສະບາຍ ຢ່າງມາກມາຍ ໂດຍມີຄົນໃຊ້ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ເຂົາ.

- ມະຫາວິຣະນັ້ນ ເປັນຜູ້ທີ່ຍົກຍ້ອງໃຫ້ກຽດຕໍ່ບິດາມານດາຢ່າງມາກ, ຕໍ່ມາເມື່ອເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ ໄດ້ສົມຣົດກັບ ຍິງຄົນໜຶ່ງ ແລະມີລູກສາວໜຶ່ງຄົນ ມະຫາວິຣະນັ້ນໄດ້ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງສຸກສະບາຍ ເພາະເຂົານັ້ນເປັນລູກຊາຍຂອງ ເຈົ້າເມືອງ ບ້ານຂອງບິດາເຂົາ ເປັນທີ່ຢ້ຽມຢາມຂອງບັນດານັກບວດ ແລະພຣະທຸກໆຄັ້ງ ທີ່ນັກບວດໄດ້ຢ້ຽມຢາມ ພວກເຂົາເຫຼົ່ານັ້ນຈະໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບຢ່າງດີ ແລະສົມກຽດ ແລະມະຫາວິຣະກໍຈະໄປນັ່ງຟັງຄຳສອນຈາກພວກ ນັກບວດເຫຼົ່ານີ້ ເຊິ່ງທຳໃຫ້ເຂົາປະຫຼາດໃຈໃນຄຳສອນເຫຼົ່ານັ້ນ ແລະຕົວເຂົາ ເອງນັ້ນມີຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະຕິດ ຕາມພວກນັກບວດເຫຼົ່ານັ້ນ ແຕ່ເພາະຄວາມຮັກທີ່ມີໃຫ້ບິດາ ມານດາ ໄດ້ຢັບຢັ້ງໃຫ້ເຂົາຈາກການທໍາໃຫ້ບັນລຸ ຕາມຄວາມປາຖະໜາ ໂດຍເຂົາຮູ້ດີວ່າທ່ານທັງສອງນັ້ນ ບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ມະຫາວິຣະ ໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນຫົນທາງ ຂອງນັກບວດ.

- ພາຍຫຼັງ ບິດາມານດາຂອງເຂົາໄດ້ເສັຍຊີວິດແລ້ວ ອ້າຍຂອງເຂົາໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງເມືອງແທນບິດາຂອງເຂົາ ຫຼັງຈາກທີ່ອ້າຍຂອງເຂົາໄດ້ຂຶ້ນ ປົກຄອງເມືອງໄດ້ 1 ປີເຕັມ, ມະຫາວິຣະໄດ້ຂໍອະນຸຍາດ ຈາກອ້າຍຂອງເຂົາເພື່ອ ທີ່ຈະເປັນນັກບວດ, ອ້າຍຂອງເຂົາກໍອະນຸຍາດຕາມຄຳຂໍ.

- ດັ່ງນັ້ນ, ເຂົາຈຶ່ງເຣີ່ມຖອດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງເຂົາອອກ ພ້ອມກັບແຕ່ງກາຍຂອງນັກບວດ, ຕໍ່ມາເຂົາເຣີ່ມ ລົດອາຫານ ແລະເຄື່ອງດື່ມ ໃຫ້ນ້ອຍລົງ ແລະໃຊ້ຊີວິດຢູ່ກັບປັດໄຈຢັ້ງຊີບທີ່ເລັກໆນ້ອຍໆ, ຫຼັງຈາກນັ້ນ 13 ເດືອນຕໍ່ມາເຂົາກໍເປືອຍກາຍ.

- ແທ້ທີ່ຈິງ ມະຫາວິຣະ ໄດ້ບັນລຸເຖິງຂັ້ນໜຶ່ງ ເຂົາໄດ້ຂະຈັດກິເລສຕ່າງໆອອກໝົດສິ້ນ, ບໍ່ມີຄວາມອາຍ, ບໍ່ມີຄວາມເຈັບປວດ, ບໍ່ມີຄວາມດີໃຈ ເສັຍໃຈ, ເຂົາຍັງຝຶກຝົນການບຳເພັງຕົນເປັນເວລາ 12 ປີດ້ວຍກັນ, ຫຼັງຈາກບັນລຸເຖິງຂັ້ນນີ້ແລ້ວ ເຂົາກໍເຣີ່ມຕົ້ນໃໝ່ ຄືການຮຽກຮ້ອງໄປສູ່ແນວ ທາງຂອງເຂົາ, ເຂົາເຣີ່ມຕົ້ນຈາກ ຄອບຄົວ ຍາດພີ່ນ້ອງໃກ້ຊິດຕລອດຈົນປະຊາຊົນໃນເມືອງຂອງເຂົາ, ພວກເຂົາເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ໃຫ້ການຕອບຮັບແນວ ທາງຂອງມະຫາວິຣະເປັນຢ່າງດີ, ເຂົາຍັງຄົງປະກາດແນວທາງຂອງເຂົາຈົນເຖິງ ອາຍຸ 72 ປີ ແລະເຈົາກໍໄດ້ພຳ ນັກຢູ່ເມືອງໆໜຶ່ງ ຊື່ວ່າ ບານາປຸຣີ(ອ່ານຕາມພາສາອາຫຼັບ) ເຂົານັ້ນໄດ້ເທສນາທັມ 55 ຄັ້ງ, ແລະໄດ້ຕອບ ຄໍາຖາມເຖິງ 36 ຄຳຖາມ, ທີ່ບໍ່ເຄີຍຖືກຖາມມາກ່ອນເລີຍ.

- ພາຍຫຼັງຈາກນີ້ໄດ້ບໍ່ນານໃນປີທີ 527 ກ່ອນ ຄສ. ມະຫາວິຣະໄດ້ເສັຍຊີວິດຢ່າງສະຫງົບຄົນດຽວ ໂດບບໍ່ມີຜູ້ໃດຢູ່ພ້ອມກັບທ່ານເລີຍ, ມະຫາວິຣະນັ້ນ ໄດ້ເປັນອິສຣະຈາກພັນທະນາການຈາກຊີວິດໃນໂລກ ແລະເຂົາໄດ້ຖິ້ມມໍຣະດົກເອົາໄວ້ ນັ້ນກໍຄືຄໍາສັ່ງເສັຍຕ່າງໆ ແລະຄຳສອນຕ່າງໆ ໃນສາສນາເຊນ ໃຫ້ແກ່ຄົນ ອິນເດັຍຈົນກະທັງເຖິງທຸກວັນນີ້.

(ສາສນາປຽບທຽບ) 1. ສາສນາເຊນ

- ສາສນາເຊນ ຮຽກອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ ໄຊນະ ຫຼື ຊິນະ ແປວ່າ ຜູ້ຊະນະ, ສາສນານີ້ເກີດໃນປະເທດອິນເດັນ ອະນຸມານການຄາວດຽວກັຍສະໄໝ ພຸດທະດານ ເປັນໜຶ່ງໃນລັດທິສຳຄັນ 6 ລັດທິທີ່ເກີດຮ່ວມສະໄໝດຽວກັບພຣະພຸດທະເຈົ້າ.

- ສາສນາເຊນ ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ຫຼືເທບພະເຈົ້າ ຖືກຫຼັກການບໍ່ບຽນບຽນ ຫຼືອະຫິງສາຢ່າງເອກອຸ ຖືວ່າການບໍາເພັງຕົນໃຫ້ລຳບາກ ຄື ອັດຕະກິລະມະຖານຸໂຍກ ເປັນທາງນຳໄປສູ່ການບັນລຸທັມ ທີ່ຜູ້ທີ່ຝືກດີແລ້ວ ຍ່ອມບໍ່ຫວັ່ນໄຫວທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນທາງກາຍ, ວາຈາ ແລະໃຈ.

- ມີສາສະດາ ຄື ພຣະມະຫາວິຣະ ຫຼື ນິຄຣົນຖະນາຕະບູດ.

- ຈຸດມຸ້ງໝາຍ ສູງສຸດຂອງສາສນານີ້ ຄື ການບຳເພັງຕົນໃຫ້ຫຼຸດພົ້ນຈາກກິເລສ ຫຼູດພົ້ນຈາກສັງສາຣະວັຕ ໂດຍຮຽກວ່າ ໂມກສະ ໂດຍນັກບວດ ໃນສາສນານີ້ ໃຫ້ວິທີການຕັດກິເລສໂດຍບໍ່ໜຸ່ງຜ້າ ຮຽກວ່າ ນິຄຣົນຖ໌ ແປວ່າ ບໍ່ມີກິເລສຜູກຮັດ.

- ປັດຈຸບັນ ມີເຊນສະນິກະຊົນປະມານ 6 ລ້ານຄົນ ທົ່ວປະເທດອິນເດັຍ ໂດຍສ່ວນຫຼາຍມີຖານະດີ ເພາະເປັນພໍ່ຄ້າສາເປັນສ່ວນໃຫຍ່.

ກ. ຂໍ້ປະຕິບັດສໍາລັບຜູ້ຄອງເຮືອນ.
1. ເວັ້ນຈາກການຂ້າສັດ.
2. ເວັ້ນຈາກການເວົ້າເທັດ
3. ເວັ້ນຈາກການລັກສໍ້.
4. ສັນໂດດໃນລູກໃນເມັຍຕົນ.
5. ມີຄວາມປາຖະໜາພໍສົມຄວນ.
6. ເວັ້ນຈາກການຂ້າສັດເປັນອາຫານ.
7. ຢູ່ໃນເຂດຂອງຕົນຕາມກຳນົດ.
8. ພໍດີໃນການບໍຣິໂພກ.
9. ເປັນຄົນກົງ.
10. ບຳເພັງພົກປະພຶດວັດໃນຄາວເທດສະການ
11. ຮັກສາອຸໂປສົດ.
12. ບໍຣິບູນດ້ວຍປະຕິສັນຖານຕໍ່ອາຄັນຕຸກະ.

ຂ. ຂໍ້ປະຕິບັດສໍາລັບບັນພະຊິດ.
1. ຫ້າມປະກອບເມຖຸນທັມ.
2. ຫ້າມຮຽກສິ່ງຕ່າງໆວ່າເປັນຂອງຕົນ.
3. ກິນອາຫານທ່ຽງໄດ້ ແຕ່ຫ້າມກິນຍາມຣາຕຣີ.

ຄ. ນິກາຍຂອງສາສນາເຊນ.
- ເມື່ອພຣະມະຫາວິຣິສິ້ນໄປແລ້ວ ສາສນິກກໍປແຕກແຍກກັນປະຕິບັດຫຼັກທັມ ຈາກຫຼັກທັມທີ່ຮຽບງ່າຍ ກໍກາຍເປັນຫຍຸ້ງເຫຍິງ ພ.ສ 200 ກໍແຕກອອກເປັນ 2 ນິກາຍ ຄື:
1. ນິກາຍທິຄັມພອນ (ນຸ່ງລົມຫົ່ມຟ້າ-ເປືອຍກາຍ)
2. ນິກາຍເສວະຕັມພອນ (ນຸ່ງຂາວຫົ່ມຂາວ)

ງ. ຄັມພີທາງສາສນາ.
- ຄັມພີ ອາຄະມະ ຫຼື ອາຄົມ

ຄໍາອະທິຖານເຂົ້າພັນສາ

- ໄຫວ້ພຣະເດິກ ຂ້າຂ້າເສິກ ຄວາມເຫງົາງ້ວງ

ທັມຄຸ້ມຄອງໂລກ

- ທັມມະຄຸ້ມຄອງໂລກກວ້າງ ໃຫ້ຢູ່ເປັນສຸກ
ທຸກກະຄືໝວດສອງ ຮຸ່ງເຮືອງງາມລົ້ນ
ຄົນໃດມີທັມມີ້ ຈະສຸກຂີພົ້ນເດັ່ນ
ສຸກທັງກາຍໃຈພ້ອມ ສັງຄົມກວ້າງກໍງົດງາມ

- ຫິຣິ: ຄວາມລະອາຍຕໍ່ບາບໃບ້ ແນວຊົ່ວມົວໝອງ
ຄວາມບໍໍ່ດີທັງຜອງ ບໍ່ກ່ຽວວຽນວົນໃກ້
ຄວາມລະອາຍໃຈນັ້ນ ອະກຸສົນກັມບໍ່ກ້າວກ່າຍ
ຄັນບໍ່ອາຍພຽງເລັກນ້ອຍ ປາປັງເຂົ້າບຽດບຽນ

- ຄືວ່າ ເຮົາຢາກອາຍກາຍເນື້ອ ທີ່ໜ້າກຽດໜ້າຊັງ
ກໍຫາແພສະໃບຊົງ ເຊື່ອງບັງປິດໄວ້
ຄັນວ່າເຫັນຄວາມດ້ອຍ ຂອງກາຍບໍ່ສະອາດ
ອາບນໍ້າຕົບແຕ່ງໜ້າ ໃຫ້ງາມເລື້ອຍກໍບໍ່ອາຍ

- ຄັນຢາກອາຍຍາມປາກຕ້ານ ໃຫ້ຂານກ່າວຄໍາຫວານ
ເວົ້າຈາພາສາທັມ ມ່ວນມະໂນໃນແຈ້ງ
ສະແດງຄວາມຄໍາເວົ້າ ຈິງໃຈບໍ່ບ້ຽວລ່າຍ
ສາທະຍາຍໃຫ້ມ່ວນແມ້ງ ຄົນກໍຫຸ້ມຮັກໂຮມ

- ແລ້ວກໍຊະລ້າງເຈດເຈົ້າ ໃຈເກົ່າແນວອັບປິ
ຄິດແຕ່ແນວສິ່ງດີ ເພື່ອໃຫ້ກາຍວາຈາພ້ອມ
ຈິດໃຈໃສສະເໝີແກ້ວ ແວວວາວທັມມະຊາດ
ກໍຈະສຸກເລີດລົ້ນ ອະກຸສົນເສົ້າກໍເສື່ອມຖອຍ

- ໂອຕັປປະນັ້ນ: ເກງກົວຕໍ່ອະກຸສົນທັມ
ທີ່ມັນເປັນປາປັງ ບາບຫຼາຍໜັກນ້ອຍ
ອັນໃດທໍາໄປແລ້ວ ຜິດທາງທັມມະນຸດຊາດ
ກັບທັງສິນຫ້າພ້ອມ ບໍ່ຄວນໃກ້ໃຫ້ຫຼິ້ກໄກ

- ມະນຸດຄົນເຮົານີ້ ມີທັມສອງຢ່າງ
ຄົນກໍຈະສຸກເລີດລົ້ນ ກຸສົນເພີ້ມຕື່ມແຖມ
ໂລກທີ່ກວ້າງຕໍ່ກວ້າງ ບໍ່ທໍາຊົ່ວມົວຫຼົງ
ໂລກກໍສີວິໄລສຸດ ຢູ່ສຸກກະເສີມລົ້ນ

- ຂໍແກ່ຊົນຊາວເຊື້ອ ຜູ້ຫວັງເດີນຈະເຣີນຍິ່ງ
ຈົ່ງເອົາທັມສອງສິ່ງ ມາເບິ່ງແຍງແຕ່ງແຕ້ມ
ໃຫ້ກາຍໃສສະອາດແຈ້ງ ວາຈາງາມມ່ວນແມ້ງ
ຈິດໃຈບໍຣິສຸດຢູ່ເລື້ອຍ ຄວາມເສົ້າຍ່ອມບໍ່ມີ ທ່ານເອີຍ