- ທີ່ທີ່ແພດານສາລາໂຮງທັມນັ້ນ ທີ່ນິຍົມກັນແຕ້ມຮູບຫຼາຍທີ່ສຸດ ແລະແທບທຸກວັດມັກຈະເປັນຮູບພຣະເວດ ພຣະເຈົ້າສິບຊາດ ແລະປະຫວັດພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ການແຕ້ມຮູບເພດານ ແລະຝາຜະໜັງນັ້ນ ເທົ່າທີ່ພົບບໍແມ່ນນິຍົມແຕ່ສະໄໝນີເທົ່ານັ້ນ ມີການິຍົມກັນມາຕັ້ງແຕ່ອານາຈັກລ້ານຊ້າງພຸ້ນ ດັ່ງຮູບແຕ້ມສິນວັດສີສະເກດ ແມ່ນແຕ້ຮູບປະຫວັດວຽງຈັນ ແລະພະລັກພະລາມ (ນັບແຕ່ເຂົາສ້ອມແຊມວັດສີສະເກດມາ ຍັງບໍ່ທັນໄປເບິ່ງເທື່ອວ່າເພິ່ນຮັກສາໄວ້ຫຼືບໍ ? ຄັນຮັກສາໄວ້ແມ່ນດີ ຄັນທໍາລາຍຖິ້ມກໍເປັນໜ້າເສັຍດາຍມູນມໍລະດົກທາງວັດທະນະທໍາ ເມື່ອ ໒໐໐ ປີແທ້ໆ) ນອກຈາກນີ້ຍັງພັບຫຼັກຖານ ທີ່ນະຄອນຫຼວງພຣະບາງຫຼາຍວັດ.
- ແພດານ ຕາຄະຕິບູຮານ ຄົງຈະເຮັດດ້ວຍແພ ດັ່ງທີ່ປາກົດຫຼັກຖານໃນເມືອງລາວ ເມື່ອ ໒໐ ປີກັບຄືນໄປ, ອາດເປັນເພາະເຮັດດ້ວຍແພນີ້ເອງ ພາສາບູຮານ ຈຶ່ງຮຽກວ່າ "ແພດານ", ແຕ່ສະໄໝຍັງນ້ອຍ ພາສາບ້ານ ຜຂ ຮຽກວ່າ "ພີດານ"(ປັດຈຸບັນ ວ່າແພດານທົ່ວໄປໝົດແລ້ວ) ຄໍາວ່າພີດານອາດເປັນສ້ຽງພ້ອງຈາກ "ແພດານ" ປັດຈຸບັນນີ້ ຄໍາວ່າ ແພດານນັ້ນ ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມລົງວ່າ "ເພດານ", ຕາພາສານິຍົມສະໄໝໃໝ່.
- ຫຼັກຖານໜຶ່ງທີ່ຢັ້ງຢືນວ່າ ແພດານ ເປັນພາສາບູຮານ ແລະຕ້ອງຢູ່ເທິງກັ້ນກັນລະຫວ່າງທີ່ສູງ ແລະທີ່ຕ່ໍາ ຄື ທີ່ປາກດ້ານເທິງຂອງຄົນເຮົາ ເຂົາກໍຮຽກວ່າ "ແພດານ" ການທານແພດານໄດ້ອານິສົງຫຼາຍ ປາກົດໃນໜັງສືສະຫຼອງແພດານ ທີ່ພຣະສົງມັກນໍາເອົາໄປເທດ ສະຫຼອງຍາມມີການຖວາຍເພດານ.
