ເຫດທີ່ຊົງບັນຍັດ ມັງສັງ ໑໐ ປະການ

໑. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊຶ້ນມະນຸດ.
- ດູກອນ ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ບັນດາຄົນທີ່ມີສັດທາເຫຼື້ອມໃສມີຢູ່ ເຂົາສລະເນື້ອຂອງເຂົາຖວາຍກໍໄດ້, ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊິ້ນມະນຸດອົງໃດສັນ ຕ້ອງອາບັດຖຸລລັຈຈັຍ, ອັນໜຶ່ງພິກຂຸຍັງບໍ່ມິໄດ້ພິຈາຣະນາ ບໍ່ເພິ່ງສັນເນື້ອ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັຕທຸກກົຕ.

໒. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊຶ້ນຊ້າງ.
- (໖໐) ກໍໂດຍສະມັຍນັ້ນແລ ຊ້າງຫຼວງລົ້ມລົງຫຼາຍເຊືອກ, ສະໄໝອັຕຕະຄັດອາຫານ, ປະຊາຊົນພາກັນບໍຣິໂພກຊິ້ນຊ້າງ ແລະຖວາຍແກ່ພວກພິກຂຸທີ່ໄປບິນທະບາຕ ພິກຂຸທັງຫຼາຍສັນຊິ້ນຊ້າງ, ປະຊາຊົນຈຶ່ງເພັ່ງໂທດຕິຕຽນ ໂພນທະນາວ່າ ເຫດສັນໃດສະມະນະເຊື້ອ ສາຍສາກະຍະບຸຕ ຈຶ່ງໄດ້ສັນເນື້ອຊ້າງລະ, ເພາະຊ້າງເປັນຣາຊະພາຫານະ ຖ້າພຣະເຈົ້າມະຫາຊີວິຕຊົງຊາບ ຄົງບໍ່ເຫຼືອມໃສສະມະນະເລົ່ານັ້ນແນ່ນອນ ພິກຂຸທັງຫຼາຍຂາບທຸນເຣື່ອງນັ້ນແກ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊິ້ນຊ້າງ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັຕທຸກກົຕ.

໓. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊຶ້ນມ້າ
- ສະໄໝຕໍ່ມາ ມ້າຫຼວງຕາຍມາກມາຍ ສະໄໝອັຕຄັດອາຫານ ປະຊາຊົນພາກັນບໍຣິໂພກເນຶ້ອມ້າ ແລະຖວາຍແກ່ພຣະພິກຂຸທີ່ທ່ອງທ່ຽວບິນທະບາດ ພຣະພິກຂຸທັງຫຼາຍສັນຊິ້ນມາ ປະຊາຊົນຈຶ່ງເພັ່ງໂທດ ຕິຕຽນໂພນທະນາວ່າ ເຫດໃດສະມະນະ ເຊຶ້ອສາຍສາກະຍະບຸຕ ຈຶ່ງໄດ້ສັນຊິ້ນມ້າລະ ເພາະມ້າເປັນຣາຊະພາຫານະ ຖ້າພຣະເຈົ້າຊີວິດຊົງຊາບ ຄົງບໍ່ເຫຼື້ອມໃສຕໍ່ສະມະນະເລົ່ານັ້ນແນ່ນອນ ພິກຂຸທັງຫຼາຍຂາຍທູນເຣື່ອງນັ້ນແກ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້າ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພຣະພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸ ບໍ່ເພິ່ງສັນຊຶ້ນມ້າ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັຕທຸກກົຕ.

໔. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊຶ້ນສຸນັ້ກ(ໝາ).
- ສະໄໝຕໍ່ມາເຖິງຄາວອັດຕະຄັດອາຫານ ປະຊາຊົນພາກັນບໍຣິໂພກຊິ້ນສຸນັກ ແລ້ວຖວາຍແກ່ພວກພິກຂຸຜູ້ທ່ອງທ່ຽວບິນທະບາດ ພິກຂຸທັງຫຼາຍ ສັນຊິ້ນສຸນັກ ປະຊາຊົນຈຶ່ງເພັ່ງໂທດ ຄິຕຽນ ໂພນທະນາວ່າ ເຫດໃດສະມະນະເຊື້ອສາຍສາກະຍະບຸຕ ຈຶ່ງສັນຊິ້ນສຸນັກລະ ເພາະສຸນັກເປັນສັຕໜ້າກຽດ ໜ້າຊັງ ພິກຂຸທັງຫຼາຍຂາບທູນເຣື່ອງນັ້ນ ແກ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັຕຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນເນື້ອສຸນັກ ອົງໃດສັນ ຕ້ອງອາບັດທຸກກົຕ.

໕. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊຶ້ນງູ.
- ສະໄໝຕໍ່ມາ ເຖິງຄາວອັຕຕະຄັດອາຫານ ປະຊາຊົນພາກັນບໍຣິໂພກຊີ້ນງູ ແລະຖວາຍໃຫ້ພຣະພິກຂຸຜູ້ທ່ອງທ່ຽວບິນທະບາຕ ພິກຂຸທັງຫຼາຍສັນຊີ້ນງູ ປະຊາຊົນຈຶ່ງເພັ່ງໂທດ ຕິຕຽນໂພທະນາວ່າ ເຫດໃດພຣະສະມະນະເຊື້ອສາຍສາກະຍະບຸຕ ຈຶ່ງໄດ້ສັນເນື້ອງູລະ ເພາະງູເປັນ ສັດໜ້າກຽດໜ້າຊັງ ແມ່ນພຣະຍານາຄຊື່ສຸປັສສະກໍເຂົ້າໄປໃນພຸດທະສຳນັກ ຖວາຍບັງຄົມພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້າແລ້ວ ຢືນຢູ່ນະທີ່ຂ້າງໜຶ່ງ ໄດ້ຂາບທູນຄໍານີ້ແກ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້າວ່າ ຂ້າແດ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້່າ ບັນດາທີ່ບໍ່ມີສັດທາ ບໍ່ເຫຼື້ອມໃສມີຢູ່ ວັນຄົງບຽດບຽນພວກພິກຂຸ ຈຳນວນນ້ອຍບ້າງ ຂໍປະທານວະໂຣກາສ ຂ້າແຕ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າ ຂໍພຣະຄຸນເຈົ້າທັງຫຼາຍຢ່າສັນເນື້ອງູ ລຳດັບນັ້ນພຣະຜູ້ມີພຣະພາກໄດ້ຊົງຊີ້ແຈງ ໃຫ້ສຸປັສສະເຫັນແຈ້ງ ສະມະທານອາດຫານ ລ້າເລີງດ້ວຍທັມມິກະຖາ ແລ້ວຖວາຍບັງຄົມພຣະຜູ້ມີພຣະພາກເຈົ້າປະທັກຂິນກັບໄປ.
- ລໍາດັບນັ້ນ ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງທັມມິກະຖາ ໃນສະເພາະເຫຕເປັນເຄົ້າມູນນັ້ນ ແລ້ວຮັບສັ່ງະພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸທັງຫຼາຍບໍ່ສັນເນື້ອງູ ອົງໃດສັນເນື້ອງູຕ້ອງອາບັຕທຸກກົຕ.

6. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊີ້ນຣາຊະສີຫ໌
ສະໄໝຕໍ່ມາ ພວກພານຂ້າຣາຊະສີຫ໌ ແລ້ວບໍຣິໂພກຣາຊະສີ ແລ້ວຖວາຍແກ່ພຣະພິກຂຸທີ່ທ່ຽວບິນທະບາດ ພວກພິກຂຸສັນຊິ້ນຣາຊະສີຫ໌ ແລ້ວຢູ່ໃນປ່າ ຝູງຣາຊະສີຫ໌ໄດ້ຂ້າພວກພິກຂຸທີ່ສັນຊີ້ນຣາຊະສີຫ໌ນັ້ນເສັຍ ເພາະໄດ້ກິ່ນຊິ້ນຣາຊະສີຫ໌ ພິກຂຸທັງຫຼາຍໄດ້ນໍາເຣື່ອງຂາບທູນພຣະ ພຸດທະເຈົ້າ, ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊີ້ນລາຊະສີຫ໌ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັດທຸກກົດ.

7. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊີ້ນເສືອໂຄ່ງ.
- ສະໄໝຕໍ່ມາ ພວກພານຂ້າເສືອໂຄ່ງແລ້ວບໍຣິໂພກເສືອໂຄ່ງ ແລະຖວາຍແກ່ພວກພິກຂຸທີ່ໄປບິນທະບາດ, ພຣະພິກຂຸວັນຊີ້ນເສືອໂຄ່ງຢູ່ໃນປ່າ ເຫຼົ່າເສືອໂຄ່ງຂ້າພຣະພິກຂຸເສັຍ ເພາະໄດ້ກິ່ນຊີ້ນເສືອໂຄ່ງ ພຣະພິກຂຸທັງຫຼາຍທູນເລື່ອງແດ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ, ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊີ້ນເສືອໂຄ່ງ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັດທຸກກົດ.

8. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊີ້ນເສືອເຫຼືອງ.
- ສະໄໝຕໍ່ມາ ພວກພານຂ້າເສືອເຫຼຶອງແລ້ວບໍຣິໂພກເສືອເຫຼືອງ ແລະຖວາຍແກ່ພວກພິກຂຸທີ່ໄປບິນທະບາດ, ພຣະພິກຂຸວັນຊີ້ນເສືອເຫຼືອງຢູ່ໃນປ່າ ເຫຼົ່າເສືອເຫຼືອງຂ້າພຣະພິກຂຸເສັຍ ເພາະໄດ້ກິ່ນຊີ້ນເສືອໂຄ່ງ ພຣະພິກຂຸທັງຫຼາຍທູນເລື່ອງແດ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ, ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊີ້ນເສືອເຫຼືອ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັດທຸກກົດ.

9. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນໝີ.
- ສະໄໝຕໍ່ມາ ພວກພານຂ້າໝີເຫຼຶອງແລ້ວບໍຣິໂພກໝີ ແລະຖວາຍແກ່ພວກພິກຂຸທີ່ໄປບິນທະບາດ, ພຣະພິກຂຸວັນຊີ້ນໝີຢູ່ໃນປ່າ ເຫຼົ່າໝີຂ້າພຣະພິກຂຸເສັຍ ເພາະໄດ້ກິ່ນຊີ້ນໜີ ພຣະພິກຂຸທັງຫຼາຍທູນເລື່ອງແດ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ, ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊີ້ນໜີ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັດທຸກກົດ.

10. ພຣະພຸດທະບັນຍັດຫ້າມສັນຊີ້ນເສືອດາວ.
- ສະໄໝຕໍ່ມາ ພວກພານຂ້າເສືອດາວແລ້ວບໍຣິໂພກເສືອດາວ ແລະຖວາຍແກ່ພວກພິກຂຸທີ່ໄປບິນທະບາດ, ພຣະພິກຂຸວັນຊີ້ນເສືອດາວຢູ່ໃນປ່າ ເຫຼົ່າເສືອດາວຂ້າພຣະພິກຂຸເສັຍ ເພາະໄດ້ກິ່ນຊີ້ນເສືອດາວ ພຣະພິກຂຸທັງຫຼາຍທູນເລື່ອງແດ່ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກ, ພຣະຜູ້ມີພຣະພາກຊົງບັນຍັດຫ້າມພິກຂຸທັງຫຼາຍວ່າ ດູກ່ອນພິກຂຸທັງຫຼາຍ ພິກຂຸບໍ່ເພິ່ງສັນຊີ້ນເສືອດາວ ອົງໃດສັນຕ້ອງອາບັດທຸກກົດ.

- ເນື້ອຄວາມໃນພຣະໄຕຣປິດົກ ເຫຼັ້ມ 5 ບັນທັດທີ 1385-1508, ໜ້າທີ 56-61

ຣະບຽບການໃຫ່້ສາຍາພິກຂຸບວດໃໝ່ ແລະຍົກສາມະນະສັກດິ໌

- ພິກຂຸບວດໃໝ່ ຕ້ອງໃຫ້ນາມສາຍາກ່ອນບວຊ ຫຼືບວດແລ້ວຈຶ່ງໃຫ້ (ອິງຕາມວ່າບວດແບບໃດ ? ແຕ່ໃນລາວສ່ວນຫຼາຍ ຕາມຣະບຽບທາງອົງການປົກຄອງສົງລາວປັດຈຸບັນ ແມ່ນບວຊແບບນາຄະຕິດສະ) ຄືໃຫ້ສາຍາຜູ້ບວດວ່າ "ນາຄະ" ແລະຜູ້ເປັນອຸປັດຊາວ່າ "ພຣະຕິສສະມະຫາເຖຣະ" ສະນັ້ນ, ການໃຫ້ສາຍາຜູ້ບວດ ແມ່ນມັກຈະໃຫ້ຫຼັງບວດ ຫຼືຕອນຂຽນໃບສຸດທິພີ້.
- ຢ່າງໃດ ກໍຕາມ, ອີງຕາມປະເພນີມາແຕ່ບູຮານນັ້ນ ການໃຫ້ນາມສາຍານັ້ນ ຜູ້ໃຫ້ມັກຈະຫາຣືກນາມສາຍາຕາມວັນເກີດ ໃນສັປະດາ ຄື
໑. ວັນ ໑ ອາທິດ: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ອຣຸນະວະນາ....."
໒. ວັນ ໒ ຈັນທຣ໌: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ກະຕະປຸນຍາ...."
໓. ວັນ ໓ ອັງຄ່ານ: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ຈັນທະວັງສາ..."
໔. ວັນ ໔ ພຸດ: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ຕຸດຖະທັມມາ...."
໕. ວັນ ໕ ພະຫັດ: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ຖິຕະທັມມາ..."
໖. ວັນ ໖ ສຸກ: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ສຸວາຈາ....."
໗. ວັນ ໗ ເສົາ: ຈະແຕ່ງສາຍາໃຫ້ມີຄວາມໝາຍເປັນ "ສຸທັມມາ...."

- ຈະຂຶ້ນຕົ້ນດ້ວຍ ຄໍາໃດກໍໄດ້ແຕ່ເວລາແປອອກມາແລ້ວ ໃຫ້ມີຄວາມໝາຍດັ່ງທີ່ກໍານົດໄວ້ ເຊັ່ນວັນອາທິດ ເວົ້າເຖິງຄວາມຮຸ່ງເຮືອງເໝືອນແສງອຣຸໂນທັຍ "ອຣຸນາ ຫຼືອຣຸໂນ" ເຊັ່ນຜູ້ຂຽນ ເກີດວັນອາທິດ ນາມສາຍາ ເປັນ "ໂຊຕິທັມໂມ ພິກຂຸ" ແປວ່າ "ພິກຂຸ ຜູ້ມີທັມອັນຮຸ່ງເຮືອງເປັ່ງປະກາຍ" ເມື່ອຫົດຄັ້ງ ທີ່ໜຶ່ງ ເປັນສົມເດັດໂຊຕິທັມມາຈາຣິຍາ, ຫົດຄັ້ງທີສອງເປັນພຣະຊາໂຊຕິທັມມາອາພາຈາຣິຍາ" ຫົດຄັ້ງທີ ໓ ເປັນພຣະຄຣູໂຊຕິທັມມາອາພາອາຣິຍາຈາຣຍ໌ ເມື່ອອາຍຸພັນສາເກີນສິບໄປແລ້ວ ຖືວ່າ ເປັນມະຫາເຖຣະ ຈຶ່ງຕືມທ້າຍນາມສາຍາເຂົ້າໄປອີກວ່າ "ພຣະຄຣູໂຊຕິທັມມາອາພາອາຣິຍາຈາຣຍ໌ ເຖຣະ"
- ກໍຣະນີ ຫາກມີການຫົດເລື້ອຍໆ ໃຫ້ຕໍ່ທ້າຍດ້ວຍຄໍາມຸງຄຸນໄປອີກ ຕາມການຫົດ ຫາກພຣະອົງນັ້ນ ອາຍຸພັນສາເກີນ ໒໐-໓໐ ຂຶ້ນໄປ ໃນເມືອງນັ້ນໆ ມີພຣະອາຍຸພັນສາແກ່ ບໍ່ຫຼາຍອົງໃຫ້ ຕື່ມຖ່າຍຄໍາວ່າ "ເຖຣະ ເປັນມະຫາເຖຣະ".

- ຣະບຽບວິທີນີ້ ໄດ້ປະຕິບັດມາແຕ່ບູຮານະການ ແຕ່ປັດຈຸບັນເລີກໃຊ້ແລ້ວ.
- ໜັງສືນີ້ ໄດ້ຈາກໜັງສືການບັນທຶກປະຈໍາວັນຂອງ ພຣະອາຈານໃຫຍ່ທອງຄູນ ອະນັນຕະສຸນທອນ ປະທານອົງການພຸດທະສາສນາສັມພັນລາວ ໑໙໗໖-໑໙໙໐.

ຣະບຽບສາມະນະສັກຫົດສົງ ຕາມແບບບູຮານລາວ

- ເມື່ອພຣະພິກຂຸບວດໃໝ່ ຕ້ອງໃສ່ນາມສາຍາທາງພິກຂຸຕາມ ປະເພນີທາງພຣະພຸດທະສາສນາ ຫຼືພຣະເຖຣະອົງໃດຫາກຖືກຍົກ ຫຼືສະຖາປານາຍົກຖານັນ ດອນສັກ ຫຼືຍົກສະມະນະສັກດິ໌ນັ້ນ ເຂົາຮຽກເຖຣາພິເສກ.
- ການເຖຣາພິເສກ ໃນພາສາລາວຮຽກວ່າ ຫົດສົງ, ການຫົດສົງນັ້ນ ຕາມປະເພນີລາວ ມີຢູ່ ໖ ຊັ້ນ ຄື
ກ. ສາຍການສຶກສາ:
໑. ຫົດຄັ້ງທີ ໑ ຮຽກວ່າ ຈານສັມເຣັດ.
໒. ຫົດຄັ້ງທີ ໒ ຮຽກວ່າ ຈານຊາ
໓. ຫົດຄັ້ງທີ ໓ ຮຽກວ່າ ຈານຄຣູ.
(໓ ຕຳແໜ່ງນີ້ ຫາກພຣະສົງບໍ່ມີຕໍາແໜ່ງ ຫຼືມີຕໍາແໜ່ງແລ້ວ ຫາກຫົດເທົ່າໃດຄັ້ງກໍຕາມ ໃຫ້ຄົງສະມະນະສັກໄວ້ພຽງ ພຣະຄຣູ ແຕ່ສາຍາອາດປ່ຽນໄປ)
ຂ.ສາຍຣາຊະການ:
໑. ຍົກຈາກພຣະຄຣູເປັນ ພຣະຫຼັກຄຳ(ມີຫຼາຍອົງ ແຕ່ຈະມອບໃຫ້ຄະນະແຂວງ, ເຈົ້າຄະນະປົກຄອງແຂວງ-ຫາກມີຫົດຄັ້ງຕໍ່ໄປກໍເປັນພຽງແຖມສົມພານ ພຣະຫຼັກຄຳ ເພີ່ມແຕ່ສາຍາ)
໒. ຍົກຈາກພຣະຫຼັກຄໍາ ເປັນພຣະລູກແກ້ວ (ມີຫຼາຍອົງ ໃນຄະນະສັງຄະມົນຕຣີ ແລະພຣະສັງຄະນາຍົກ-ຫາກມີການຫົດສົງຕໍ່ໄປ ກໍເປັນພຽງແຖມສົມພານພຣະລູກແກ້ວ-ເພີ່ມແຕ່ສາຍາ)
໓. ຍົກຈາກພຣະຍອດແກ້ວ ເປັນພຣະຍອດແກ້ວ (ມີ ອົງດຽວທ່ຽວປະເທດ ມອບໃຫ້ແກ່ພຣະສັງຄະຣາຊ - ຫາກມີການຫົດຄັ້ງຕໍ່ໄປ ກໍເປັນພຽງແຖມສົມພານພຣະຍອດແກ້ວ-ເພິ່ມແຕ່ສາຍາ)

ໝາຍເຫດ:
- ການເພີ່ມຕື່ມ ແລະປ່ຽນແປງສາຍານັ້ນ ຫາກຣະດັບການສຶກສາ ໃຫ້ຂຽນໄວ້ໃນແຜ່ນສຸວັນນະປັຕຕາ (ໃບປາກນາມ), ຫາຕໍາແໜ່ງທາງຣາຊະການສົງນັ້ນ ກະຊວງທັມມະການ ຮ່ວມກັບກະຊວງສຶກສາ ແລະສໍານັກສັງຄະມົນຕີ ແລະສໍານັກພຣະສັງຄະຣາຊ ໄດ້ບັນທຶກ ຕົກລົງໄວ້ໃນໃບຕາຕັ້ງ ແລະບັນຍັດໄວ້ໃນຣາຊະກິຈຈານຸແປກສາ ມີການອອກໃບຕາຕັ້ງ ຈາກສໍານັກພຣະສັງຄະຣາຊ ແລະສໍານັກພຣະຣາຊະວັງ ຕາມລຳດັບຊັ້ນຂອງຜູ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງ.