ອະນັນຕະຣິຍະກັມ ໕

ອະນັນຕະຣິຍະກຳ ໕

ພຣະຄຣູເນືອງພິລັກ ໂຊຕິທອນ

ເວົ້າເລື່ອງກຳ ຄົນທັງຫຼາຍກັນຢ້ານ ບາງຄົນພາກັນໄປຕັດກຳ ເພາະບໍ່ຢາກມີກຳ ມັນຊິຂັດຂວາງໃນການສ້າງເນື້ອສ້າງຕົວ ຫຼືການທຳມາຫາກິນ, ຄວາມຈິງນັ້ນ ກຳ ກໍຄືໜ້າທີ່ການງານ, ພາສາປາລີຂຽນວ່າ "ກັມມະ" ກໍຄືວຽກຕ່າງໆຂອງມະນຸດຈະຕ້ອງເຮັດ ມີທັງ ກຳດີ ແລະກຳຊົ່ວ ທຸກກາຍ ທຸກໃຈ, ກຳດີ ຮຽກວ່າບຸນຍະກັມ ຄືກຳທີ່ເປັນເລື່ອງດີໃຫ້ຜົນເປັນສຸກ, ສ່ວນກຳຊົ່ວຮຽກວ່າ ປາປະກັມ ໃຫ້ຜົນເປັນທຸກ ບໍ່ສຳບາຍກາຍ ແລະໃຈ ທັງກັມດີ ແລະກຳຊົ່ວ ມະນຸດມີເອງຕັ້ງແຕ່ມື້ເກີດຈົນຮອດມື້ຕາຍບໍ່ມີໃຜຕັດ "ກັມ" ໃຫ້ຂາດໄດ້, ມະນຸດມີທາງເລືອກພຽງ ໒ ທາງຄື, ເມື່ອບໍ່ສ້າງກຳຊົ່ວ, ກໍຕ້ອງສ້າງກຳດີ ຫາກກຳຊົ່ວລົດລົງ ກຳດີກໍຕ້ອງເກີດຂຶ້ນ ຫຼາຍນ້ອຍພຽງໃດ ຂຶ້ນຢູ່ກັບກຳຊົ່ວນັ້ນລົດລົງຫຼາຍພຽງໃດ ຫາກກຳຊົ່ວລົດລົງສຸດຂີີດສຸກກໍສົມປະສົງຖາວອນ ບໍ່ໃຫ້ກຳຊົ່ວເກີດຂຶ້ນຫຼາຍມັນເກີດຂຶ້ນຫຼາຍ ເຮົາລົດກຳຊົ່ວລົງສາ ແຕ່ມະນຸດພັດມີກຳເປັນພັນທະກິດໃນການປະກອບສ້າງຊີວິດ ສະນັ້ນມະນຸດກໍຕ້ອງທຳໜ້າທີ່ຂອງຕົນ ພຽງແຕ່ຮູ້ວ່າອັນໃດກຳຊົ່ວໃຫ້ຜົນເປັນທຸກຫຼາຍກໍຄວນຫຼີກເວັ້ນ ກັມທີ່ຄວນຫຼີກເວັ້ນໂດຍເດັດຂາດນັ້ນ ໄດ້ແກ່ "ອະນັນຕະຣິຍະກຳ" ເຊິ່ງແປວ່າກຳໜັກ ກັມໃຫຍ່ໃຫ້ຜົນຂ້າມພົບຂ້າມຊາດ,

ກຳໜັກໃຜທຳເຂົ້າແລ້ວຍ່ອມໄປສູ່ນະຣົກຝ່າຍດຽວ ມີຢູ່ ໕ ຢ່າງ ຄື

໑. ປິຕຸຄາຕະ : ຂ້າບິດາ (ແມ່ນແຕ່ພຽງເຮັດໃຫ້ເພີ່ນຊໍ້າຊອກໃຈ ດ້ວຍກາຣເຮັດໃຫ້ເພີ່ນໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດເນື້ອຮ້ອນໃຈ ເປັນກາຣບັນທອນຊີວິຕທ່ານ.)

໒. ມາຕຸຄາຕະ: ຂ້າມາຣດາ (ແມ່ນແຕ່ພຽງເຮັດໃຫ້ເພີ່ນຊໍ້າຊອກໃຈ ດ້ວຍກາຣເຮັດໃຫ້ເພີ່ນໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດເນື້ອຮ້ອນໃຈ ເປັນກາຣບັນທອນຊີວິຕທ່ານ.)

໓. ອໍຣະຫັນຕະຄາຕ: ຂ້າພຣະອໍຣະຫັນຕ໌,

໔. ໂລຫິຕຸບາຕ: ເຮັດໃຫ້ເລືອດພຣະພຸທທະເຈົ້າຫໍ້(ອອກ)ພຽງແມງວັນກິນອິ່ມ.

໕. ສັງຄະເພທ: ທຳລາຍສົງ(ສວ່ນຣວມ, ໝູ່ຄະນະ, ຫຼືຣັຖະ) ໃຫ້ແຕກກັນບໍ່ລົງລອຍກັນ ເປັນພັກເປັນຝ່າຍເຖິງ ຂັ້ນປະຫັດປາຫາຣກັນບໍ່ສາມາຖທຳສັງຄະກັມກັນໄດ້ ຊື່ວ່າທຳສັງຄະເພທ.

ຫຼັກທັມທັງຫ້າຂໍ້ນີ້ຊື່ວ່່າ “ອະນັນຕະຣິຍະກັມ” ເປັນກັມໜັກ ຍ່ອມນຳມາເຊິ່ງມະຫັນຕະກັມອັນບາບ ແມ່ນກະທັງພຣະພຸດທະເຈົ້າເກີດມາແລ້ວ ກໍບໍ່ສາມາດໂຜດໃຫ້ພົ້ນອອກຈາກນະຣົກໄດ້.

ບັນດາທ່ານທັງຫຼາຍ ເຫັນວ່າກັມທີ່ທັງ ໕ ນີ້ ເປັນກັມໃຫຍ່, ແລະ ກໍເປັນສິ່ງມະນຸດທຸກຄົນກະທຳໄດ້ຍາກ ແຕ່ເມື່ອວິເຄາະເຂົ້າເຖິງຫຼັກແລ້ວ ຈະເຫັນວ່າ ມີກັມບາງກັມໃນ ໕ ຂໍ້ນີ້ ເຊິ່ງເຮັດແລ້ວແຕະຕ້ອງເຖິງຫຼັກທັມທັງ ໕ ຢູ່ເນື່ອງນິດ ເຊັ່ນ

໑. ມາຕາ ປິຕຸ ອັນເປັນທີ່ຮັກຂອງເຮົານັ້ນ ລູກໆຍ່ອມຂ້າບໍ່ໄດ້ແນ່ນອນ ແຕ່ມີບາງຄົນມີພຶດຕິກັມໄປໃນທາງຊົ່ວ ທຳລາຍນໍ້າຈິດນໍ້າໃຈ ຂອງພໍ່ແມ່ ທຸກວັນດ້ວຍການໄປທ່ຽວ ໄປປະພຶດຜິດຈົນແມ່ທຸກທົນຮົນຮ້ອນນຳ ອັນນີ້ກໍຊື່ວ່າທຳລາຍພໍ່ແມ່ທັງເປັນແລ້ວ, ບາງຄົນທຳຊົ່ວໄປຖືກຄຸກຖືກຕາຣາງ ໃຫ້ພໍ່ແມ່ຕ້ອງໄດ້ຫາເງິນ ຫາຄຳ ຂາຍຊັບສົມບັດໄປໄຖ່ ໄປຖອນອອກຄຸກມາ ອັນນີ້ກະຊື່ວ່າ ປິຕຸ-ມາຕຸຄາຕເຊັ່ນກັນ ເພາະຖືເປັນການທຳລາຍ ແລະບັນທອນຊີວິຕ ແລະ ຊັບສິນຂອງພໍ່ແມ່ ລູກໆຄວນຣະວັງ.

໒. ສຳລັບພຣະອໍຣະຫັນຕະຄາຕ ແລະໂລຫິຕຸບາຕ ກໍເຊັ່ນກັນເຮົາບໍ່ຮູ້ໄດ້ວ່າ ໃຜໆຈະໄດ້ເປັນພຣະພຸດທະເຈົ້າໃນອະນາຄົຕ ຫຼືພຣະອໍຣະຫັນຕ໌ ຫາກເຮົາໄປລ່ວງເກີນທຸກຄົລອື່ນ ຈົນເຖິງຂັ້ນຕາຍລົງ ບາງທີ່ເຂົາຄົນນັ້ນມີທັມສູງ ກໍຈະເປັນກາຣທຳລາຍໂດຍບໍ່ຮູ້ນັ້ນເອງ, ທັມມະ ຕ່າງຈາກກົດໝາຍກົງທີ່ວ່າ ທາງກົດໝາຍແມ່ນເອົາຄວາມຜິດຕາມຫຼັກຖານ ແຕ່ທາງທັມມະເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ທຳ ພຽງແຕ່ຄິດ ກໍຖືວ່າຜິດແລ້ວ.

໓. ສຳລັບຂໍ້ສຸດທ້າຍຄື : ສັງຄະເພທ ນັ້ນເປັນການທຳລາຍໝູ່ຄະນະ ຫຼືຄະນະສົງ ຫຼືສັງຄົມ ແລະປະເທດຊາດ ຫັວງຢາກໃຫ້ບ້ານເມືອງບໍ່ຢູ່ໃນຄວາມສະຫງົບສຸກ ໂດຍການກ່າວຮ້າຍສ້າງຄວາມບໍ່ເຂົ້າໃຈ, ຫຼືໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີ, ເພື່ອຫວັງທຳລາຍຈົນເຖິງມີການປະທະ ຫຼືປະຫັດປະຫານກັນ ຊື່ວ່າທຳສັງຄະເພດ(ເວັ້ນເສັຍແຕ່ເປັນການເວົ້າເພື່ອສ້າງສັນ ແລະພັດທະນາ) ແຕ່ຖ້າເວົ້າ ຫຼືຊັກຊວນໄປໃນທາງທຳຮ້າຍກັນຊື່ວ່່າທັມສັງຄະເພດເປັນກັມໜັກ.