ປະຕູນະຮົກ-ປະຕູສະຫວັນ(ຜັກຕູ-ປັກຕູ)

- ກາລະຄັ້ງໜຶ່ງ ນານມາແລ້ວ ມີທະຫາລູກພຣະອາທິດນາຍໜຶ່ງ ແຕ່ງເຄື່ອງແບບຄົບເຄື່ອງພ້ອມທັງດາບສະມູໄຣ ປິນປາຍຂື້ນໄປຫາອາຈານຮາກອິນ ຕ້ອງການໄປໂລມກັບພຣະໃຫ້ຊ່ວຍແກ້ຂໍ້ສົງໄສ ທີ່ຕົນເອງຈະບໍ່ເຊື່ອ ມັນເປັນຄວາມສົງໄສທີ່ເກັບງຳມາຕັ້ງ ນານແລ້ວ ຈະເອີ່ຍປາກສົນທະນາກັບຜູ້ໃດ ກໍຢ້ານເຂົາກ່າວຫາວ່າເປັນຄົນບໍ່ມີສາສນາ ຈຶ່ງອຸດສາຫອບຮ່າງກາຍມາໄກ ເພື່ອມາຫາພຣະອາຈານ ອົງທີ່ທຸກຄົນໃນຍີ່ປຸ່ນ ເລົ່າລືວ່າທ່ານເກ່ງ ທະຫານຄົນນັ້ນເອີຍປາກຖາມພຣະອາຈານວ່າ "ທ່ານອາຈານຂ້ານ້ອຍ ຖ້າຈະມາວ່າໃຫ້ກົງຕາມຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ນະຣົກສະຫວັນເປັນຂອງມີຈິງຫຼືບໍ່ ຂ້ານ້ອຍ"

- ທ່ານພຣະອາຈາຫັນຄວັບມາຈ້ອງໜ້າເຈົ້າຂອງຄຳຖາມທັນທີ ແທນທີ່ຈະເຣີ່ມແກ້ຂໍ້ສົງໄສ ຫຼືອະທິບາຍ ທ່ານກັບຍ້ອນຖາມທະຫານຄົນນັ້ນວ່າ "ທ່ານນະ ເປັນໃຜ" ທະຫານຄົນນັ້ນຕອບທັນທີ "ຂ້ານ້ອຍ ເປັນສະມຸໄຣ ຂ້ານ້ອຍ" ທະຫານຄົນນັ້ນແຈ້ງຖານະຄວາມເປັນນັກຮົບ ຂອງຕົນໂດຍຊື່ ທ່ານພຣະອາຈານກໍຂຶ້ນສຽງແຮງຂຶ້ນອີກວ່າ "ອີຫຍັງ ? ທະຫານທະຫີນອີຫຍັງນິ" ເຈົ້ານາຍຄົນໃດ ຊ່າງໄປເອົາຄົນຢ່າງເຈົ້າມາ ລິ້ວລໍ້ ຮົ້ວຮາວໄພ່ພົນ ເໝືອນກັບຂໍທານ.

- ທານຫານນ້ອຍຄົນນັ້ນ ໄດ້ຖືກການລົບລູ່ກຽດເຊັ່ນນັ້ນ ກໍເກີດຄວາມໂມໂຫ ໂກທາໂກດຂຶ້ນຢ່າງແຮງ ລຸກຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ ມືຂວາມກຸມດ້າມດາບ, ຍັງບໍ່ພໍເທົ່ານັ້ນ ທ່ານອາຈານຮາກູອິນ ຍັງຊ້ຳຕື່ມເຂົ້າໄປອີກວ່າ "ຮືມ໌ ມີດາບດ້ວຍຊັ້ນບໍ ? ຄົມຫຼືບໍລະ ຕັດຫົວຄໍເຮົາໄດ້ບໍລະ" ຄໍາເວົ້າອາຈານເໝືອນກັບເອົານໍ້າສາດໃສ່ໄຟທີ່ຍັງເຣີ່ມລຸກແຮງ ທະຫານຜູ້ນັ້ນປ່ຽມລົ້ນໄປດ້ວຍສັກສີ ຄວາມໂກດຮ້າຍ ກໍາລຸກເຕັມກໍາລັງ ມືຕີນມັນເປັນໄປຂອງມັນເອງ ບໍ່ຟັງຟ້າຟັງໄຟອີຫຍັງຕໍ່ໄປອີກແລ້ວ ຊັກດາບອອກຈາກຝັກຕອນໃດກໍບໍ່ຮູ້ເມື່ອຄິງ...ກໍພໍດີໄດ້ຍິນອາຈານປ່ຽນລະດັບສຽງ ດ້ວຍນໍ້າໃຈກະຣຸນາປານີຢ່າງພຣະມາໂຜດສັດວ່າ:
"ນີ້ແລ້ວລູກເອີຍ !! ນີ້ແລ້ວລູກເຫັນປະຕູນະຮົກແລ້ວແຫຼະ ທີ່ລູກກຳລັງເປັນຜູ້ນີ້ ທັງຕນທັງມື ທັງຫົວໃຈ ນີ້ແລ້ວກໍລັງຢຽບປະຕູນະຮົກຢູ່ ຫ້າມີປະຕູນະຮົກແລ້ວ ນະຮົກຈະມີຫຼືບໍ່ລະ ?"

- ໃນທັນໃດນັ້ນ ນັກດາບຊະມູໄຣຂອງເຮົາກໍສໍານຶກຕົວ ສໍານຶກບາບທັນທີ ຕີນມືແຂ່ງຂາອ່ອນລົງ ລົດຕົວລົງຂາບ ໄຫວ້ແລ້ວໄຫວ້ອີກ ຂໍອະໄພ ແລະຂໍຍອມຕົວ ເປັນສິດ ທ່ານອາຈາຮາກຸ, ທ່ານອາຈານຮາກຸເລີຍຖືໂອກາດຊີ້ແຈງອີກວາຣະໜຶ່ງວ່າ "ນີ້ແລ້ວ ລູກເອີຍ ປະຕູສະຫວັນແລ້ວ ທີ່ທ່ານກຳລັງເປັນຢູ່ ທັງເນື້ອທັງຕົວນີ້ ລູກກໍາຢຽບປະຕູສະຫວັນແລ້ວແລ ສະຫວັນແທ້ໆ ຈະມີຫຼືບໍລະ ?"