ຫຍໍ້ປະຫວັດຊີວິດ ແລະບົດບາດນາງວິສາຂາ ທິ່ມີຕໍ່ພຸດທະສາສນາ

ຫຍໍ້ປະຫວັດຊີວິດ ແລະບົດບາດນາງວິສາຂາ ທິ່ມີຕໍ່ພຸດທະສາສນາ

--------------- 
ນາງວິສາຂາໄດ້ເປັນຕົ້ນເຫດນຳພາທຳບຸນກຸສົນໃນສາສນາສະໄໝພຣະພຸດທະອົງຍັງຊົງພຣະຊົນຢູ່ຢ່າງໃດ ເຫດໃດນາງຈຶ່ງຖືກຍົກຍ້ອງຈາກພຣະພຸດທະອົງວ່າ ເປັນມະຫາອຸປະສິກາ.

ນາງວິສາຂາໄດ້ເປັນມະຫາອຸປາສິກາ ທີ່ອຸປະຖັມພຣະພຸດທະສາສະໜານັບແຕ່ອາຍຸ 7 ປີ ຈົນຕລອດຊີວິດ, ພຣະພຸດທະອົງຊົງຍົກຍ້ອງ ແລະຕັ້ງໄວ້ວ່າເປັນມະຫາອຸປາສິກາຊັ້ນເລີດ, ຊີວິດຂອງນາງກ່ຽວພັນກັບພຣະພຸດທະສາສະໜາຢ່າງໃດ ມີເລື່ອງລາວເປັນທີ່ໜ້າສຶກສາຮຽນຢ່າງ ຍິ່ງນາງວິສາຂາ ເປັນລູກຂອງທະນັນໄຊເສດຖີ ແມ່ຊື່ສຸມະນາເທວີ, ປູ່ຊື່ເມນທະກະເສດຖີ.

ເມື່ອນາງວິສາຂາໄດ້ເປັນອຸປາສິການັ້ນ ຕອນອາຍຸ 7 ປີ, ນັ້ນ ພຣະພຸດທະອົງພ້ອມດ້ວຍ ພິກຂຸສົງສາວົກຈຳນວນຫຼາຍ ໄດ້ສະເດັດຍັງບ້ານຂອງນາງ ທີ່ເມືອງພັດທິຍະ, ປູ່ຂອງນາງໃນຖາ ນະເປັນມະຫາເສດຖີ ຕ້ອງທຳໜ້າທີ່ຕ້ອນຮັບແຂກບ້ານແຂກເມືອງນັ້ນ ໄດ້ມອບໜ້າທີ່ໃຫ້ນາງ ພ້ອມດ້ວຍບໍຣິວານ 500 ຄົນພ້ອມກວຽນ 500 ຄັນໄປຕ້ອນຮັບອົງສົມ ເດັດພຣະສັງມາສັັມພຸດ ທະເຈົ້າ

ຂະນະນັ້ນນາງຍັງເປັນເດັກນ້ອຍ ອາຍຸພຽງ 7 ປີ, ກໍທຳໜ້າທີ່ທີ່ມອບໃຫ້ໄດ້ຢ່າງສົມກຽດ ເມື່ອນາງໄດ້ຕ້ອນຮັບພຣະພຸດທະອົງແລ້ວ ກໍໄດ້ສະດັບຮັບຟັງທັມມະເທດສະ ໜາຈາກພຣະອົງ ຂະນະນາງຟັງທັມຢູ່ນັ້ນກໍໄດ້ເອົາຈິດນ້ອມຮັບ ແຕ່ພິຈາຣະນາທັມໄປດ້ວຍນາງກໍໄດ້ບັນລຸໂສດາ ບັນ (ນາງສາຂາກໍເປັນກາຍເປັນເດັກຍິງຄົນທຳອິດທີ່ສຳເຮັດ ພຣະໂສດາບັນອາຍຸພຽງ 7 ປີ) ເກີດສັດທາໃນພຣະພຸດທະສາສນາ ຈຶ່ງຮັບຮັບເອົາພຣະຣັຕນະໄຕຣເປັນທີ່ເພິ່ງສະແດງຕົນເປັນ ພຸດທະມາມະກະ (ນາງກໍໄດ້ກາຍເປັນອຸປາສິກາທີ່ອາຍຸນ້ອຍທີ່ສຸດໃນສາສນາຄົນແຮກອີກ), ໃນ ຂະນະນັ້ນເອງນາງກໍຕັດສິນໃຈໄດ້ເອງວ່າຈະຕ້ອງນິມົນພຣະພຸດທະອົງໄປສັນອາຫານທີ່ຄະຣືຫາດ ພຣະພຸດທະອົງເຫັນແລ້ວເຊິ່ງສັດທາ ແລະຄວາມສາມາດພຽງພໍຂອງນາງ ຈຶ່ງຮັບນິມົນພັດຕາ ຫານ (ນາງກໍເປັນເດັກນ້ອຍ ຄົນທຳອິດພຽງອາຍຸ 7 ປີເທົ່ານັ້ນ ທີ່ກ້າຕັດສິນໃຈທຳບຸນເອງໂດຍ ບໍ່ໃຫ້ມີຄົນອື່ນຕ່າງໜ້າເລີຍ)

ມື້ອື່ນເຊົ້າໄດ້ເວລາພັດຕາຫານແລ້ວ ພຣະພຸດທະອົງພ້ອມດ້ວຍພິກຂຸສົງ ຈຳນວນມາກໄດ້ ສະເດັດຍັງຄະຣືຫາດຂອງນາງ ສັນພັດຕາຫານຈົນສຳເລັດພັດຕາກິິດ (ນາງວິສາຂາກໍກາຍເປັນ ເດັກນ້ອຍຄົນທຳອິດອີກ ທີ່ທຳພັດຕາຫານ ແລະບໍຣິຫານງານບຸນດ້ວຍຕົນເອງ (ໃນປະຫວັດ ນັ້ນກ່າວວ່າເມື່ອນາງກັບໄປຍັງຄະຣືຫາດແລ້ວ ໄດ້ຂໍອະນຸຍາດຈາກປູ່ວ່າ ໄດ້ນິມົນພຣະພຸດທະເຈົ້າ ມາສັນເຂົ້າທີ່ເຮືອນ ພໍ່ປູ່ຂອງນາງກໍຍິນດີອະນຸຍາດ ແຕ່ບອກນາງວິສາຂາວ່າ ໃຫ້ຫຼານຈັດແຈງບໍ ຣິຫານງານເອງນາງກໍທຳສຳເຣັດ), ຫຼັງຈາກພຣະພຸດທະອົງ ແລະສົງສາວົກສັນພັດຕາກິດແລ້ວ ກໍໄດ້ຊົງເທດສະໜາໂຜດພໍ່ປູ່ແມ່ຍ່າ ແລະພໍ່ແມ່ຂອງນາງຈົນເກີດສັດທາໃນພຣະຣັຕນະໄຕຣ ສະ ແດງຕົນເປັນພຸດທະມາມະກະອຸປະຖັມ ພຣະພຸດທະສາສນາ (ນາງວິສາຂາກໍເປັນເດັກນ້ອຍຄົນ ທຳອິດ ທີ່ໄດ້ນຳພາບຸພພາກາລີ "ພໍ່ປູ່-ພໍ່ແມ່" ນັບຖືພຸດທະສາສນາ), ຕລອດໄລຍະທີ່ພຣະພຸດ ທະອົງໄດ້ພຳນັກຢູ່ໃນບ້ານຂອງນາງນັ້ນ ນາງກໍຈັດແຈງໄປຈັງຫັນ, ເພນ, ແລະຟັງທັມໃນຕອນ ແລງ ຈົນພຣະພຸດທະອົງສະເດັດໄປທີ່ອື່ນ ນີ້ແລ້ວທ່ານພຸດທະບໍຣິສັດທັງຫຼາຍ ຄົງຈະເຫັນແລ້ວວ່າ ການທຳ ບຸນໃນພຸດທະສາສນານັ້ນໄດ້ເລືອກອາຍຸບໍ ມີການກຳນົດໄວ້ບໍ ຄຳຕອບກໍຢູ່ເຣື່ອງນາງ ວິສາຂາແລ້ວ ຕໍ່ໄປຈະສຶກສາຊີວິດນາງວິສາຂາເບິ່ງວ່າ ການທຳບຸນຂອງນາງວິສາຂາຕັ້ງ ແຕ່ນ້ອຍ ແລ້ວຊິວິດຂອງນາງຈະທຸກ ແລະຕາຍໄວແທ້ບໍ ຕິດຕາມອ່ານຕໍ່ໄປ.

ນັບແຕ່ວັນນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ ນາງກໍໄດ້ເປັນຊາວພຸດ ແລະເອົາໃຈໃສ່ອຸປະຖັມບໍາຣຸງພຸດທະ ສາສນາ ໂດຍອຸປະຖັມພຣະພິກຂຸທີ່ປະຈຳຢູ່ບ້ານຂອງນາງ ແລະຈອນມາຈາກທີ່ອື່ນ, ຈົນຮອດ ອາຍຸ 16 ປີ, ນະທີ່ເມືອງສາວັດຖືນັ້ນມິຄາຣະເສດຖີ ມີລູກຊາຍຄົນໜຶ່ງ ຊື່ປູນນະວັດທະນະກຸມານ ໃຫຍ່ສົມຄວນແຕ່ງງານແລ້ວກໍບໍ່ລົມສາວ ພໍ່ແມ່ຫາສາວໃນຕະກູນດີໆເທົ່າກັນ ທ່້າວກໍບໍ່ເວົ້າບໍ່ ໂລມພໍ່ແມ່ນກໍເຂົ້າໄປຖາມຈຶ່ງຄວາມວ່າ ຕ້ອງການຍິງທີ່ມີຄວາມງາມຫ້າປະການ ຈຶ່ງຈະແຕ່ງຖ້າ ບໍ່ມີກໍຈະຢູ່ເປັນໂສດຕະຫຼອດຊີວິດ ເສດຖີຈຶ່ງໄດ້ແຕ່ງພາມ 8 ຄົນພ້ອມດ້ວຍເງິນແສນກະຫະ ປະນະ ແລະພວງມະໄລຄຳ ໃຫ້ໄປຫາຍິງງາມ ຫ້່າປະການຮຽກວ່າ "ປັນຈະກັລຍານີ" ພາມໄປ ທົ່ວແຄວ້ນແດນເມືອງຫຼາຍຫົວເມືອງ ຈຶ່ງໄປເມືອງນ້ອຍໆເມືອງໜຶ່ງ ຊື່ພັດທິຍານະຄອນ ອັນເປັນ ເມືອງປູ່ຂອງນາງວິສາຂານັ້ນເອງ ໃນຂະນັ້ນເອງທີ່ສາລາທ່ານໍ້າ ພຣາມກໍໄດ້ພົບນາງວິສາຂາ ທ່າມ ກາງຝູງບໍຣິວານ 500 ຄົນທີ່ພາກັນລົງມາຫຼິ້ນນໍ້າໃນເທດສະການ, ເຫັນວ່ານາງນັ້ນງາມກວ່າ ຍິງທັງປວງ ແລະເບິ່ງຕາມລັກສະນະແລ້ວ ກໍເຫັນວ່ານາງງາມດ້ວຍປັນຈະກັລນີຄົບ ຈຶ່ງຍົກພວງ ມາໄລຄຳໃຫ້ ພ້ອມເງິນສິນສອດແສນກະຫະປະນະນັ້ນໃຫ້ນາງ ແລ້ວກ່າວຄວາມເປັນໄປເປັນມາ ທັງໝົດໃຫ້ນາງພັງທຸກປະການ ນາງຟັງຈົບແລ້ວນາງກໍໄດ້ຕັດສິນໃຈຮັບໝັ້ນນັ້ນດ້ວຍຕົນເອງ ກ່ອນຈະພາພາມເຂົ້າໄປຍັງຄະຣືຫາດຂອງຕົນ ບອກວັດຖຸປະສົງໃຫ້ແກ່ພໍ່ແມ່ປູ່ຍ່າ ວ່າຮັບໝັ້ນເຂົາ ແລ້ວ ເມື່ອປູ່ຍ່າໄດ້ຟັງວັດຖຸປະສົງ ແລະສະພາບການຂອງມິຄາຣະເສດຖີ ແລະປຸນນະວັດທະນະ ກຸມມານແລ້ວ ກໍອະນຸຍາດໃຫ້ນາງສາຂາແຕ່ງງານ ເພາະເຫັນວ່ານາງຕັດ ສິນໃຈຖືກຕ້ອງບໍ່ຜິດ (ມີນັກປາດທາງສາສໜາກ່າວວ່າ ເປັນຫຍັງນາງຈຶ່ງຮັບໝັ້ນເອງ ໂດຍທີ່ຍັງບໍ່ທັນເຫັນໜ້າ ແລະ ສະຖານະຄູ່ໝັ້ນ ນາງຕັດສິນໃຈຖືກຕ້ອງບໍ ທ່ານຜູ້ຮູ້ວ່າ ນາງວິສາຂາ ໄດ້ເປັນໂສດາບັນ ຕັ້ງແຕ່ ອາຍຸ 7 ປີ, ນາງຍ່ອມມີປັນຍາຢັ່ງຮູ້ໄດ້ເຖິງຄູ່ໝັ້ນວ່າ ຕ້ອງເປັນຜູ້ມີບຸນຍາປາຣະມີ ຈື່ງຕັ້ງກະຕິ ກະເລືອກຫາຄູ່ຄອງທີ່ເປັນປັນຈະກັນລະຍານີ້ ເຊີ່ງມັນມີໂດຍຍາກ ເຊິ່ງໃນຂະນະນັ້ນໃນໂລກ ນີ້ກໍມີຍິງ ທີ່ເປັນກັລະຍານີ້ ພຽງ 2 ຄົນເທົ່ານັ້ນ ຄືນາງເອງ ແລະລູກສາວເຈົ້າເມືອງເມືອງໜຶ່ງ)

(ຕິດຕາມຕໍ່ໃນຄອມເມັນ)

ພຸດທະຊະຍັນຕີ ຄວາມເປັນມາ ແລະຄວາມໝາຍຂອງຊາວພຸດ

 

-  ປີນີ້ ພ.ສ. 2555 ນັບວ່າເປັນປິສຳຄັນອີກວັນໜຶ່ງຂອງຊາວພຸດລາວ ແລະຊາວພຸດທົ່ວໂລກ, ທີ່ຈະໄດ້ສະຫຼອງພຸດທະສາສະໜາເກີດຂຶ້ນມາໃນໂລກຄົບ 2600 ປີ ແລະບັນດາພຸດທະສາສະນິກະຊົນ ພຸດທະສາສະໜາຝ່າຍເຖຣະວາດ ຈະໄດ້ຮ່ວມກັນສະຫຼອງຣຳລຶກ ພຸດທະຊະຍັນຕີ, ປີນີ້ຈະໄດ້ຈັດຂຶ້ນ ໃນວັນ ເພັງ 15 ຄໍ່າ ເດືອນກົງກັບວັນຈັນ ວັນທີ 4 ມິຖຸນາ ພຸດທະສັງກາດ 2555.

- ວັນພຸດທະຊະຍັນຕີນີ້ ເປັນວັນທີ່ພຣະບາດສົມເດັດພຣະສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າ ອັນເປັນເຈົ້າຂອງພຸດທະສາສະໜາຂອງເຮົານີ້ປະສູດ, ຕັສຮູ້ ແລະປະຣິນິພພານ ກ່ອນພຸດທະສັງກາດ 45 ປີ (ຫຼືກ່ອນພຣະພຸດທະເຈົ້າປະຣິນິພພານ 45 ປີນັ້ນເອງ).

(ພາບກ່ຽວກັບການຕັດສະຮູ້ຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ) 

ກ່ອນພຸດທະເຈົ້າປະຣິນິບພານນັ້ນ 45 ປີ ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງຊະນະມານ ນະທີ່ຕາແສງອຸຣຸເວລາ ເສນານິຄົມແຫ່ງນີ້ ຈາກວັນປະຣິນິພພານມາຮອດວັນນີ້ ພ.ສ 2555 ຈະຄົບຮອບໃນເດືອນ ວັນທີ 4 ມິຖຸນາ ປີ 2555 ພໍດີ ຄົບ 2600 ປີທີ່ພຣະພຸດທະອົງຕັດສະຮູ້.

ກ່ອນພຸດທະເຈົ້າປະຣິນິບພານນັ້ນ 45 ປີ ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງຊະນະມານ ນະທີ່ຕາແສງອຸຣຸເວລາ ເສນານິຄົມແຫ່ງນີ້ ຈາກວັນປະຣິນິບພານມາຮອດວັນນີ້ ພ.ສ 2555 ຈະຄົບຮອບໃນເດືອນ ວັນທີ 4 ມິຖຸນາ ປີ 2555 ພໍດີ ຄົບ 2600 ປີທີ່ພຣະພຸດທະອົງຕັດສະຮູ້.

- ພຸດທະຊະຍັນຕີ ຫຼືສັມພຸດທະຊະຍັນຕີ (Sambuddha jayanthi) ເປັນເທດສະການສຳຄັນທາງພຸດທະສາສນາຝ່າຍເຖຣະວາດ ອັນກ່ຽວກັບວັນວິສາຂາບູຊາ.

- ຄຳວ່າ “ພຸດທະຊະຍັນຕີ” ມາຈາກສັບ "ພຸທທະ+ຊຍັນຕີ" (ສັນສະກິດ जयंती) ແປວ່າ "ວັນຄົບຮອບ" (Anniversary) ໃນພາສາສັນສະກິດ “ພຸດທະຊະຍັນຕີ” ຈຶ່ງແປວ່າ "ການຄົບຮອບວັນຕັສຮູ້" ຫຼືວ່າ "ວັນຄົບຮອບໄຊຊະນະຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າກໍໄດ້".

- "ພຸດທະຊະຍັນຕີ" ໃຊ້ຮຽກການຈັດກິດຈະກັມໃນປີທີ່ຄົບຮອບວາຣະສຳຄັນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ເຊັ່ນວັນຄົບຮອບ 2500 ປີແຫ່ງການປະຣິນິບພານຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ທາງລາວເຮົາຮຽກວ່າ "ສະຫຼອງເຄິ່ງພຸດທະການ" ແລະປີນີ້ ປີ ພສ. 2555 ເປັນການສະຫຼອງຄົບຮອບ 2600 ປີແຫ່ງການຕັດສະຮູ້ຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ, ແຕ່ໃນແຕ່ລະປະເທດອາດເອີ້ນຊື່ຕ່າງກັນ ເຊັ່ນ ສຣີສັມພຸດທະຊັນຕີ, ສັມພຸດທະຊະຍັນຕີ ແຕ່ທັງໝົດເພື່ອເປັນການພຸດທະບູຊາດ ເພື່ອຖວາຍແກ່ອົງສົມເດັດພຣະສັມມາສັມພຸດທະເຈົ້າ ໃນວາຣະສັມຄັນຂອງພຣະພຸດທະອົງນັ້ນເອງ.

- ການສະຫຼອງພຸດທະຊະຍັນຕີ ໃນປະເທດລາວຂອງພວກເຮົານັ້ນໃນອະດີດນັ້ນ ເຄີຍຈັດຕັ້ງໜຶ່ງ ຄື ສະຫຼອງໃນປີ ພ.ສ 2500 ທາງການລາວເຮົາຮຽກວ່າ  "ສະຫຼອງເຄິ່ງພຸດທະການ"  ການສະຫຼອງຄັ້ງນັ້ນ ແມ່ນໄດ້ທຳການສະ ຫຼອງທີ່ຫໍທັມມະສະພາ(ສາລາພັນຫ້ອງ) ທີ່ເດີ່ນພຣະທາດຫຼວງ ເຊິ່ງມີພຣະບາດສົມ ເດັດພຣະເຈົ້າມະຫາຊີວິດສີສະຫວ່າງວັດທະນາເປັນອົງປະມຸກ ຮ່ວມກັບອົງສົມເດັດພຣະສັງຄະຣາດ ແລະອົງສົມເດັດພຣະສັງຄະນາຍົກ ນາຍົກສົງ (ອົງສົມເດັດອັກຄະມະຫາບັນດິດລູກແກ້ວ "ຄູນ ມະນີວົງ") ເປັນອົງດຳເນີນການຮ່ວມກັບນາຍົກລັດຖະມົນຕີ(ສຸວັນນະພູມມາ), ແລະມີການຈັດຕັ້ງສະຫຼອງກັນທົ່ວທຸກແຂວງ ທີ່ວຽງຈັນທາງລັດຖະບານໄດ້ຈັດສ້າງສາລາພັນຫ້ອງ 1 ຫຼັງ ແລະມະຫາກຸດີ 1 ຫຼັງຖວາຍເປັນພຸດທະບູຊາ ພ້ອມທັງຈັດພິມພຣະໄຕປິດົກສະພາສາປາລີ ດ້ວຍອັກສອນທັມຖວາຍໄປທົ່ວທຸກວັດທຸກແຂວງໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ສ່ວນໃນບັນດາແຂວງ ທາງການແຂວງໃນແຂວງໃຫຍ່ໆ ກໍມີການສ້າງຖາ ວອນວັດຖຖວາຍເປັນພຸດທະບູຊາດ້ວຍ. 

ສ່ວນໃນປີ ພ.ສ 2555 ນີ້ ທາງອົງການພຸດທະສາສະໜາສຳພັນແຫ່ງປະເທດລາວ ຈະມີການສະຫຼອງພຸດທະຊະຍັນຕີ ຂຶ້ນເຊັ່ນກັນ ແຕ່ວັນເວລາໃດນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນມີການແຈ້ງການຢ່າງເປັນທາງການເທື່ອ ຫາກມີແຈ້ງການແລ້ວຈະນຳມາສະເໜີນະທີ່ນີ້.

- ປີນີ້ ທາງວັດວິຈິດທັມມາຣາມເຮົາ ມີໂຄງການທຳບຸນສະຫຼອງຮ່ວມພຸດທະຊະຍັນຕີນີ້ຫຼາຍໂຄງການ ຄື
1. ໂຄງການທຳອິດ "ບຸນກະຖິນສະມັກຄີຮ່ວມສະຫຼອງພຸດທະຊະຍັນຕີ" 
2. ສະຫຼອງກຸຕິ ສ້າງໃໝ່ (ລໍຕິດຕາມຂ່າວ)
3. ສະຫຼອງການສ້າງວັດຄົບ 12 ປີ (ລໍຕິດຕາມຂ່າວ)
4. ສະຫຼອງຫໍກອງຫຼັງໃໝ່ (ລໍຕິດຕາມຂ່າວ)
5. ສະຫຼອງສາລາຫຼັງໃໝ່ (ລໍຕິດຕາມຂ່າວ)

- ໂຄງການຈະກໍ່ສ້າງປີນີ້ມີ(ຫຼັງຈາກອອກພັນສາໄປ)
1. ຈະເຣີ່ມກໍ່ສ້າງປະຕູໂຂງ ທາງເຂົ້າວັດໜ້າ ຫຼັງ 2 ແຫ່ງ.
2. ຈະເຣີ່ມສ້າງພັດທະສີມາ.