ສາມັນຍະຜົລ

- ພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູທູລຖາມພຣະພຸດທະເຈົ້າວ່າ:

ບຸຄຄົລໃດໃນໂລກນີ້ ເຂົາມີອາຊີພແຕກຕ່າງກັນ ເປັນທະຫາຮ ເປັນຂ້າຣາຊະກາຣ ເປັນຄະຫະບໍດີ ມີອາຊີພເປັນຊ່າງຕ່າງໆ ເປັນຊາວນາ ເປັນຊ່າວໄຮ່ ຊາວສວນ ຫຼືອາຊີພຊ່າງໄມ້ຕ່າງໆ ບຸຄຄົລທີ່ປະກອບອາຊີພເຫຼົ່ານີ້ ເມື່ອປະກອບອາຊີພແລ້ວກໍຈະສ້າງຕົວໄດ້ ລ້ຽງຕົວໄດ້ໃນປັຈຈຸບັນ ແລ້ວກໍມີເງິນຄຳລຽງດູເບິ່ງ ແຍງບຸຕ ພັລຍາຂອງຕົນ ແລະກໍທຳບຸນທຳທານ ກໍມີໂອກາສໄປເດີນບົນສວັນຄ໌ ຢາກຖາມວ່າ ໃນພຸດທະສາສນານີ້ ພຣະອົງຕັສຄວາມ ເປັນສາມັນຍະຜົລ ຄືຜົລທີ່ຈະໄດ້ຈາກກາຮບວຊຂອງບຸຕໃນສາສນານີ້ໄວ້ຢ່າງໃດແນ່

- ພຣະພຸດທະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຕັສວ່າ :

"ຜູ້ບວຊເຂົ້າມາໃນສາສນານີ້ ຍ່ອມໄດ້ອານິສົງສ໌ 14 ປະກາຣ"

ສາມັນຍະ ຜົລ 3 ໝວດ, ສາມັນຍະຜົລ ຫຼືຜົລຂອງຄວາມເປັນສະມະນະ ທີ່ພຣະພຸດທະເຈົ້າຊົງສະແດງໄວ້ນີ້ ສາມາຖຈັດອອກໄດ້ເປັນ 3 ໝວດຄື:

ໝວດທີ 1. ທຳໃຫ້ພົ້ນຈາກຖານະເດີມ ຄື ພົ້ນຈາກຄວາມເປັນທາສ, ເປັນກັມມະກຣ ເປັນຊາວນາ ໄດ້ຮັບກາຣປະຕິບັຕິດີ ແມ່ນຈາກພຣະມະຫາກະສັຕຍ໌ ນີ້ຄືຜົລຂໍ້ທີ 1 ແລະຂໍ້ທີ 2.
ໝວດທີ 2. ເມື່ອອົບຮົມຈິຕໃຈເປັນສະມາທິ ເປັນເຫຕຸໃຫ້ໄດ້ຊານທີ 1 ເຖິງທີ 4 ອັນທຳໃຫ້ກິເລສຢ່າງກາງສງົບລົງໄດ້ ຄື ຜົນຂໍ້ທີ 3 ທີ 4 ທີ 5 ແລະທີ 6.
ໝວດທີ 3 ທຳໃຫ້ໄດ້ວິຊຊາ 8 ເຣີ່ມຕັ້ງແຕ່ຂໍ້ທີ 7 ຄືໄດ້ ວິປັສສະນາຍານ ຈົນເຖິງຂໍ້ທີ 14 ຄື ອາສາວັກຂະຍານ.

- ໃນຂໍ້ແຮກພຣະພຸດທະອົງຊົງຕັສຖາມພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູວ່າ:

ກໍຄົນທີ່ເປັນທາສກັມມະກຣ ຂອງພຣະອົງຄ໌ ເຄີຍຮັບໃຊ້ພຣະອົງຄ໌ຢູ່ ຕື່ນກ່ອນນອນທີຫຼັງ ທາສກັມມະກຣເຫຼົ່ານັ້ນມາພິຈາຣະນາວ່າ ພຣະມະຫາກະສັຕຍ໌ເຈົານາຍຂອງເຮົານີ້ ຊົງມີບຸນ ຍາທິກາຣ ມີບຸຄຄົລແວດລ້ອມ ມີສັພຍ໌ສິນນານາປະກາຣ ມີອຳນາຈຍິ່ງໃຫຍ່ ພຣະອົງຄ໌ກໍເປັນມະນຸສຍ໌ ເຮົາກໍເປັນມະນຸສຍ໌ ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະຕ້ອງອອກບວຊສາດີກວ່າ ເມື່ອອອກບວຊແລ້ວ ປະພືດພຣົມະຈັນຍ໌ ຕໍ່ມາພຣະອົງຄ໌ໄດ້ພົບທາສກັມມະກຣຂອງພຣະອົງຄ໌ນັ້ນ ພຣະອົງຄ໌ຈະຮຽກບຸຄຄົລນັ້ນໃຫ້ມາທຳນາ ທຳງານຮັບໃຊ້ພຣະອົງຄ໌ ໃຫ້ຕື່ນກ່ອນນອນທີຫຼັງອີກຫຼືບໍ ?

- ພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູທູລຕອບວ່າ:

ບໍ່ເລີຍ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງຄ໌ຈະເຄົາຣົບຂາບໄຫວ້ຜູ້ນັ້ນ ໃຫ້ຄວາມຄຸ້ມຄອງຕາມທັມ

- ພຣະພຸດທະອົງຄ໌ຕັສວ່າ:

ນີ້ແລ້ວ ຄືອະນິສົງຄ໌ຂໍ້ທີ 1 ທີ່ເຫັນໄດ້ແຈ້ງຊັດໃນປັຈຈຸບັນ

- ຕໍ່ຈາກນັ້ນພຣະພຸດທະອົງຕັສວ່າ

"ມີຄົນທີ່ທຳນາຂອງພຣະອົງ ມາພິຈາຣະນາວ່າ ພຣະເຈົາແຜ່ນດິນຂອງເຮົາມີອຳນາຈວາສນາ ມີບຸນໃຫຍ່ ພຣະອົງຄ໌ເປັນມະນຸສຍ໌ ເຮົາກໍເປັນມະນຸສຍ໌ ຈັ່ງໃດໜໍ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ອອກບວຊ ປະພຶຕພຣົມະຈັນຍ໌ ແລະໃນທີສຸດ ທ່ານຜູ້ນັ້ນກໍໄດ້ອອກບວຊ ປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ເມື່ອພຣະອົງຄ໌ພົບຊົງພົບ ພຣະພິກຂຸຜູ້ທີ່ເຄີຍເປັນຊາວນານັ້ນອີກ ຈະຕັສຣຽກທ່ານຜູ້ນັ້ນໃຫ້ມາທຳນາໃຫ້ແກ່ພຣະອົງອີກຫຼື ?"

- ພຣະເຈົ້າອະຊາຕະສັຕຕູທູລຕອບວ່າ

"ບໍ່ດອກຂ້ານ້ອຍ ແຕ່ຂ້າພຣະອົງຄ໌ຈະເຄົາຣົບຂາບໄຫວ້ ໃຫ້ຄວາມຄຸ້ມຄອງ ຖວາຍປັຈຈັຍ 4 ໃຫ້ກາຣຄຸ້ມຄອງດ້ວຍຄວາມເປັນທັມແກ່ຜູ້ນັ້ນ"

- ພຣະພຸດທະອົງຈຶ່ງຕັສຕໍ່ໄປວ່າ: ຄະຫະບໍດີ ຫຼືກຸລບຸຕໃນແວ້ນແຄວ້ນຂອງພຣະອົງຄ໌ນີ້ ມາພິຈາຣະນາວ່າ ພຣະເຈົ້າແຜ່ນດິນຂອງເຮົານັ້ນ ພຽບພ້ອມໄປດ້ວຍຄວາມສຸຂ ມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ ກໍເຮົານີ້ເຫັນວ້າກາຣຄອງເຮືອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມທຸກຂ໌ ເປັນທີ່ຄັບແຄບ ສ່ວນບັນພະຊາ ເປັນຊ່ອງວ່າງ ກາຣທີ່ຢູ່ຄອງເຮືອນຈະປະພຶຕພຣົມະຈັນຍ໌ໃຫ້ບໍຣິສຸທ ສະອາດດຸຈດັ່ງສັງຂ໌ຂັດນັ້ນທຳໄດ້ຍາກ ເພາະສະນັ້ນ ເຂົາຈຶ່ງອອກບວຊ ປະພຶດພຣົມະຈັນຍ໌ ສົມບູນຍ໌ໄປດ້ວຍສີລ ຄື ຈຸລສີລ ມັຊຊິມະສີລ ແລະມະຫາສີລ (ຄື ສີລຂນາດນ້ອຍ, ຂນາດກາງ ແລະສີລຫຼາຍ) ຕໍ່ຈາກ ນັ້ນສຳຣວມອິນຊີຍ໌ ຄື ຕາ, ຫູ, ດັງ, ລິ້ນ, ກາຍ, ໃຈ ມີສະຕິສັມປະຊັນຍະ ລະບາປອະກຸສົລ ມີສັນໂດສ ຍິນດີດ້ວຍປັຈຈັຍ 4 ອອກປ່າບໍາເພັງ ສະມາທິ ລະນິວຣນ໌ 5 ໄດ້, ໃນທີສຸດກໍໄດ້ບັລລຸຊານທີ 1 ໄດ້ປະສົບຄວາມສຸຂ ອັນເກີດຈາກຊານນີ້ ຄື ອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊ ຫຼືສະມັນຍະ ຜົລ ຂໍ້ທີ 3 ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ທ່ານຜູ້ນັ້ນກໍບຳເພັງສະມາທິຈົນບັລລຸຊານທີ 2 ກໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 4 ບັລລຸຊານທີ 3 ກໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 5 ບັລລຸ ຊານທີ 4 ກໍເປັນອານິສົງສ໌ ຂໍ້ທີ 6, ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ທ່ານກໍນ້ອມຈິຕໄປເພື່ອຈະເຣີນວິປັສນາ.

- ໂດຍພິຈາຣະນາພຣະໄຕຣລັກສນ໌ ຈົນຈິຕຂອງຕົນເຂົ້າເຖິງວິປັສນາຍາຍ ແຍກຮູບແຍກນາມ ພິຈາຣະນານາມຮູປ ເຫັນຕາມຄວາມເປັນຈິງ ກໍເປັນເຫຕຸໃຫ້ທ່ານຜູ້ນັ້ນ ສາມາຖບັລລຸຍານະທັສສນະ ອັນເປັນວິປັສສນາຍາຍ ພຣະພຸດທະອົງຕັສວ່າ: ນີ້ ຄືອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊຂໍ້ທີ 7 ຕໍ່ຈາກນັ້ນກໍສະມາຖບັລລຸ ມະໂນຍິທທິ ຄື ຣິທທາງໃຈ: ນິຣະມິຕກາຍອື່ນຈາກກາຍນີ້ໄດ້ເປັນອານິສົງສ໌ ຂໍ້ທີ 8, ຕໍ່ຈາກນັ້ນກໍໄດ້ບັລລຸ ອິທທິ ວິທີ ຄື ສແດງຣິທ ເຊັ່ນ ນ້ອຍຄົນທຳໃຫ້ເປັນຄົນຫຼາຍຄົນ, ດຳໄປໃນດິນ, ດຳໄປໃນນ້ຳໄດ້ດໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 9, ເມື່ອປະຕິບັຕິຕໍ່ໄປ ກໍສາມາຖ ໄດ້ທິພໂສຕ ຄື ຫູທິພຍ໌ ໄດ້ຍິນສຽງຈາກທີ່ໄກເກີນວິສັຍຂອງຫູມະນຸສຍ໌ທັມມະດາ ເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 10, ເມື່ອປະຕິບັຕິຕໍ່ໄປ ກໍສາມາຖໄດ້ ເຈໂຕປະຣິຍາຍາຍ ຄື ຮູ້ໃຈຄົນອື່ນ ຄື ສາມາຖທາຍໃຈຄົນອື່ນໄດ້ (ແມ່ນໃຈປັຈຈຸບັນກໍມີພຣະບາງອົງທີ່ສາມາຖຮູ້ໃຈຄົນອື່ນໄດ້ ຮຽກວ່າ ເຈໂຕ ປຣິຍາຍານ) ກາຣໄດ້ເຈໂຕປະຣິຍາຍານເປັນອານິສົງສ໌ ຂໍ້ທີ 11, ບາງທ່ານກໍຣະລືກຊາຕໄດ້ ຮຽກບຸພເພນິວາສານຸສສະຕິຍານ ຄື ຣະນຶກຊາຕິ ຫຼັງໄດ້ເປັນຈຳນວນມາກມາຍ ອາຈາຈະເປັນຈຳນວນຫຼາຍໆຊາຕິ ຫຼືຊາຕິຈພນວນມາກມານທີ່ຜ່ານມາໃນອະດີຕ, ກາຣຣະລຶກຊາຕຫຼັງໄດ້ນີ້ ເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 12, ບາງທ່ານກໍໄດ້ທິພຈັກຂຸ, ຫຼືຈຸຕູປປະຕະຍານ ຄື ຍານຮູ້ຈຸຕິກຳເນີດຂອງສັຕວ໌ທັງຫຼາຍ ຄື ສາມາຖຮູ້ເຫັນສັຕວ໌ທັງ ຫຼາຍທີ່ເກີດ ແລະຕາຍດ້ວຍຕາທິພຍ໌ ກາຣໄດ້ທິພຈັກຂຸນີ້ ເປັນອານະສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊຂໍ້ທີ 13 ໃນທີ່ສຸດກໍໄດ້ບັລລຸອາສະວັກຂະຍານ ຄື ທຳກິເລສໃຫ້ສິ້ນໄປ ກໍເປັນອານິສົງສ໌ຂໍ້ທີ 14.
- ພຣະພຸດທະອົງຊົງສຣຸປ ໃນທີ່ສຸດແຫ່ງທຸກຂ໌ວ່າ ເປັນຜົລແຫ່ງຄວາມເປັນສະມະນະ ທີ່ເຫັນໄດ້ໃນປັຈຈຸບັນວ່າສູງກວ່າກັນໄປຕາມລຳດັບ ຄືຕັ້ງແຕ່ຂັ້ນແຮກແລ້ວບັລລຸສູງຂຶ້ນໆໄປຕາມລຳດັບ ເຊິ່ງເປັນອານິສົງສ໌ຂອງກາຣບວຊ ທີ່ເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງເຊັ່ນ ຜູ້ໄດ້ບັນລຸຊານທີ 2 ກໍປະເສີຖ ກວ່າຊານທີ 1, ໄດ້ບັລລຸຊານທີ 3 ກໍປະເສີຖກວ່າຊານທີ 2, ໄດ້ບັລລຸຊານທີ 4 ກໍປະເສີຖກວ່າຊານທີ 3 ບັລລຸຕໍ່ໄປ ກໍສູງຂຶ້ນໄປຕາມລຳດັບ.
ວິຊຊາ 8 ຄືອັນໃດ ? ວິຊຊາ 8 ນັ້ນ ຄື:

1) ວິປັສສນາຍານ: ຍານອັນນັບເຂົ້າເປັນວິປັສສນາ
2) ມະໂນຍິທິ : ຣິທທາງໃຈ.
3) ອິທທິວິທີ : ສແດງຣິທ.
4) ທິພໂສຕ : ຫູທິພຍ໌.
5. ເຈໂຕປະຣິຍະຍານ : ຮູ້ໃຈຄົນອື່ນ.
6. ປຸພເພນິວາສານຸສສະຕິຍານ : ຣະລຶກຊາດໄດ້.
7) ທິພຈັກຂຸ : ຕາທິພຍ໌.
8) ອາສາວັກຂະຍານ : ສິ້ນອາສາວະ ຄື ກິເລສສິ້ນໄປໄດ້.
(ສະມັນຍະຜົລ ຄືຜົລທີ່ໄດ້ຈາກການບວຊ)